We hebben gisteren, doordat we een auto gehuurd hebben, het hele relaas van de reisleider later niet meegekregen. Beetje slordig, want ze wisten dat wij eigen vervoer hadden en we hadden ons keurig afgemeld voor de transfer. We hebben dus geen idee wat en hoelaat we waar moeten zijn. Bij navraag bij de receptie van de lodges blijkt er ontbijt te zijn vanaf een uur of 7. De activiteiten beginnen om 9 uur en onze eerste activiteit is dat we naar een rendieren farm gaan. We staan dus op tijd op, de wekker gaat om 7.15 uur. We zitten om 7.45 uur aan het ontbijt. Het is niet mega uitgebreid maar op zich prima. We hebben niet zoveel nodig. Daarna gaan we terug naar ons huisje. We trekken de pakken die we gekregen hebben maar aan. We hebben geen idee of dat nodig is maar eigen kleding schijnt vies te kunnen worden dus we hijsen ons maar in de pakken. Het is best koud, vanmorgen toch nog wel -15 graden. Het is nog erg donker als we even voor negen uur in een klein busje naar de rendier farm gaan. Het is ongeveer 20-25 minuten rijden dus dat is goed te doen. De wegen zijn hier allemaal kaarsrecht. Dat viel al op toen we hier gisteren aankwamen. De weg is besneeuwd maar goed begaanbaar. Om ca half tien komen we aan bij de farm. We worden opgevangen door de eigenaresse van de farm. Ze vertelt een verhaal over de rendieren hier in Lapland. Alle beesten die rondlopen zijn eigendom van iemand. Deze dame had er ongeveer 200. In de winter worden ze soort van ingesloten op een groot stuk bos. De meesten zijn vrouwtjes. Die zijn dan drachtig en werpen in voorjaar hun kleintjes. Dan worden ze gemerkt en daarna vrijgelaten. Ze lopen dan in zomer en najaar weer vrij rond. En voor de winter vangen ze ze weer of komen ze terug. Vooral de mannetjes gebruiken ze voor de slacht en het vlees. Ze gebruiken alles van het rendier. De huid, het vlees, alles. Met negen maanden worden ze geslacht. Het zijn grote beesten, toch weer anders dan herten. Er zijn er met een beetje bonte kleuren, sommigen zijn spierwit. Apart om te zien. Ze werpen net als “onze herten” het gewei af ergens in het voorjaar.
De groep wordt na het relaas in tweeën gedeeld. Een groep mag in de slee met 1 rendier en die lopen een rondje door het bos. De andere groep gaat met een touw (soort lasso) een nep rendier vangen. Het is een beetje bezigheidstherapie therapie maar goed….daarna wisselen de groepen om. We rijden met een rendier door het bos. Het gaat in wandel tempo en duurt iets van 20 minuten. Het is grappig. De natuur is prachtig. Na deze (enerverende maar wel leuke) tocht krijgen we een stok in ons hand met een (voorgekookte) worst. We mogen boven een vuurtje deze opwarmen. Was op zich best te eten moet ik zeggen…daarna wordt er water gekookt op een vuurtje en krijgen we warme choco, thee of koffie met een koekje/ cake erbij. Al met al zijn we bezig tot half 12 en worden we daarna weer teruggebracht naar de lodges.
