Het was leuk in Porto, wel heel erg druk en ontzettend toeristisch. Het is tijd om verder te gaan. De wekker gaat voor mij weer vroeg, eerst de gym in. Daar is het druk, veel Portugezen die trainen met een Personal trainer. Her is duidelijk een gym die iedereen kan gebruiken. Ik doe mijn dingetje en ben tegen negenen weer klaar. Ran is al wakker, we pakken de spullen, ontbijt, laden alles weer in en wegwezen. Naar coimbra kunnen we rijden in een uur (recht naar beneden) maar dat is niet zo een leuke weg. We besluiten via het binnenland te gaan om zo nog wat te zien van Noord Portugal. We rijden ruim een uur, eerst nog wel een goede tolweg. Als we bij tolpoortjes aankomen neemt Ran per abuis de verkeerde…geen slagboom, we sjezen zo door…oepsie…krijgen we nu sirenes en helicopters achter ons aan? We hebben ook geen kaartje getrokken…
Nou we gaan het meemaken als we aan het einde van de tolweg zijn….we rijden weer een half uurtje. En dan komen de betaalautomaten van de tol. We houden onze pinpas ertegenaan maar hij vraagt om een kaartje..die hebben we even niet vandaag 🤪. We drukken op de “help” knop en vertellen dat we even vergeten waren een kaartje te pakken…”no problemo…..dan betaal je gewoon even het driedubbele van wat je normaal moet betalen mijnheer….dat is dan 30 euro…😳. Ok ok..aftikken en door….na weer een half uurtje gaan we de tolwegen af en rijden we door berglandschappen en bergweggetjes. Gelukkig hou ik me goed en word niet ziek. Als we door kleine dorpjes rijden met soms maar enkele huizen worden we nagestaard alsof we een soort maanmannetjes zijn, in deze dorpjes is echt niks..alleen maar oude Portugezen die er nog leven en hun ding doen, huisjes vegen, straatje schoonhouden, op de stoep in groepjes met elkaar kletsen. Er is veel leegstand van huisjes. Jongeren blijven hier natuurlijk niet wonen. Tegen half 1 komen we aan in Cabeça Boa, een niemandsland midden in de bergen. Maar er is een café. Dus we stoppen voor koffie. Een aardige wat jongere dame helpt ons en om de hoek zien we een camper staan met een Nederlands kenteken. Ran loopt er even heen, nieuwsgierig wat die hier doet. Een Nederlandse man komt eruit. Hij gaat hier al 25 jaar heen. Zijn caravan staat hier standaard. Is bevriend geworden met de eigenaar van het café en rijdt hier ieder jaar heen met zijn camper. Hij adviseert ons hier te eten. De visjes uit de rivier worden geserveerd en zijn erg goed. Dat advies slaan we niet in de wind en we lunchen op deze plek. Vis..we willen voor 1 persoon bestellen, maar dat kan niet, je bent met twee dus je bestelt voor twee…ok, dan zie ik wel wat ik mee eet! 15 euro pp met drankje en alles erop en eraan.
We zitten heel even buiten, het zonnetje schijnt en het is best lekker weer vandaag. We mogen niet buiten eten, maar worden naar binnen gedirigeerd door de dame. De keuze is niet reuze hier maar we doen keurig wat ze ons zegt. We krijgen snel onze vis. Een grote schaal met kleine visjes, gefrituurd, een tomaten/ ui salade en een grote schaal migas. Geen idee wat dit is maar aangezien “Google my best friend is” komen we erachter dat dit verkruimeld brood is afgebakken met knoflook, paprikapoeder en gebakken in reuzel 😱. Die laten we even staan…zelfs Ran is hier niet voor te porren. De visjes zijn prima, lekker lokaal eten is toch altijd heel erg lekker, dus we genieten van deze onverwachte lunch. Ran tikt nog een wijntje naar binnen (heeft zeker een halve liter voor zijn neus gekregen) en ik mijn watertje. Dat ik niet meedrink vinden ze allemaal maar gek. De stop is al met al langer dan verwacht dus tegen twee uur rijden we weer verder. We gaan nog even op zoek naar een wijnhuis, want we rijden in de Douro vallei en daar kunnen we niet weg zonder wat flessen in de achterbak te leggen. In een iets groter dorpje even verderop vinden we een wijnhuis. Daar kopen we wat wijn en gaan weer verder. De derde plaats is Maceira. Voordat we het weten zijn we erin en weer eruit. Niks te zien of te doen dus maar weer door. We zijn blij dat we al zo goed gelunched hadden. Daarna ben ik er wel klaar mee, de bergweggetjes eisen zijn tol en we pakken de E weg weer op richting Coimbra. Dat is nog een uurtje rijden. Als we Coimbra inrijden staat er het laatste stukje een dikke file. Een kilometer van het hotel. We pakken een andere weg en die leidt ons midden door de zeer smalle straatjes en centrum van Coimbra. Ran is gelukkig een meester chauffeur dus die manoefreert handig door de smalle straatjes met die grote auto. We arriveren in hotel Mondega tegen half 7. Een goed hotel, kamer is netjes, midden in centrum. In de avond gaan we het centrum in. Google geeft aan dat er een restaurantje “Ze Manuel” vlakbij zit en erg goed schijnt te zijn. Hij gaat om 1930 uur open. Maar je moet er op tijd zijn. We lopen erheen om 19.00 uur en we zien er al een mega rij voor de deur staan..laat maar…gaan we niet doen natuurlijk! We zoeken een andere tent en eten in een groter toeristisch restaurant. Het eten is goed, maar voor Portugese begrippen duur. Daarna drinken we nog wat in de bar en plannen onze verder trip voor de komende dagen.
Morgen nog een dagje Coimbra. We gaan zien of deze stad net zo leuk is als Porto!
Tot morgen !

Geschreven door Marja.op.avontuur