We worden heerlijk wakker om even voor negenen. We zijn vannacht om een uur of 3 gaan slapen dus nu hopen dat we meteen door de jetlag heen zijn. Ik neem eerst meteen een plons in dat heerlijke zwembadje. Wat een heerlijkheid om je slaapkamer uit te lopen en meteen in een zwembadje te dompelen….Om half tien wordt er ontbijt gebracht. Ran heeft een Indonesisch ontbijt met noodles met kip en ei. Ik neem een bakje yoghurt met fruit en cereals. Verse jus, vers fruit, koffie en thee. Alles is keurig. Ik kan hier wel aan wennen geloof ik…
Het is warm. Zonnetje komt af en toe achter de wolken maar als de wolken weg zijn is het snikheet.

Na het ontbijt poedelen we nog wat. Ran zorgt ervoor dat ik dames WK handbal terug kan kijken van woensdagavond. Was toch echt balen als dat niet gelukt was!! Gelukkig winnen de NL dames van Brazilië met redelijk gemak en spelen een mooie pot.

We komen er achter dat 1 batterij van de drone het begeven heeft. Aangezien Ran er nu nog maar eentje heeft gaat hij op zoek (Google is my best friend) naar een winkel hier in de buurt die deze verkoopt. De zoektocht duurt niet lang. Op 10 k afstand is een foto winkel. We bellen de winkel en ze hebben ze liggen. Als we meteen geld overmaken wordt het gebracht met Gojek. Nog geen tien minuten krijgen we een foto dat de winkelier het pakket overhandigt aan de Gojek chauffeur en binnen 30 minuten wordt het pakket afgeleverd bij onze villa.
Er wordt weer een foto gemaakt dat we het pakket in ontvangst nemen en we hebben twee nieuwe batterijen! Daar kan geen Bol tegenop!!

Sary zou hier met schoonvader en Kayana (zoon) zijn om 12.30 uur maar laat weten dat ze een half uurtje later is. Allemaal prima. We hebben immers geen haast! Als ze binnenkomen wil Kayana eigenlijk meteen het bad in. Dat wordt geregeld. Hij poedelt er heerlijk op los en geniet van het water.
Ik doe ook nog maar even mijn badpak aan want dat is wel zo veilig. Ik mag alleen niet in de buurt komen. Ik ben echt wel heeeel eng… Na een half uurtje willen we weg. Kaya denkt daar iets anders over en zet het op een brullen….met de belofte van een ijsje krijgen we hem het water uit. Ondertussen zijn er 4 schoonmakers binnengekomen die alles hier weer spic en span poetsen.

