Ik ben vandaag vroeg wakker! Volop nog genieten van de dag!! Ik maak mijn verslagje over gisteren en zo tegen 8 uur neem ik mijn eerste, en zeker niet mijn laatste duik van vandaag. Ran slaapt nog. Dat duurt nog wel even voordat hij zijn ogen open doet. Ik besluit om eens wat foto’s van mezelf in het zwembad te nemen. Met mijn telefoon op de timer…🤣. Dat wordt hylarisch natuurlijk. Ik moet lachen om mijn eigen pogingen om binnen 10 seconden een “normale” pose aan te nemen voordat de camera “klik” zegt. Ik probeer zeker 5 pogingen….te laat…te vroeg…verkeerde kop…het is hylarisch en ik moet in mijzelf vreselijk lachen om mijn eigen gestuntel. Ik kan natuurlijk ook gewoon wachten tot Ran wakker wordt en het hem laten doen, maar dat is niet leuk…
Uiteindelijk krijg ik een paar uiterst grappige foto’s (die ik uiteraard hieronder zal delen).
Ik neem na deze escapade een verdiende yoghurt. En dobber nog wat in het water. God wat ga ik dit vreselijk missen zeg als ik weer in ons koude kikkerlandje terug ben. Mijn uitvlucht blijft Bali…ik weet het zeker…mijn (ons) tweede thuis.
Ran komt uit bed en stapt even later op zijn scooter op weg naar “normale” koffie. We hebben in de villa wel nespresso opschenk koffie maar dat is hem natuurlijk niet. Dus Ran gaat iedere ochtend even verderop naar een koffie tentje voor zijn doppio.
Daarna begint dan onze dag. Wat staat er op het programma voor vandaag? Nou we hebben de scooter nog de hele dag en de taxi komt pas om 17.15 uur. Dus we kunnen nog even onze gang gaan. Wat willen we nog? Ran wil nog graag een massage. Dat dan maar eerst. Ik sla over. Ik vind het lekkerder om nog even te genieten van de zon. Het is (wederom) snikheet vandaag. Geen wolkje aan de lucht. Mij boeit het niet, Ran wel..die smelt weer langzaam…
Na de massage is het inmiddels tegen half 2 en tijd om te lunchen. We zitten te twijfelen of we helemaal naar strand rijden. Hebben we eigenlijk beiden geen zin in dus we zoeken een tentje in de straat achter ons. Er zit zoveel, keus genoeg. We springen op de scooter, rijden de straat in en vinden even verderop een soort sportcaféetje. Je zoekt altijd een tentje waar al mensen zitten en daar is het druk. We zitten lekker buiten. Ik geniet, Ran smelt verder, ik noem hem af en toe al “Olof” (gelukkig drinkt hij genoeg biertjes en eet genoeg rijst anders was ik alleen naar huis gekomen vrees ik..🤣). We hebben een aardig meisje die ons bediend. Ran vraagt haar wat hij moet eten en ze beveelt een kip curry aan. Ik hou het nog even op een klein tussendoortje. Ik ben gek op samosa en ze hebben hier “kip samosa” dus daar ga ik nog maar eens voor. Het eten is smakelijk. We rekenen 15 euro af, dat is beter en stukken goedkoper dan gisteren (dit is eten plus twee biertjes en een frisje). Het kan echt nog zo goedkoop op dit eiland. En dan is dit nog in een toeristenplaats. We rijden terug naar de villa met de scooter en het is inmiddels half 4. We hebben nog ruim 1.5 uur, dus hup…kleren uit en duiken maar!! Ik geniet nog van zon en zwembad. De koffers staan al klaar.
Zelfs Ran neemt op het laatste moment nog een klein “dompeltje” in de pool. De taxi pikt ons op om 17.15 uur. We vliegen om 21.40 uur dus we hebben tijd genoeg om naar de luchthaven te komen. Ze hebben gezegd dat we rekening moeten houden op dit tijdstip met 1 uur reistijd. Dat betekent dat we om 18.15 uur op de luchthaven zullen zijn. Mochten we nog iets meer vertraging hebben onderweg dan zijn we sowieso op tijd….Afgelopen maart met Wes en Sas (zie verslag maart 2023) waren we aan de krappe kant weggegaan en hadden we flink wat stress. Dat willen we liever niet nog een keer.

