Gelukkig voel ik me iets beter vandaag. Nadat is gisterenavond wat witte rijst en een gebakken eitje op heb zit er in ieder geval weer iets in. De diarree is nog niet weg maar ik loop niet de hele dag richting wc te rennen meer. In de ochtend doen we rustig aan, de ceremonie van het huis van Sary hebben we overgeslagen vandaag zoals ik gisteren al zei. Daarvoor ben ik nog niet stabiel genoeg.
Er komen om 10.00 uur wel drie man binnen lopen die het huis komen schoonmaken. Gisteren hebben we ze even niet laten komen maar vandaag dan weer wel. Ran gaat even naar de supermarkt. De brommer is super handig. Je bent dan toch net even iets mobieler hier. Hij neemt yoghurt mee en dat gaat er goed in. In de middag maar even het huis uit. Het is een hele warme dag vandaag. Zelfs de schoonmakers klagen dat het heel “hot” is vandaag, terwijl het eigenlijk regentijd is….
Ik ben er niet zo rauwig om dat de regen uitblijft en wij nog even van een heerlijke temperatuur kunnen genieten. Ran is het hier iets minder mee eens en vindt het ook erg warm.
We gaan tegen 1 uur even met de scooter naar het strand. Je moet wel parkeergeld betalen bij het strand…2000 rupia (14 cent). Nou dat lukt nog net..
Op het strand zoeken we een tentje in de schaduw. Op het strand staat wat wind dus daar is het beter dan in de villa. We eten wat, Ran heeft een uitstekende Rendang en ik hou het simpel en neem wat brood met kruidenboter. Niet meteen te gek beginnen vandaag. Het is grappig om te zien dat een paar kinderen een spelletje spelen. Het is Annemaria Koekoek, maar dan een Indonesische versie. Zo zie je altijd weer waar je ook bent dat er over de hele wereld dezelfde spelletjes/ liedjes gespeeld worden. Ik vind dat grappig om te zien. Na het eten gaat Ran nog even op een ander terras zitten en neem ik een duik. Nou ja, een duik…het is laag water dus het is lastig om diep het water in te gaan. Er liggen veel stenen en zeewier dus echt fijn zwemmen is het niet. Het water is ook niet verkoelend. Het is bizar hoe warm het zeewater is. Ik denk dat het zeker wel de 30 graden aantikt. Ik had mijn waterschoenen moeten meenemen maar helaas die liggen nog in de koffer. Ik laat me even opdrogen op een bedje en geniet nog een beetje van de zon. Ik lees mijn boek uit. En na een half uurtje begint het in het binnenland steeds donkerder te worden. We horen ook gerommel (onweer) in de lucht. Dat belooft niet veel goeds…Het kan natuurlijk ook daar blijven maar aangezien we op de scooter zijn besluiten we tegen vieren toch maar terug te gaan. Want als het losgaat dan gaat het ook goed los…

Wat hier trouwens veel afgestoken wordt rond deze feestdagen is vuurwerk. Uiteraard is een verbod hier niet aan de orde. Iedere avond, en zelf overdag, horen/ zien we meerdere vuurwerk afsteekplaatsen. De honden en katten zijn er hier allang aan gewend. En zo niet, dan hebben ze pech (je moet het niet ingewikkelder maken dan het is toch?).

We zitten eraan te denken toch nog even de taxi te pakken naar het huis van Sary. Dan kunnen we de familie van Sary ook nog even gedag zeggen want die zijn er ook allemaal en zouden blijven slapen. Ik voel me goed genoeg om erheen te gaan.
We bellen vanuit ons huis Sary op. Het is druk daar en Sary heeft wat stress. Kayana en Asmita zijn beiden weeeeer ziek geworden vanmiddag. Ze wil toch nog even naar de dokter met ze. Ze laat met videobeelden zien dat de kinderen lusteloos in armen van familieleden liggen. Ook gaat de familie van Sary al naar huis ieder moment. Ze hebben nog een andere ceremonie en blijven niet slapen. Naar aanleiding hiervan besluiten we geen taxi te pakken maar morgen heen te gaan. Dat heeft nu geen zin meer. We relaxen, en in de avond zoeken we een restaurant in de buurt op. Ik heb inmiddels wel trek maar niet in Indonesisch eten maar gewoon een stukje vlees. We komen uit bij Cork Bali. Het zit hier ongeveer 1.5 km vandaan en ze serveren zelfs “biefstuk Loetje” dus het zal van een NL of Belgische eigenaar zijn …
Het is een mooie tent in de uitgaansstraat van Sanur. Het eten is ok, het is niet fantastisch, redelijk duur geprijsd voor Balinese begrippen maar ik ben al blij dat ik weer iets naar binnen krijg.
Even na tienen rijden we weer richting huis terug. Ik begin weer wat krampen te krijgen dus maar niet nog even iets drinken ergens. Ik ga niet te laat naar bed, darmklachten nog niet over maar hanteerbaar.
Nog twee dagen, dan zit deze vakantie erop.
Wil ik al naar huis? Nou om eerlijk te zijn vermaak ik me prima hier en kijk ik niet echt uit naar de temperaturen in ons kikkerlandje. Maar ja, aan al het goede komt een eind!
We genieten nog maar even de laatste twee dagen met volle teugen!!

Tot morgen!

Geschreven door Marja.op.avontuur