We zien op ons schema dat we om 730 uur al opgehaald worden. Dat betekent vroeg aan de ontbijttafel. En wekker al om 06.00 uur….pfiew..het valt niet mee om op te staan. Ik had eigenlijk nog een duik willen nemen in het prachtige zwembad maar het is me echt te vroeg dus die sla ik even over. We ontbijten. Het is een uitgebreid buffet met van alles en nog wat. Alles is erg Frans georiënteerd hier in dit hotel en ook in Hue.
Om half 8 zit bij de receptie onze reisleidster al op ons te wachten. Ze stelt zich voor met Fi.
Buiten staat de driver Jip ook al op ons te wachten. Als we bovenaan de trappen staan hij ons toe te zwaaien met een brede glimlach. Jip is echt een blij ei. Fi zegt ons wat het programma is. We rijden eerst naar de Parfumed River. Daar hebben we een boottochtje met een traditionele boot.
De rivier heet zo omdat deze in vroegere tijden lekker rook. Er lagen altijd bloemen blaadjes in en daardoor geurde deze. Normaliter is deze ook gek blauw maar door de vele regen (hebben wij gelukkig niks van meegekregen) is de rivier wat troebel. We varen een stukje over de rivier langs de oevers van Hue. Het is geen spannende tocht maar toch leuk om op deze manier even een stukje te varen en naar de overkant te komen. De dame van de boot (woont en leeft samen met man op de boot) vraagt me om wat souvenirs van haar te kopen. Nou vooruit dan maar..ze moet het wss hebben van dit soort verkopen…
We stappen na 30-45 minuten de boot uit en komen uit bij de Tien Mu Pagoda.
De Tien Mu Pagoda is een boeddhistische tempel die aan de noordwestoever van de Parfumrivier gebouwd is. Het is één van de belangrijkste bezienswaardigheden aan deze rivier en daardoor druk bezocht. Er heerst een serene sfeer rond de Pagoda. Ook al lopen er weer een hoop hysterische Chinezen rond te banjeren die weer stuk voor stuk op de foto moeten….het is een duidelijke “insta”
spot…

Na de Pagoda worden we weer opgepikt door Jip, hij brengt ons samen met onze hostess Fi naar de Citadel.
Na raadpleging van zijn waarzeggers over de juiste locatie begon keizer Gia Long in 1804 met de bouw van de Citadel. Daarbij zette hij duizenden dwangarbeiders in. Rond de vesting liet de vorst een aarden wal opwerpen. Zijn opvolger, Minh Mang, versterkte de wal tussen 1819 en 1832 met bakstenen. Tien poorten gaven toegang tot het complex.

De 6 m hoge en 20 m brede wal ommuurt een gebied van 520 ha. Rond de muren lopen grachten. Het geheel wordt aan drie zijden begrensd door kanalen, met in het zuidoosten de Parfumrivier. Dwars door de Citadel loopt de Ngu Ha (Keizerlijk Kanaal).

De Citadel bestaat uit drie concentrische, ommuurde vierkanten. De buitenmuren hebben een lengte van 10 km. Binnen de muren ligt de Keizerlijke Stad. In deze stad met paleizen, tempels en tuinen oefende de keizer zijn openbare functies uit. De ommuurde ruimte binnen de Keizerlijke Stad is de Verboden Purperen Stad, met de privévertrekken van de keizer (voor meer over de Citadel: GIYBF).

Wat vooral opvalt zijn de mozaïeken op alle gebouwen om en binnen de Citadel. Het is allemaal gerestaureerd maar alles ziet er prachtig uit. Nu snappen we ook waarom ons hotel en onze kamer er zo “keizerlijk” uitzien..dat heeft dus hiermee te maken! Je schijnt ook “keizerlijk”’te kunnen eten zegt onze gids Fi. Helaas hebben we daar vandaag geen tijd meer voor want we vertrekken met de trein straks naar Hoi An.
Na de Citadel gaan we nog naar de local market. Een prachtige markt waar ik echt uren rond zou kunnen lopen. Mooie verse etenswaren, natuurlijk veel souvenirs, kruiden, speelgoed, kortom onze zwarte markt in Beverwijk in het klein (maar dan veel leuker). Daarna is het alweer 10.40 uur en moeten we naar het treinstation. De trein naar Da Nang zal vertrekken om 11.11 uur en schijnt een prachtig spoor te hebben langs de kust van Vietnam. We gaan het meemaken.
We zijn op tijd bij de trein. