De dagen vliegen voorbij…het is alweer donderdag, de eerste week zit er alweer bijna op, ik wil er niet aan denken…
Vandaag beginnen we het ontbijt weer om 8.30 uur. Het weer is prima, er hangt weer wat lichte bewolking maar daar moeten we alleen maar blij mee zijn. Na het ontbijt duiken we nog even met zijn drieën het water in. Widi pikt ons op om 10 uur. Altijd stipt op tijd dus dat is heel fijn. We vertrekken vanuit dit prachtige Goya Boutique Resort in Ubud om even over tienen. Ze zijn gisteren bij de cooking class vergeten onze deposit te verreken (ik was het ook helemaal vergeten om eerlijk te zijn) dus ik kreeg gisterenavond nog een keurige app van de eigenaar dat we dat nog even moesten komen ophalen. Dat hebben dus eerst gedaan vandaag. Saske was nog op zoek naar een masker en die had ze gisteren gezien dus Wes en Sas halen die nog even op. Om 10.15 uur ontmoeten we elkaar bij het restaurant. Wes met een tasje onder zijn t-shirt met twee maskers erin. Er waren zoveel apen onderweg dat hij niet met het tasje over straat durfde te lopen. Was als de dood dat de apen zijn tasje met maskers afpakken. Wat zijn het ook een dieven die beesten!!
We drinken snel een koffie en Wes besluit een kurkuma drankje bestellen voor een snelle ochtendboost. Natuurlijk voor Sas ook. De drankjes worden gebracht en zien er niet echt heel aantrekkelijk uit maar ja..als het gezond is…
Ze kiepen het drankje naar binnen. Hilarisch natuurlijk…mond geel, lippen geel, tanden geel..maar wel gezond 🙃. Sas is er ook blij mee…
We springen in de auto en rijden door. Onderweg zien we veel kinderen naar school gaan. Ze zijn vandaag allemaal in traditionele witte kleding. Dat komt, vertelt Widi, omdat het donderdag is. En de president wil dat de kinderen iedere donderdag in traditionele kleding naar school gaan. Grappig om te zien, al die kids met lange witte gewaden. De Bali Swing staat als eerste op het programma voor vandaag. Widi moet er een beetje om lachen want we hebben het steeds over “tourist traps” en dat we daar NIET heen willen. Well …zegt hij vervolgens….if there is one tourist trap in Bali…maar goed…hij staat nog op ons lijstje van: willen we graag zien, dus we laten ons maar verleiden. Het is ongeveer 35 minuten rijden want het ligt aan de rand van Ubud. Als we binnen komen komt er meteen een dame op ons af. Wat willen we? Nou …schommelen toch? Daar komen we immers voor…je betaalt 1 prijs voor alle “swings” want het is er niet eentje..het zijn er een heleboel….alles is inclusief eten…ok dan..voor drie personen. Ik doe ook maar mee met deze gekte. Alhoewel ik niet denk dat ik overal op of in ga zitten. Of ik een jurk wil huren..voor de “zwierende beleving” ?? Wtf..nee natuurlijk wil ik dat niet…ik wil alleen even schommelen boven het oerwoud….
Ondertussen lopen er allemaal hysterische dames om me heen die jurken aan het uitkiezen zijn, geel, blauw, rood…het lijken wel trouwjurken met een hoog “zwiergehalte “. Ze zijn ook nog eens van een satijnen stof dus 5 minuten dit gewaad aan en je bent verzekerd van vocht uit plekken waarvan je niet eens wist dat je daar zweette….Naar beneden lopend krijg je eerst een zekerings touw om je middel. Op alle schommels wordt je dus gezekerd. Saske heeft haar eigen jurk meegenomen. Niet te zwierend maar ze ziet er prachtig uit. Op alles voorbereid dus! We beginnen bij de eerste. Op een wiebelig trappertje mogen we plaatsnemen in een “mandje” in de vorm van een hart. Dit is al niks voor mij maar goed..samen met Wes is het wel grappig. Er worden natuurlijk ook foto’s gemaakt. Overal hoor je de fotografen roepen “look left, look right, take the flower”. Het doet me denken aan onze schoolfotograaf. Deze jongens staan ook de hele dag dezelfde woorden en zinnen te roepen. Gek zou ik ervan worden. De volgende is een soort rondje van riet met bloemetjes eraan. Het is best hoog en geen schommel maar toch wat apart. Dan op naar de echte schommels. De ene is wat hoger dan de andere. De laatste is een hoge “swing” waarin je helemaal een tuig aankrijgt om te zekeren. Ik ga als eerste. Het lijkt wel hoog maar ok..de andere schommels gingen ook.
Ik worstel mezelf op deze schommel. Ik wordt gezekerd en krijg te horen: “ready miss”? Ik krijg een harde zet en vlieg door de lucht. Ik gil, vind het doodeng en voel mijn maag omkeren. Jezus, wat heb ik nou weer ja tegen gezegd…Bij de tweede keer de lucht in wordt er hard geroepen: keep rope, head down…het is ook nog de bedoeling dat ik ga hangen…ik doe wat er geroepen wordt en hang in de touwen. Dan wordt de schommel gestopt. Godzijdank…ik stap enigszins misselijk de schommel af. Dit zou ik niet zo snel nog een keertje doen. Dit gaf een soort van “achtbaan gevoel” die ik niet voor niets altijd oversla. Goed….alles voor de foto’s….dan wel niet voor de (insta) grams…maar wel voor de herinnering….en wat voor eentje 🫣.
