De wekker gaat om 8 uur. Ik heb moeite met wakker worden maar goed, om 830 uur wordt het ontbijt gebracht dus we moeten er echt uit. De taxi naar de luchthaven staat gepland om 9.30 uur.
Ik neem nog even een laatste frisse duik in onze pool. Dit complex is ons echt prima bevallen. Het zit overal vlakbij, personeel is zeer attent en aardig, de villa is van alles voorzien en ook dat kleine zwembadje is een verademing zo in de ochtend of in de avond als je thuiskomt. We hebben het zo druk gehad dat we geeneens tijd hebben gehad voor een massage …gemiste kans natuurlijk. Maar goed, misschien straks nog maar doen als we terugkomen naar Bali. We hebben dan elders geboekt, alhoewel ik daar nu misschien een beetje spijt van heb. Dit was voor de laatste 6 dagen ook prima geweest. It is what it is…

Nadat ik genoten heb van mijn laatste duikje komt het ontbijt. Altijd keurig op tijd. We hebben eigenlijk beiden weinig trek maar eten een beetje. Pakken de laatste spullen in en alles past precies in twee handbagage koffertjes. Ze zijn wel zwaar…even afwachten of dit gaat lukken.
We weten ook niet zeker of ze moeilijk gaan doen over de drone batterijen. Die moeten eigenlijk in een soort bescherm zakje en laten we die nou vergeten zijn uit de grote koffer te halen….
We zien het wel en fingers crossed.
Om half tien worden onze koffers keurig opgehaald en staat de auto van het complex klaar om ons weg te brengen. Een zeer aardige jongen van 25 jaar houdt een gezellig praatje met ons onderweg. Hij woont in Canggu. Een dorpje op Bali wat 6 jaar geleden nog een klein leuk surfers plaatsje is maar wat zich ontpopt heeft tot een mega drukke badplaats met veel dancings, bars en restaurants. Eigenlijk is Sanur nu een stuk rustiger (voor de “oudjes” zegt onze chauffeur 🙄). Helaas kunnen we ons daar zolangzamerhand wel onder rekenen…of we willen of niet. De autorit duurt maar 30 minuten. We zijn dus keurig om 10 uur op de luchthaven van Denpasar.

We zoeken op de luchthaven de juiste incheckbalie. De rij is ok. We hebben nog niet in kunnen checken dus dat moet allemaal nog gebeuren. Er zijn heel veel Indiërs op de luchthaven en om ons heen. En ze zijn nu al irritant…nou maar hopen dat we er straks niet eentje naast ons hebben zitten in het vliegtuig 🤪…..

Het inchecken gaat goed, de visa voor Vietnam worden gechecked en alles is gelukkig in orde. Alleen de koffers zijn beiden te zwaar voor handbagage. Als we zeggen dat de koffer met laptops en drone echt niet ingecheckt kan worden wordt er een foto van de inhoud gemaakt en mag deze wel mee als handbagage. De andere koffer mag echt niet. Dat is jammer. Moeten we straks toch nog wachten bij de bagageband…