We hebben een super vrolijke taxi driver. Hij heeft praatjes voor tien. Blanda? Zegt hij…Amsterdam ? Feijenoord!!! Helaas..hij heeft zich niet helemaal goed ingelezen….maakt hem niet minder leuk. It’s busy…roept hij steeds…it’s gonna be 95 minutes. …
Nou ja…niet erg roepen we..tijd genoeg…!!
We gaan over de enige tolweg die op Bali te vinden is. Deze is normaal altijd vrij van verkeer maar vandaag niet. We zien al op Google maps alle wegen rood en donkerrood …😱. Dat is geen goed nieuws. Het is inmiddels 19.00 uur en we staan op 3 km afstand. Dat moet haalbaar zijn toch?
Ondertussen wordt onze driver steeds stiller. Wij ook….het verkeer zit muurvast, we gaan niet voor- en niet achteruit. Ran blijft lachen. Tijd zat..zegt hij. Als we er om half 8 zijn is het prima….Ik geloof er ook nog wel in maar wordt wel steeds onzekerder. Er gaan ook steeds meer mensen uit de taxi’s. Reizigers die allemaal dezelfde bestemming hebben namelijk airport. Ze gaan lopen, met koffers achter zich aan. Want lopen lijkt sneller te gaan dan in de auto blijven zitten….
Het is inmiddels half 8 en we moeten nog 2 km. Dan komt er allemaal politie voorbij. We moeten rechtdoor maar we worden tegengehouden door de politie. We moeten afslaan….NEEEEE…..de driver is niet blij, die kant moeten we echt niet op. We rijden een klein stukje verder en iedereen keert…zodat we weer op dezelfde rotonde uitkomen …de chaos is compleet. Wij zijn niet de enigen die willen draaien!! Lang leve de politie van Bali!! We moeten nu weeeeer verder aansluiten in een andere file en de tijd loopt alleen maar op! Dit kan toch niet waar zijn!! Wanneer stopt dit? Ran appt ondertussen met KLM. We moeten 60 minuten voor vertrek de koffers afgegeven hebben….Lopen is voor ons geen optie. We hebben 5 koffers (dat hadden we express gedaan ivm reis Vietnam) en dat gaat niet met zijn tweetjes. Tevens zijn de straten ook niet “koffer wieltjes proof” dus dat is een no go!!
Het wordt 20.00 uur. We hebben nog maar 30 minuten. De navigatie geeft aan dat er weinig schot inzit dus zelfs Ran begint de moed op te geven.
“Wel leuk verhaal in je blog” zegt hij nuchter…ik kan hem nu even alleen maar boos en geïrriteerd aankijken…Hij heeft natuurlijk gelijk. We kunnen er niks aan veranderen op dit moment. Het enige wat we kunnen doen is afwachten en als we te laat zijn nieuwe retour tickets kopen en hopen dat er morgen een vlucht gaat en er plek is. Dat wordt een nachtje op de luchthaven. Ik zie mijn geest al dwalen. We kruipen langzaam dichterbij. Als we nog 1 km verwijderd zijn zien we steeds meer paniek uitbreken bij alle reizigers om ons heen.
Gojek scooters staan klaar om mensen uit taxi’s te trekken en met koffers en al op de scooters verder te brengen. Soms houden mensen 3 scooters aan, twee voor bagage en een voor hunzelf. Het is een serieuze madhouse. Wij bedenken even of we een andere mogelijkheid hebben maar het is inmiddels 20.30 uur en we berusten er zolangzamerhand maar in dat het niet zal gaan lukken….ik word er een soort van “misselijk” van want een afloop op deze manier van deze vakantie is toch wel een domper. Ik bedoel, ik had graag langer gebleven maar echt niet op deze manier!!
Uiteindelijk is de taxi bij de vertrekhal om 21.10 uur. We houden een mannetje aan die de koffers op een wagentje gooit, geven de driver een dikke tip en we rennen toch nog naar de balie. Eerst de koffers door de scan…shit…kost ook weer tijd…er staat een Engels stel voor ons te kloten..schiet toch op!! De man die het karretje duwt rent met ons mee. Hij zegt dat de balie nog open is..het zal toch niet waar zijn?? De man roept dat we moeten rennen! Hij komt wel achter ons aan…number two!! Schreeuwt bij ons toe. We komen aangesjeest bij de balie. De stewardess sluit net alles af…neeeeeee…sorry closed…zegt ze…..ik roep…noooooo….please just us….please!!!!! Ze gaat snel achter haar desk zitten en pakt de koffers aan. Alles wordt gelabeld. HET IS NIET TE GELOVEN!! Het is 21.15 uur en we gaan het halen!!!! Fast fast to the gate ..roept ze, they are already boarding….
We rennen naar de tassen check. Alles af, alles in de bakken, Ran 1 koffer en ik 1 rugzak. Dat schiet niet op!! Kut, Ran zijn koffer wordt eruit gepikt..neeee…dit kost tijd…controle…laptop moest eruit…door alle haast vergeten…koffer moet er nog een keer doorheen zonder laptop …ok …wachten ….
Eindelijk!! Daar is de koffer weer! Alles ok, en doooooor…naar de douane! Godzijdank geen rij. We kunnen zo doorlopen!! Top….
We nemen een sprint naar gate nummer 2. Gelukkig zijn Ran zijn benen weer goed en kunnen we rennen samen. Halverwege onderweg staat iemand ons al op te wachten. KLM to Amsterdam? Yesss..roepen we en we rennen door de gate het vliegtuig in! Het is gelukt! Het is ongelofelijk maar het is gelukt…dit is ons nog nooit overkomen en ik hoop ook dat ons dit nooit meer gaat overkomen!! Nu rust en destress….

We zijn inmiddels in Singapore.

Dit is de laatste vlog van dit avontuur! Zoals eerder gemeld was dit een heerlijke reis, Vietnam is prachtig en zeker een aanrader. We gaan zeker nog een keer langer naar dit land terug, wellicht in combinatie met Cambodja en Laos.
Bali was en is nog steeds heerlijk.
We zijn blij dat we eindelijk bij een ceremonie konden zijn. Het was ontzettend bijzonder en prachtig om dit mee te maken. Eigenlijk wil ik nog niet naar huis, maar aan alles komt een einde!

Tot de volgende reis maar weer! Leuk dat jullie allemaal meegenoten hebben !

Liefs van mij xxx

Geschreven door Marja.op.avontuur