We vertrekken om een uur of twee. Eerst naar de school van Sary. Daar hebben 4 studenten Engelse les. Het is leuk om ze te zien zitten in het kleine lokaaltje. Ze hebben vragen voorbereid en die stellen ze aan mij. What is your favorite food, what is your favorite animal, what is your age, what is your profession en zo gaat het nog even door.
Ik stel hun ook vragen. Wat willen ze later worden?
Eentje wil een dansjuf worden, de andere een dokter en nog een andere ”YouTuber”. Zo hebben ze allemaal andere dromen. Ik laat ze wat filmpjes zien van “sneeuw” want dat kennen ze niet en daar zijn ze nieuwsgierig naar. Ze vragen of het echt koud is en hoe dat voelt…sneeuw…ze hebben geen idee…We geven ze allemaal een ijsje en vertrekken na een half uurtje richting het nieuwe huis van Sary. Het is ongeveer 5 minuutjes rijden vanaf haar school dus dichtbij. Het ligt midden tussen de rijstvelden. Daar ligt enorm veel water op. Gelukkig hebben ze een hoge fundering gemaakt zodat het water niet naar binnen loopt. Er zijn een hoop mensen (stuk of 10) aan het werk in het huis. Het schiet nu echt wel zichtbaar op. Sary vertelt ons dat ze vorige week ruzie had gemaakt met de aannemer omdat het niet opschoot…ze wil er eigenlijk eind december is maar dit gaat niet lukken. Omdat dit eiland bol staat van tradities en ceremonies staat gepland dat de ceremony voor het huis 27 december gehouden moet worden. Dat heeft alles te maken met verjaardagen van Sary en haar man en kan dus niet zomaar op een andere dag plaatsvinden. Ze vertelde me wel dat ze dan nog niet over kunnen. Dat gaan ze niet halen maar ze doen hun best zo ver mogelijk te zijn de 27e.
We zien dat ze bezig zijn met de muren, de tegels worden gelegd. Boven wordt de balustrade gemaakt. En er wordt geschilderd. Het is een drukte van jewelste. Het ziet er goed uit. Sary is trots en ongelofelijk blij dat we hebben geholpen om dit mogelijk te maken. “A dream come true, my own house”. Het is fijn om te zien dat dit allemaal zo enorm goed terecht is gekomen. Wij hebben immers alles al…
Ran gooit nog even zijn drone in de lucht en maakt nog een leuk filmpje van boven en door het huis. Is toch echt veel mooier dan een filmpje met je telefoon. Hierna rijden we naar het huis van Winarta (man van Sary). zijn ouders. We maken nog even een stop bij een speelgoedwinkel want die kleine man is gek van trucks…we kopen wat plastic autootjes (en een gele truck). De speelgoedwinkel heeft de beste verkoopdag deze maand 🤣. We halen ook nog wat kleding voor de kinderen want dat was in NL niet te krijgen midden in de winter. Kayana is gek van zijn truck en laat hem niet meer los. Zelfs in de auto als hij in slaap valt klemt hij hem in zijn armpjes. Aandoenlijk om te zien ! Als we aankomen in het huis van Winarta zijn ouders wordt er meteen gespeeld. Stokjes gaan in de truck. De klep gaat omhoog en de stokjes vallen eruit. Dit doen we nog heel veel keer opnieuw. Langzaam aan mag ik wat dichterbij komen en zoekt hij soms wat toenadering.
Ook de kleine baby Asmita is hier. Oma loopt ermee te banjeren of de vaste oppas. Ze hebben een dame die soort au pair is zodat Sary ook kan werken. We hebben haar in maart al ontmoet en ze is een lieve veertiger. We krijgen eten. Eerst fruit (mango en watermeloen) en daarna moet we zelf eten pakken. Er zijn typische Balinese gerechten. Kip, een ander pittig gerecht, wat specifieke groentes, rijst en iets van tofu. Het smaakt kruidig, pittig maar heerlijk. Wij krijgen een lepel. De rest eet gewoon met zijn handen. Van rijst maak je gewoon een bolletje en stop je zo in je mond…
Na twee keer opscheppen (take more, take more..) vertrekken we in de avond (het is inmiddels tegen zevenen) naar onze villa. Iedereen gaat mee want ze willen allemaal wel even plonzen! Alle zwembroeken en handdoeken gaan ook mee. Het is een half uurtje rijden en gelukkig staat de dame bij de receptie toe dat ze de villa in mogen. Eigenlijk is dat niet toegestaan maar ze knijpt een oogje dicht…Onderweg hebben we drank gehaald dus het wordt een feestje in de villa 🤣.
Iedereen gaat zwemmen, zelf opa en oma gaan in badkleding het zwembad in. De au pair springt met kleding en al het bad in. Kayana is niet te stoppen, samen met Winarta heeft hij weer de avond van zijn leven….we drinken allemaal nog wat, eten chips en tegen negen uur taaien ze af. Rust in de tent.
Het is me een kereltje, die kleine Kayana…onze kleine “directeur” , onze kleine “president” , want dat is deze kleine doerak wel…Hij heeft de broek aan…en alle muizen dansen eromheen …

We lopen nog even naar een restaurantje hier om de hoek. Eten nog een curry en ik kak in…

Ik neem als alles weg is nog twee duiken, eentje in het water en eentje in mijn bed.

Morgen gaan we naar het dorp waar Sary haar ouders wonen. Dat is verder hier vandaan. Zo een twee uur rijden. Midden in de bossen. Een prachtige plek, we blijven daar dan ook slapen morgen…midden in de rimboe, waarschijnlijk in de roze kamer met het roze dekentje…

Geschreven door Marja.op.avontuur