Nu nog even door de koffercheck en hopen dat ze niet moeilijk doen over die batterijen. Ran zijn koffertje wordt er wel uitgepikt, maar als hij naar de heren douane loopt mag hij toch zijn koffer zonder verdere controle zo meenemen. Gelukkig! Geen gedoe hierover. We gaan door naar paspoortcontrole en zijn uiteindelijk om een uur of 11 in de vertrekhal. We gaan boarden om 12.10 uur en gaan nog even de lounge in. Als ik de wc daar gebruik heb ik nog even een klein paniekmomentje. Ik krijg de deur niet open en als ik hoor dat iemand zijn handen staat te wassen roep ik of ze iemand kan halen om me uit de wc te krijgen. De dame zegt me dat ik het slot naar links moet draaien ipv naar rechts. Dit had ik al geprobeerd en dit lukte niet maar na even wrikken kom ik toch uit de toilet. Pfiew..ik had mijn telefoon bij Ran laten liggen dus ik kon hem ook niet even bellen. Eind goed al goed. We boarden keurig op tijd om 12.10 uur en de vlucht lijkt op tijd te vertrekken om 13.10 uur. Ondertussen hebben we al contact met de reisorganisatie die het hele programma voor Vietnam geregeld hebben. De vliegtuigmaatschappij Vietjet Air is een soort easy jet. Je krijgt niet eens een flesje water gratis. Nu snappen we waarom mensen met tassen vol eten het vliegtuig instappen. Ran besteld maar wat maar ook dit is een deceptie. Zijn eten is koud (oh wilt u het warm?) en zijn bier is warm (dan krijgt u gewoon ijs in een bekertje…). En dan is 4 uur en 45 minuten best lang. Als we het vliegtuig uitstappen eerst langs de douane. Dat gaat redelijk vlot. Daarna naar de bagageband en gelukkig komt ons koffertje snel op de band. We moeten buiten naar punt 10. Daar zal onze reisleider Hai Phong (we mogen hem Tom noemen) ons oppikken en naar een hotel in Hanoi brengen. We staan bij punt tien maar zien niemand. We wachten nog een kwartiertje maar geen Vietnamese Tom met een bordje fam. Spierieus. Gelukkig hebben we Tom zijn nummer en die schijnt iets verderop te staan. Ok gevonden!! Er komt een joviale Vietnamees op ons af. Hij kletst meteen al aan 1 stuk door. De chauffeuse komt eraan. We hebben dus 1 iemand die rijdt en Tom. In de auto kletst hij weer honderduit. Hij vertelt van alles over Hanoi.
Letterijk betekent Ha Noi “binnen de rivier”
Ondertussen rijden we over een mooie driebaansweg en komen over een prachtige verlichte grote brug. De rivier die we passeren is de Song Hong ook wel de Red River (vanwege vele klei). Hanoi heeft een inwoneraantal van 8 miljoen mensen. Maar door de toeristen, studenten, expads zijn er dagelijks zo een 11 miljoen mensen in de stad. Het is een van de grootste steden van Vietnam. Tom is geboren en getogen Hanoiier. Hij woont met 8 man (oma, vader, moeder, broer en schoonzus twee kinderen en hijzelf op 40 m2. Het is, net als op Bali, traditie dat je allemaal bij elkaar woont. De huizen zijn gehorig en klein. Hij vraagt ons hoe het in NL werkt. We leggen hem uit dat het toch iets anders bij ons gaat….
In totaal heeft Vietnam ca. 100 miljoen inwoners.

Het verkeer is net zo chaotisch als Bali. Veel scooters zigzaggen door de auto’s heen. Wat me ook meteen opvalt is het vele vuil (wel op grote hopen bij elkaar) wat je overal ziet liggen.
Tom vraagt of we nog willen eten. Omdat we nog weinig gehad hebben brengt hij ons naar een leuk fusion Thai/ Vietnamees restaurant. Niet echt lokaal maar we eten wel prima. Zo een 9 kleinere hapjes van gehakt met van alles erin tot padthai,
Soep, vis, varkenswang, en pittige sperziebonen met veeel knoflook. Tom heeft voor ons een fixed prijs gemaakt dus we rekenen uiteindelijk 20 euro af incl drank. Dit kan vast veel goedkoper maar Tom zal hier ongetwijfeld nog tussen zitten 🤪.
Het hotel ligt midden in het centrum van Hanoi. Na het eten brengt de chauffeuse ons daarheen. Het hotel is netjes, de kamer is prima. We zetten onze spullen in de kamer en gaan dan nog even het bruisende Hanoi in. Wat opvalt zijn de bizar vele massage salons. Je wordt er hier mee doodgegooid. En de dames masseuses zijn soms echt nog jonge meisjes van niet ouder dan 15-16 jaar…

Ook zie je veel dames lopen die in een vorig leven geen dame waren….even opletten dus als we een massage gaan boeken…🤪. Het is wel gezellig druk op straat. Overal winkeltjes met nep merkkleding. Je wordt er echt mee doodgegooid. En kost allemaal geen drol. We nemen een regenjack mee voor Ran (en hopen dat we deze niet nodig hebben maar dat zal wellicht tegenvallen). Het was toen we aankwamen ook helemaal bewolkt en regenachtig. De temperatuur is trouwens ok. Ik denk zo een 24 graden. Veel minder warm dan op Bali.
We lopen nog even door de drukte van Hanoi, genieten van de puinhoop, kijken onze ogen uit bij de diverse streetfood tentjes en nemen ergens een koffietje en een theetje. Er wordt hier ook erg veel koffie verkocht.

Er zitten veel mensen gezellig te chillen buiten, op van die plastic opstapjes. Tafels en stoeltjes hebben ze niet. Het ziet er grappig uit. We lopen langs een skybar. Drinken daar nog wat en gaan dan weer richting hotel. En dan is de dag alweer om!

Morgen worden we om 09.00 uur opgepikt voor een stadstoer door Hanoi. We gaan tempels bekijken en wat andere bezienswaardigheden. In de middag na de lunch hebben we even niks (massage wellicht) en in de namiddag hebben we een food tour. Tom en de chauffeuse zullen ons morgen vergezellen.

Chúc ngủ ngon!!!

Geschreven door Marja.op.avontuur