We hebben geen haast vandaag. Slapen een beetje uit tot half 9 en gaan naar het ontbijt. Ook deze is simpel maar prima. We gooien de fietsen weer achterop de auto (die mochten we gisteren even binnen zetten) en vertrekken rond 10.15 uur richting Milaan centrum. Ran beweegt zich door het verkeer als een ware Italiaan. Klapt overal de auto tussen en ik maak me geen moment zorgen. Ik zou hier echt niet durven/ willen rijden. We vinden een parkeergarage waar we de auto afgeven en de beheerder hem parkeert. We halen de fietsen van de auto en besluiten ons zo door de stad te bewegen. Dat gaat prima. Behalve de keitjes die ervoor zorgen dat ik na iedere fietstocht van tien minuten weer moet plassen…
We bewonderen de Kathedraal van Milaan de Duomo Santa Maria Nascente. Prachtige kerk midden op het plein van Milaan. Verder mooie winkels in Galleria Vittorio Emanuele. Het is hier zien en gezien worden…heerlijk om rond te kijken naar vooral de mensen die rond lopen. In prachtige kleding, gekke kleding, je kunt het zo gek niet bedenken. Het is ook fashion week vanaf morgen hier in Milaan. We lopen een man(of was het een vrouw?) tegen het lijf met vol behaarde benen, een rokje, lange leren laarzen en een baard. Bizar maar briljant om te zien.

Trouwens nog veel mensen hier met mondmaskers en ook overal nog bij de winkels flessen desinfectiemiddelen. Mensen blijven ook hun handen schoonmaken. Zodra ze ergens gaan zitten komen de flesjes desinfectie uit de tassen en maken ze hun handen schoon. Als ze weggaan weer. Dat zie je bij ons eigenlijk niet meer.

We drinken een kopje koffie en een Spa rood voor de hoofdprijs, maar dat weet je nou eenmaal in centrum Milaan. We zien dat een flesje Heineken 11 euro kost…We proberen te lunchen in een restaurant wat aanbevolen was. We willen graag buiten zitten maar de arrogante bediende vertikt het om een tafel van 4 uit elkaar te trekken en zegt dat we alleen binnen kunnen eten. Aangezien we dat niet zien zitten vertrekken we weer. We fietsen verder naar een andere wijk. Ook daar proberen we een tafel te vinden. Dit lukt maar wederom…de bediening arrogantie ten top dus we drinken wat (tot grote irritatie van hun kant) en we besluiten Milaan achter ons te laten. We fietsen terug naar de auto, gooien deze weer achterop en vertrekken richting Parma. Gelukkig staat Flitsmeister aan, we krijgen de ene melding na de andere, overal staan flitsers op de weg hier!! Onderweg zie ik in mijn mailbox binnenkomen dat het hotel waar we hadden gereserveerd in Parma via booking niet bevestigd is en dat we geld terug krijgen. We moeten dus nog op zoek naar iets anders. De wegen zijn prima, ook nog een lang stuk tolweg. Ik krijg dan visioenen van vroeger als we met mijn ouders naar Frankrijk reden. Mamma had dan altijd voor ieder land muntjes in een zakje zitten waar ze de tol mee kon betalen!! En het liefst had ze het gehele bedrag al bij de hand..cash. tot op de cent uitgeteld en wel!! Hilarisch als je daarover nadenkt. Nu is alles een stuk simpeler…allemaal euro (behalve Zwitserland) en met de pinpas kan alles betaald worden.
Parma is ongeveer 130 km van Milaan dus zo rond half 5 rijden we de plaats binnen. Parma staat bekend om de parmaham en Parmezaanse kaas. We gaan het straks maar eens proberen in een barretje. Eerst een hotel. We belanden uiteindelijk in een Novotel midden in het centrum, gooien de auto in de parkeergarage en halen de spullen uit de auto. We zoeken een barretje waar we (eindelijk) wat eten. Zoals gezegd een plankje Parmaham en kaas. Erg lekker allemaal. De stad heeft een paar mooie monumentale panden waar we morgenochtend nog even naar gaan kijken. We gaan terug naar hotel en reserveren later in de avond (we hebben toch ps net wat gegeten) bij restaurant Cocchi. Het is er druk, ramvol en we moeten nog tien minuten langer wachten tot onze tafel vrij is. Het zijn (eindelijk weer eens) vriendelijke, wat oudere mensen allemaal. We krijgen weer wat hammetjes en kaas en “torte frita” (gefrituurd brood, soort van luchtig brood, erg lekker!) erbij. Dat schijnt gebruikelijk te zijn bij de Parma ham. Deze is heerlijk, maar dat kan niet anders in de plaats waar het vandaan komt!
Daarna krijgt Ran vlees en ik een soort deegpakketjes met ragout erin. Het drijft in een soort bouillon. Het smaakt erg weeïg. Ik krijg er met moeite 10 weg en dan geef ik op. Dit is mijn ding niet… De man van de bediening is onthutst dat ik de gnocchis niet opeet. Het schijnt DE delicatesse van Parma te zijn….sorry…..
Als dessert komt er versgemaakte vanille-ijs langs waarvan je zelf kunt kiezen wat je erbij wilt. Het smaakt verrukkelijk en dit is gelukkig een betere keus dan de gnocchi met gekookt vlees erin. Tot morgen!

Geschreven door Marja.op.avontuur