De twee dagen zijn om gevlogen. Jammer dat we uit Samanvaya weg moeten want wat was dit een fijn resort. Vriendelijk personeel, mooie huisjes, prima Spa en massages/ zwembaden, en mooi ingerichte ruimtes. Alles klopte aan dit resort. Van kamer decoratie tot buiten decoratie. Maar goed, als we ooit weer terugkomen dan staat deze op de lijst. We werden vanmorgen opgehaald door Widi om 06.00 uur al. Ik was voorbereid en had twee kleine tasjes met kleding bij me. De grote koffers blijven bij Widi. Wes en Sas niet. Die nemen alles mee het eiland op.
Plotseling herinner ik me dat ik een pilletje moet nemen tegen reis ziekte. De vraag is natuurlijk alleen waar die zijn …ik heb net twee kleine tasjes klaar gemaakt en daar zitten ze in ieder geval niet in …shit…moeten weer die koffers open….gelukkig vinden we ze snel in de grootste koffer en we kunnen gaan. Widi staat al in de lobby op ons te wachten. De bagage wordt opgehaald (je loopt hier echt geen moment te sjouwen met je koffers) en in de auto gezet. We zijn op weg, nog half slapend want is immers 6 uur. En dat in de vakantie…De boot naar Nusa Penida gaat vanuit Sanur. Het is ongeveer 1.5 uur rijden naar de haven van Sanur. We hebben ontbijtboxen meegekregen van het hotel maar die blijven dicht. We moeten rijden want om 8 uur moeten we bij de boot zijn. We komen om ongeveer half 8 aan bij de haven. Het is al een redelijke chaos daar. Gelukkig weet Widi precies waar we heen moeten en hij heeft online al tickets geboekt. We moeten ze alleen nog wel ophalen bij een kantoortje. Daar is het ook druk. We wachten geduldig af en betalen de tickets. We krijgen allemaal een geel bandje om. We rijden verder naar de pinautomaat en halen koffie. Dan rijden we een klein stukje verder waar de “terminal” is waar we doorheen moeten om naar de boten te komen. Het is chaotisch. Volgens Widi is deze chaos veel minder als een paar jaar geleden. Toen moest iedereen door zee heen richting de boten lopen. Toen was het pas echt een chaos zei hij. We wachten keurig tot onze groep met allemaal een geel bandje door de terminal gaat. Het gaat allemaal op kleur en iedere boot heeft een kleur. Uiteindelijk zo rond 8.15 uur kunnen we door de terminal naar de boot.
De bootreis gaat verrassend goed. Het zijn redelijk grote boten met stoelen erin. We hebben gereserveerde plekken. Ik heb gelukkig al om 6 uur twee reispillen genomen want de boot gaat best tekeer. Het is een half uurtje varen. De boot gaat hard dus dat is fijn. We komen om 9.15 uur aan in de haven van Nusa Penida. Daar staan heel veel “drivers” met bordjes in hun handen om mensen op te pikken. Voor ons zou er ook eentje moeten staan maar helaas..die is niet te vinden. We wachten nog even maar er komt niemand. We bellen met de accommodatie. Ze blijken onderweg te zijn. Nog 5 minuten dan is de taxi er. Dat het 5 Balinese 5 minuten worden is een understatement. Om een uur of tien arriveert uiteindelijk de chauffeur. We rijden door het oerwoud richting de accommodatie. De wegen zijn slecht hier, grote kuilen zorgen ervoor dat er niet harder dan 30 gereden kan worden. Wat opvalt hier is de bende die overal maar dan ook echt overal ligt. Op Bali is dit ook zo maar hier is het nog vele malen erger. Heel veel plastic. Wat is het toch dramatisch dat de mensen van dit (ei)land zich niet bewustzijn van wat dit allemaal met de wereld doet…Ik heb het gevoel dat op Bali heel langzaam deze bewustwording wel komt. Maar op dit soort kleine eilanden. Maar wat is het toch zonde van het natuurschoon op Nusa Penida. We rijden ongeveer 20 minuten en rijden dan een onverharde weg op die nog slechter is dan de rest. En daar is onze accommodatie. villa’s Nusa Penida Green. We worden ontvangen door een soort “shrek”. Een grote jongen die de koffers met zijn pink op zijn schouders legt.
We kunnen de kamers nog niet in, het is nog te vroeg. We wachten nog even bij het zwembad. We hadden ook al twee scooters besteld maar die zijn er ook nog niet. Na een half uurtje zijn de scooters gearriveerd en besluiten we op pad te gaan. We rijden helemaal naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Daar is “Diamond Beach”. Je kunt met een hele lange trap naar beneden naar het strandje lopen. Wes en Sas doen dit, ik ga tot halverwege en dan vind ik het wel mooi. Het is loeiwarm dus verder naar beneden is niet te doen. Ik ga weer naar boven. Als Wes en Sas weer boven komen rijden we verder. Er is nog een “grottempel” aan de oostzijde van Nusa Penida.
Daar gaan we heen, weer trappen omhoog en er zijn een hoop mensen die zitten te “bidden”. Als we even later de tempel in lopen dan krijgen we ook met een wc borstel water over ons heen gesproeid...ik voel me in 1x een stuk beter…🙃.
De tempel in de grot is erg indrukwekkend. Heel klam, vochtig en warm. We lopen er doorheen en komen aan de hele andere kant uit en we lopen weer terug naar onze scooters. Het is middels al tegen zessen en we moeten terug naar onze accommodatie anders is het straks donker en het is niet handig om in het donker op de scooter terug te gaan. We komen net voordat het donker wordt weer terug. Aangezien de accommodatie in het midden van de jungle ligt is eten hier uitgesloten. We vragen bij de receptie wat een leuke tent is om te eten. We krijgen een tip van een restaurant op een half uur rijden. Aangezien de scooter geen optie is bellen ze een driver voor ons. Inmiddels staan alle spullen in de huisjes. Ze zijn ook allemaal van bamboe gemaakt. De douche en wc zijn buiten. Zal vast weer een nieuwe ervaring worden…poepen met een paraplu boven je hoofd of met een plastic poncho aan..🤣.
Goed…om 1930 uur is de driver er en rijden we richting een tent waarvan je denkt als je er heen rijdt hier komt geen hond….we gaan de verharde weg af en rijden dan nog zeker een 20 minuten over een onverharde weg met gaten en stenen. Uiteindelijk komen we bij the Dukuh restaurant uit. Een prachtige club. Hier zitten eigenlijk alleen toeristen en de “drivers” van al deze gasten zitten voor het restaurant onder een soort afdakje met elkaar te kletsen en wat te drinken. Ze wachten dus tot hun gasten klaar zijn en rijden dan weer met hun mee op ze terug te brengen. Zo ook onze Chauffeur. We eten hoog in een soort boomhut, het eten is prima. Daarna weer het hele hobbelpaard terug. Ik ben gesloopt. Het was een lange dag vanaf 05.00 uur vanmorgen…

Geschreven door Marja.op.avontuur