Het is de laatste dag in dit prachtige resort. Maar het is ook mooi geweest. We staan vandaag op om 830 uur en hebben de spullen gisterenavond al gepakt. We doen rustig aan. We hoeven pas om 12.00 uur onze kamer uit. Om een uur of tien gaan we voor de laatste keer genieten van het uitgebreide ontbijtbuffet. Ik ben trouwens nog steeds verbrand dus ik moet oppassen vandaag.
Na het ontbijt laten we de koffers ophalen en gaan we nog even bij het zwembad zitten. We kunnen nog net een bedje in de schaduw bemachtigen. Ik neem nog een paar keer een duik. Het is druk. We zien dat de kerst eraan komt en dat heeft een hoop meer bezoekers gebracht hier.
Tegen half twee pakken we de spullen bij elkaar en gaan richting lobby waar we een taxi besteld hebben om 14.00 uur. Die is mooi op tijd. We kunnen vanaf 15.00 uur in ons nieuwe verblijf dus dat gaat prima zo. Het is ongeveer een uur rijden van Jimbaran naar Sanur. Even over drieën rijden we Sanur in. We rijden een hele kleine een nauwe steeg in. Waar komen we nu weer terecht? We hebben een zelfde villa met zwembad gehuurd. Helaas was Nike (waar we de eerste dagen zaten) vol dus daar konden we niet meer terecht.
Uiteindelijk komen we bij het huis aan. De receptie is sober. Als we aan komen rijden staan er plotseling allemaal heren op die zaten te chillen. We krijgen een soort cocosnoot drankje. Het is lauw en niet te zuipen. Die laten we even staande heren rollen onze koffers naar de villa. Deze is mooi, maar we zijn toch niet zo heel erg enthousiast. We vinden het wat “schmutzig”, en niet zo gezellig als de Nike Villa waar we eerst waren. Ik neem eerst een duik in het zwembad. Het is best groot en heerlijk verkoelend. We besluiten toch nog even langs Nike te lopen (is hier 800 m vandaan) om te vragen of ze echt niks meer vrij hebben maar helaas, ze zijn volgeboekt. Dan maar blijven in Ellora.
Het is warm, de zon schijnt fel en ontzettend vochtig. Het lijkt erop dat het hier al geregend heeft. We drinken wat in een tentje en lopen dan terug naar huis. We schijnen hier redelijk snel naar het strand te kunnen lopen via een tussendoor weggetje maar dan heb je een code nodig van de slot. De code ligt in het huis. We pakken de code op en via Google maps zien we hoe we moeten lopen. Als we uiteindelijk bij het hek uitkomen en het cijferslot openmaken komen we in een soort steeg. Het ziet er niet uit. Ooit (we denken voor corona) was het hier waarschijnlijk bruisend en vol kleine winkeltjes. Nu is alles verlaten en is het een bende.
We moeten ergens uitkomen bij strand dus we lopen verder. Naarmate we doorlopen worden de winkeltjes wat meer gevuld. De dames spreken ons aan Mem, mem…lookie lookie…cheap cheap…
Het is allemaal bende dus we lopen verder. Er loopt ook geen hond hier. Zouden die mensen serieus iets verkopen die hier in die steeg zitten??
Uiteindelijk komen we inderdaad bij het strand.
Langs het strand loopt een soort van weg en dan kun je een heel eind doorlopen naar links en naar rechts. Het is zondag dus het is druk. Inmiddels een uur of 5. We hebben nog niks gegeten dus gaan op een terras zitten om wat te eten. Ran eet zijn gebruikelijke nasi goreng en ik neem wat patatjes. De nasi komt mijn neus uit.
Naast ons zit een stel en die hebben hun telefoon op een standaard staan. Ze gaan filmen hoe ze een zakje nootjes zitten te eten wat ze zojuist bij een straatverkoper hebben gekocht. Mensen zijn echt niet goed..maar het zal vast weer 100 duizend likes op YouTube genereren. Er speelt een tweetal op gitaar en ze zingen erbij. Het is kerstavond natuurlijk en je moet er iets van maken. Het is niet echt om aan te horen.
Na onze toeristenhap lopen we een stukje verder. Veel straatverkopers hier met allerlei waren. Eten, armbandjes en andere shit. Het is warm en drukkend en we zien boven zee onweer en regen. Zouden we dan toch nog wat regen krijgen vandaag? We lopen om een uur of 7 terug naar het huis. We hebben vanmiddag contact gehad met John en Claudia van Friture d’Anvers. We wisten dat zij ook naar Bali zouden gaan. Roos (hun dochter) doet een korte studie hier en ze zouden haar gaan bezoeken. Het blijkt dat we inderdaad op dezelfde tijd in Sanur zijn dus we hebben vanavond afgesproken in hun hotel. Het is hier vlakbij, ongeveer 1 km. lopen en het begint toch te regenen. Gelukkig niet hard …. We gaan dus tegen half negen die kant op. Ze zijn net terug gekomen van Komodo, een eiland hier niet zo ver vandaan, de enige plek waar de Komodovaranen nog te zien zijn en vrij rond lopen. Het is een plek die ook nog op ons lijstje staat te bezoeken maar niet deze vakantie. Ze zitten in een hotel, aan het strand en we ontmoeten ze in het restaurant aldaar. Jens begroet me enthousiast met: Hé Juf, wie had dat gedacht dat we elkaar nog eens zouden ontmoeten op Bali!! Hij was als peuter al een heerlijk ventje en dat is hij nog steeds!

We eten met zijn allen wat, de kaart is beperkt, want ze hebben eigenlijk kerstmenu’s. Dit het wordt een pizza of een burger. Ook goed. We kletsen gezellig met John, Claudia, Roos en Jens. Ze zijn ook, voordat ze naar Bali gingen, in China geweest. Ook een prachtige ervaring vonden zij. Het was daar alleen heel koud (sneeuw) dus dat wat even andere koek. Het is gezellig. Om ons heen gaat het restaurant druk opruimen. Ze willen ons eigenlijk op een gegeven moment wel weg hebben maar er wordt niks van gezegd. Om 23.45 uur stappen we uiteindelijk op en gaan terug naar ons huis.

Morgen weer een nieuwe dag. We hebben Sary aan de chat gehad en het kerstdiner gaat morgen niet door. Kayana heeft nog steeds koorts en zit vastgeplakt aan zijn moeder. Sary kan dus geen kant op. Ook Asmita heeft een kuchje en ze zijn er allemaal niet gerust op. Dat wordt dus een rustige eerste kerstdag. We gaan proberen een scooter te huren en dan even richting Uluwatu te rijden.

Voor iedereen: hele fijne kerstdagen! Geniet en eet niet teveel (doen wij ook niet 🤪) !!

Tot morgen. Mooi

Geschreven door Marja.op.avontuur