Ik word wakker en ren weer naar de wc. Helaas is de ellende dus nog niet voorbij. Het leek gisterenmiddag en avond iets rustiger te zijn maar helaas. Het gaat bij wakker worden toch weer door. Nog maar een Imodium. Ik voel met slap. Heb geen trek in eten. Ik verplicht mezelf twee witte geroosterde boterhammen te eten. Die gaan er met pijn en moeite in. Ik drink genoeg. Dat is geen probleem. We hangen de hele dag een beetje in het huis. Soms slaap ik, binnen in de airco. Ik kan niet veel hebben. En zo komen we de dag door. Ran besteld eten halverwege de dag en pakt nog om de hoek een massage. Aan het einde van de middag begin ik me iets beter te voelen. Ik eet wat witte rijst en een gebakken eitje. In ieder geval iets…verder dus niks vandaag…geen foto’s en geen gezellig verslag. Helaas…soms heb je van die dagen en vandaag was er zo eentje.
We hebben de ceremonie van Sary ook afgezegd voor morgenochtend. Ik denk niet dat het handig is daarheen te gaan. We gaan overmorgen wel kijken naar het huis. Het is jammer maar niks aan te doen! We spelen de avond een spelletje en ik lees mijn boek bijna uit. Ach, is zo een prut dag toch nog ergens goed voor…

We bellen Wes en Sas nog even, die zit gezellig met Wim/ Roos en mams te kerstbrunchen.

Het waren bijzondere kerstdagen deze keer, iets anders bedacht en verwacht maar ja, je hebt het niet altijd voor het zeggen! Tot morgen, hopelijk wat beter dan!

Geschreven door Marja.op.avontuur