We zijn de ochtend of beter de nacht gestart met een haan die van t padje was….de hele nacht bleef dat beest het gevoel houden dat het ochtend was maar helaas was niets minder waar. Iedere 5 tellen kukelde hij luid, we hadden het gevoel dat hij echt voor onze deur stond. De nacht was dus was onrustig. We vroegen regelmatig aan elkaar ga jij hem zijn nek omdraaien of doe ik het?
We horen ook dat de familie al opstaat om een uur of 5. Er is dan wat geluid en dat ebt weer weg. En wat denk je? Is het eindelijk ochtend…kraait die haan niet meer…dus we vallen om een uur of 6 toch nog even diep in slaap. Om 8.30 uur is het klaar. We kunnen immers niet te lang blijven liggen en de zon schijnt inmiddels fel ons raampje naar binnen. Het is nu al bloedheet. We gaan eruit en zoals gezegd is het al een drukte van jewelste. Iedereen is op, sommigen zijn al naar de markt geweest voor ons ontbijt. We zitten nog geen tien minuten of we hebben de eerste versnaperingen al voor ons neus. Verpakt in bananenzakjes is het altijd weer spannend wat erin zit. Het is allemaal (ge) zoet. Ook sommige dingen met kokos en banaan. Ik krijg een gember theetje en Ran koffie. We proberen zoveel mogelijk op te eten van ons bord want het is immers onbeleefd om dingen te laten staan die ze speciaal voor ons gehaald hebben. Daarna komt de verse mango door. Ook lekker. En dan is het tijd voor de warme maaltijd. Het is immers al 10.30 uur….biertje erbij? Wordt er gevraagd. Nou…liever nog een koffietje antwoord Ran….
We ontbijten met rijst, pittige kip, iets van vis en tofu. Ik kan het echt niet zo in de ochtend al zoveel eten. Ik doe mijn best maar de familie is het er niet mee eens dat ik zo weinig opschep. Aan Ran hebben ze een dankbare klant. Die schept gewoon twee borden op…
Ondertussen worden alle kinderen onder een straal water gezet of in een badje gedaan. Het is een drukte van jewelste op deze zondagochtend. Omdat de kids eigenlijk allemaal bijna geen speelgoed hebben besluiten we toch maar even nog met wat kinderen naar een supermarkt met speelgoed te gaan. Ze mogen allemaal twee dingetjes uitzoeken. En je gelooft het niet…het mooiste wat ze uitzochten was een “trapveer”.
We nemen nog wat kleding mee, ook voor grootmoeder en de kinderen. In Nederland was ik op zoek geweest maar daar was natuurlijk geen zomergoed meer te krijgen. Dus beter hier zelf laten uitzoeken. We gaan met tassen vol met spullen de winkel uit en moeten wel 70 euro betalen. Dit gaan we dus in het vervolg maar doen…niks meenemen uit NL maar hier laten uitzoeken. Lopen wij er ook niet mee te slepen. De moeder van Sary kiest trouwens een nieuwe bezem uit…je zult het maar net nodig hebben!!!
We eten nog allemaal een ijsje en rijden dan terug door de jungle naar de huis van Sary. Alles wordt uitgepakt en ze zijn allemaal blij. Roepen 100x thank you en het is fijn te zien (ook al is het allemaal plastic rommel) dat ze even iets anders hebben om mee te spelen.
Daarna pakken we onze spullen en rijden rond 14.30 uur weer weg. We worden uitgezwaaid door iedereen. Gelukkig zien we ze nog allemaal op de ceremonie want dan komen ze allemaal deze kant op.