Vervolgens staat om 12.00 uur meteen de lunch klaar in het restaurant. Het is iets wat lijkt op “Tiroler Grostle”. Aardappelen uit de oven met spek ofzo. Het is niet bijzonder maar ok. We vullen onze buik ermee …we hebben niet lang want om 13.00 uur begint onze volgende activiteit. En daar moeten we een stukje heen lopen. Vanmiddag staat de husky tocht op het programma. We lopen met nog een stel (onze leeftijd) van de groep naar de husky’s. Het is grappig om te zien dat je steeds meer contact krijgt in zo een vaste groep. Ook al ben je wel steeds weer met nieuwe mensen uit de hele groep soms een activiteit aan het doen. Deze mensen skieen normaal ook maar wilden ook eens wat anders doen. En kwamen toen hierop. Als we 500 meter verderop bij de husky’s aankomen is het een stank van jewelste. Een hondenpoep lucht hangt in de lucht. We zien ook zeker 80 husky’s. Ze staan allemaal al voorgebonden aan een slee. Er gaat eerst een andere groep mensen weg. Zodra de mensen in de sleetjes stappen worden de honden onrustig. Ze beginnen te blaffen en te janken. En als er eentje begint beginnen ze allemaal. Een oorverdovend lawaai volgt de komende 15 minuten. De honden trekken onrustig aan de sleetjes die vast staan aan bomen. Het is even rustig als de eerste groep weg is. Dan zijn wij aan de beurt. De husky man roept wat en de honden zijn in 1x stil. Hij kan rustig uitleggen wat we gaan doen die middag, hoe je moet remmen en stilstaan. Er zit er eentje in de slee, de ander start erachter. Er staan ca 5-6 honden voor de slee. Degene die staat achter de slee beheerst het tempo en de rem. Als je naar beneden gaat moet je iets bij remmen, als je omhoog gaat moet je een beetje bijsteppen. Er worden signalen uitgewisseld die je moet doorgeven aan de slee achter je. Stop signaal, een langzamer aan signaal etc etc. We gaan de sleetjes in. Ran begint en ik ga in de slee zitten. Als de honden losgemaakt worden van de boom moet je echt met volle kracht op de rem trappen die zich vastzet in de sneeuw anders ben je weg…en hard ook!! Er moet ruimte tussen de sleetjes zitten en je mag elkaar niet inhalen. De husky man rijdt voorop met de sneeuwscooter en soms er tussendoor. We gaan van start. We gaan al snel als een speer. Zodra de honden bewegen blaffen ze niet. Ze hebben er schijnbaar lol in. Als we stilstaan beginnen ze meteen te blaffen, rollen in de sneeuw (om af te koelen) en eten sneeuw…het zijn bijzondere taferelen..sommigen maken meteen ruzie zodra ze stilstaan. Wij zijn de laatste slee dus wij zien niet zoveel wat er allemaal gebeurd. Na een half uurtje zien we een meisje die hier alleen is op haar kop de sneeuw inschuiven. Ze moet de bocht om en de slee doet dat niet…ze beland in de greppel. De honden gaan er vandoor maar worden door de husky man opgevangen. De dame heeft hulp nodig want komt niet alleen uit de greppel….en zo gebeuren er nog diverse kleine ongelukjes. De man waarmee we naar de husky’s zijn gelopen gaat met slee over een stam en vliegt volledig over zijn slee in de sneeuw. Er vallen her en der sleetjes om. Bij ons gaat het goed. Behalve husky’s die elkaar soms lijken af te maken gaat alles prima. Een sleetje voor ons is een beetje irritant manneke. Hij heeft ook een lamp op zijn hoofd (we noemen hem vanaf dan ook “lampje”). Hij staat op een gegeven moment met een tak met sneeuw te spelen en zijn slee gaat ervandoor. Hilarisch want hij moet een sprint trekken om de slee weer te pakken te krijgen. Halverwege wordt er gewisseld. Ran mag in de slee en ik erachter. Ik ben verbaasd over de kracht die 1 hond heeft als ik de rem intrap en hij probeert weg te komen….bizar. Het is een mooi avontuur. De omgeving is wederom prachtig. We hebben de pakken aan dus koud hebben we het