We moeten tussen onze eigen swings door enorm lachen om de insta meisjes die overal in de mooiste posities gefotografeerd worden. In een mandje, uit een mandje, met vriendje, zonder vriendje, haren los, haren vast, lipstick erbij…andere kleur jurk…het gaat maar door…alleen dat is het al waard om hier rond te kijken en je te bescheuren van het lachen. Al met al duurde dit een stuk langer dan verwacht en lopen we uiteindelijk om 13.45 uur de swing uit en pikt Widi ons weer op. We gaan door. We moeten ook nog lunchen. Ik voel me ondertussen nog steeds niet “zen” en de misselijkheid wordt er niet beter van in de auto, precies waar ik bang voor was. We gaan onderweg naar Mount Batur. De een na hoogste berg van Bali (1700 meter). We kunnen om de krater heen rijden en hebben zicht op de vulkaan en hoogste punt. Die bereiken we om een uur of drie. Ik ben blij dat ik de auto uit kan. Ik hou het droog maar het is op het randje. We stoppen bij een mooi uitzicht punt en restaurant. Ik heb nog absoluut geen behoefte aan eten maar de rest natuurlijk wel. Het is niet bijzonder maar ok. Het uitzicht is prachtig. De Mount Batur is in 2019 het laatst uitgebarsten en is nog steeds actief. Wes wil eigenlijk deze berg nog op hiken. Dat zou dan morgenochtend moeten gebeuren want langer zijn we hier niet in de buurt. We moeten dat vanavond even vragen als we in het hotel aankomen. Ik denk er nog even over na, want het is een klim van 2 uur en ik ben momenteel conditioneel niet echt op mijn best…
Saske gaat wel mee als Wes eventueel zou gaan.
We rijden om een uur of 4 weer verder.ik voel met gelukkig weer goed. Er staat nog een tempel op het lijstje van Saske en we waren afgelopen week wel in een tempel maar dat was niet zo een mooie. Widi rijdt ons naar een mooie tempel, de Pura Gelap Besakih. Het is een aardige tippel omhoog, het eerste gedeelte met een busje. Het tweede gedeelte gewoon lopen. Ran haakt halverwege af, met deze temperaturen wordt hij hier niet blij van. Het is absoluut een mooie tempel. Er loopt een gids met ons mee en hij vertelt allerlei inns and outs over deze tempel. Om half 6 lopen we pas weer terug naar de auto. We moeten nog een uurtje naar het hotel.
De taferelen onderweg zijn trouwens altijd wel prachtig hier. Wat je allemaal ziet…kinderen van een jaar of negen op scooters, zelfs motoren, de dames die met van alles op hun hoofd lopen Wat niet prachtig is is de vreselijke bende op straat…waarom is de cultuur hier toch dat mensen maar alles op de grond gooien…we kletsen veel met Widi in de auto. Het is een top chauffeur die ons veilig door het verkeer loodst hier. Hij stopt op mooie en bijzondere plekken en vertelt ons echt alles over gewoontes, geloven, en wat we nog niet weten over de Balinese cultuur. Wat is het enorm fijn om zo door Bali te reizen.
We komen uiteindelijk om half 7 aan in het hotel. Samanvaya Resort & Spa in Sidemen. Het is prachtig resort aan de rijstvelden met uitzicht op Mount Batur. Bij het inchecken vertelt Wes dat hij graag morgenochtend (die tocht begint al in de nacht) de Mount Batur wil hiken. Ze gaan voor hem bellen om te kijken of dat nog gaat lukken en komen erop terug. Ook huren we twee scooters zodat we morgen in de omgeving een beetje rond kunnen rijden. We worden, na een welkomstdrankje, naar ons huisje gebracht. Het is een prachtig bamboe huisje. Wes en Sas hebben exact dezelfde naast ons. Alles in het huisje is van bamboe, zelfs de ramen en raamsluiters. De badkamer is gedeeltelijk buiten (het bad staat buiten). Er is een groot balkon met bank kortom alles is zeer fraai. En wat een rust hier…
We kunnen nog eten in het restaurant van Samanvaya waar we heerlijk eten. Verse tonijn, sushi, kipsate op een eigen grilletje. Het is allemaal tot in de puntjes geregeld. Ondertussen krijgen we van de receptie te horen dat de klim kan plaatsvinden. Wes en Sas worden opgehaald door een chauffeur en er gaat een begeleider met hun mee de berg op. Ze moeten wel om 02.00 uur al weg, dan 1.5 uur rijden naar Mount Batur waar om 3.30 uur de hike begint. Dan is het twee uur omhoog wandelen. .De twijfel bij mij om mee te gaan was meteen verdwenen…ik sla deze keer echt even over. Wes is morgen jarig dus het zal een bijzondere hike en begin van zijn 29e verjaardag worden!! De dame van de receptie vraagt of hij dit echt wel wil..we zijn natuurlijk pas net aangekomen en of het niet teveel is?? Wes is resoluut en wil die berg op…Sas gaat zonder twijfel mee…
Na het eten taaien ze dus snel af want het is tijd om dan naar bed te gaan. Wij blijven nog even aan de bar zitten, drinken nog wat en zijn om een uur of 11 ook in ons bamboe paradijsje terug.
Helaas merken we dat de airco niet werkt. Dat is jammer, morgen maar even aan de receptie vragen hoe of wat. Tot morgen!

Geschreven door Marja.op.avontuur