Na een uurtje rijden stoppen we bij een saté tentje langs de weg. We zijn blij dat Sary weet waar we moeten stoppen want als toerist waren we hier nooit naar binnen gelopen. Er wordt saté gemaakt op de bbq met van alles erbij. We zitten, net als iedereen, op de grond. Rijst met best pittige sate. Soep, van allerlei kroepoek, cassave erbij. Ik krijg nog een soort van kippenpoten aangeboden (gefrituurd). Ik sla deze even over. Ook huid van een varken, gefrituurd…ik proef maar neh…niet mijn ding. We drinken allemaal water. Met zijn vijven moet ik uiteindelijk 135.000 rupia afrekenen. Dat is welgeteld 8 euro. We zitten ramvol en hebben een topmaaltijd. Het is bizar dat dit nog mogelijk is allemaal. We rijden verder. Het is hier altijd weer leuk om onderweg te zijn. Gelukkig ben ik niet meer zo snel wagenziek, ook al zit ik in het midden ietwat krap. Je ziet zoveel. Deze keer (het is zondag) heel veel ceremonies onderweg. Dan zitten er plotseling 100 man midden op straat in sarongs en prachtige kleding. De auto’s worden omgeleid. Daar doen ze niet moeilijk over. We vragen aan Sary waarom ze daar dan zitten. Ze zegt dat ze zitten te wachten op hun dorpshoofd die dan het ritueel gaat begeleiden. En daarna eten ze nog en gaan ze weer weg. En die ceremonie kan voor van alles zijn, geboorte kind, huwelijk, begrafenis, inwijden van huis etc etc.

Dat ze hier nog tijd hebben om te werken daar verbazen we ons iedere keer weer over. Ze moeten immers ook 4x per dag offeren. Dat zagen we bij Sary haar huis ook. Plotseling loopt er dan (meestal) een dame weg. Kleedt zich om, sarong aan, make up op, haren netjes, dienblad met offertjes en dan is ze daar even een half uurtje mee zoet. Er wordt een offertje neergelegd bij de tempels van het huis, bij de ingang en ga zo maar door. Daarna doen ze hun korte broek weer aan en gaan ze weer verder met de dingen van de dag (en dat is meestal het vermaken van de babies en kleine kinderen).

Goed, de reis vervolgt zich. Het is inmiddels bijna half 6. We moeten nog even langs het nieuwe huis van Sary (in aanbouw). Want daar moet weer een offertje gebracht worden…ze zijn weer een stuk verder dan twee dagen geleden en we zien progressie. Sary vertelde ons dat ze vorige week heel verdrietig was omdat het niet leek op te schieten. Ze is even boos geworden op de aannemer en dat heeft geholpen. Ze zijn nu met meerdere mensen (ook op zondag) aan het werk. Het blijken allemaal Javanen te zijn. Ze hebben een klein houten hokje voor het huis gezet en daar slapen ze allemaal in, soms op de grond, soms op een dun matrasje. De werkomstandigheden zijn dus top 😱😱. Maar niemand boeit het hier iets. Sary heeft onderweg wat eten voor ze gekocht en geeft dat aan de heren. Ze zijn blij.

De vloer ligt er bijna in, maar er moet nog steeds een hoop gebeuren voor 24 december. Omdat 27 december de ceremonie is wordt het nog hard doorpezen deze week…
Helaas gaan we de 24e weer terug dus daar zullen we niet bij zijn. Maar we gaan het wel zo goed als af zien. Dat is wel heel leuk.

Na dit bezoekje rijden we uiteindelijk door naar Sanur. We pakken de koffers even om. Sary neemt de grote koffers mee en wij gaan morgen alleen met handbagage naar Vietnam. Dat scheelt ons een hoop wachttijd bij de bagageband.
Sary wacht voor de deur. Om wederom geen stress te krijgen met Kayana die anders weer een duik wil nemen…

Als we ze uitzwaaien is het inmiddels even na acht uur. We pakken in een klein restaurantje om de hoek nog een kleine hapje. Daar betalen we (natuurlijk we zijn in Sanur) 2x zoveel voor 3x zo weinig van wat we vanmiddag hadden …
Maakt niet uit, dat is ook logisch.
Net even met onze Jan gefacetimed want die is jarig vandaag (53 Jan… hiep hiep hoera!!).

Ik had me voorgenomen niet laat te gaan slapen vanavond. Maar om 23.30 uur is de handbalwedstrijd Spanje Nederland dus ik besluit toch nog even te kijken. De dames winnen, yes, kwartfinales…

Morgen hebben we de taxi om 9.30 uur richting luchthaven. We nemen maar de tijd. We vliegen pas om 13.15 uur.

Tot morgen weer vanuit Vietnam!!

Chúc một ngày tốt đẹp!

Geschreven door Marja.op.avontuur