niet. Alleen de tenen worden koud als je stil zit in de slee. We zijn terug om ca 15.00 uur. Ik stap van de slee en loop naar de husky’s. De honden vinden het heerlijk om aangehaald te worden. Zijn niet agressief of bijterig maar komen dicht tegen je aan zitten om te “kroelen”. Ik ben geen honden vriend maar wat een prachtige honden zijn dit! Een vuurtje brandt wederom. We krijgen warme drank op het vuurtje gestookt en koek. Daarna mogen we nog de jonkies bekijken en we gaan terug naar de Lodge. We blijven nog even daar, drinken wat en ik vergis me in de tijd. Het blijkt 18.00 uur te zijn ipv 19.00 uur dus we zijn een uur te vroeg in het restaurant. Maakt niet uit. We nemen een drankje en raken aan de praat met een jong stelletje (jaar of 25-26) die voor ons zaten in het vliegtuig. Ze zijn druk op hun telefoon aan het kijken op de Aurora app om te kijken of er vanavond Noorderlicht te zien is…de kans is niet groot maar we gaan het even in de gaten houden. We eten om 19.00 uur. Prei/ aardappel soep en als hoofdgerecht iets van vis met van alles erbij. Het is prima te eten moet ik zeggen. Als dessert cheese cake. En dan zie je plots dat er een hoop mensen in het restaurant onrustig worden. De app geeft aan dat er 25% kans is op noorderlicht dus een hoop mensen snellen naar buiten. Ook het jonge stelletje zit constant op hun telefoon te gluren….wij ook…we zijn toch nieuwsgierig en als het te zien is dan gaan we het ook proberen. Het mooie is dat wij (als enige in de groep) een huur auto hebben en dus ook een stukje verderop kunnen rijden om te gaan kijken (waar hij wel te zien is). We besluiten na het eten een stukje richting oosten te rijden. Lopen naar boven naar de auto waar al snel het jonge stel (Dagmar en Jesse) op ons af komen met de vraag of ze mee mogen rijden met ons om te zoeken naar Noorderlicht. Natuurlijk is dat prima dus we gaan 30 minuten richting oosten. Het is donker, pikdonker. De weg is leeg, we geven een plaats in op Google Maps en zoeken een bevroren meer, daar is het minste luchtvervuiling en dus de grootste kans. We rijden na een half uur een lange oprijlaan op van een huren huisje. We zien de man van het betreffende huis uit zijn raam kijken (wat voor gekken komen daar nou plots aan zo rond 22.00 uur?). Dagmar besluit uiteindelijk maar even aan de man te vragen of we de auto even op zijn oprit mogen zetten en een stukje achter zijn huis richting meer te mogen lopen. De man spreekt geen woord Engels. Met Google translate komt ze verder. De man lacht en vindt het prima. Wat zal hij niet gedacht hebben…stelletje maffe toeristen…🤣. We lopen door diepe sneeuw in het pikkedonker naar het meer. We gaan op het bevroren meer staan, zien wel heldere plekken onder de lucht. De app zegt dat het percentage voor Noorderlicht op die plek oploopt dus we blijven wachten. En ja hoor…na ca 30 minuten is het zover. Dagmar en Jesse gaan uit hun dak..languit in de sneeuw liggen om de lucht te fotograferen. Het is een mooie gewaarwording. En helemaal bizar als je het fotografeert want dan slaat het nog groener uit dan dat je het ziet met blote oog.
Om een uur of elf / half twaalf is het klaar. Na 100 foto’s lopen we terug naar de auto en rijden terug. Thuis aangekomen komen Dagmar en Jesse nog even een drankje doen. Het wordt laat..half twee en dan blijkt ook voor de deur nogmaals de kans groot op Noorderlicht. We gaan er nog 1x uit maar helaas is die poging voor niks….half drie liggen we er uiteindelijk in…dat wordt een korte nacht….morgen weer vroeg op voor een sneeuwwandeling om 9 uur….
Wat een mooie dag was het vandaag!! Mooie activiteiten, prachtige natuur en uiteindelijk het Noorderlicht gespot….beter dan dit kan het niet worden…..👍👍

Geschreven door Marja.op.avontuur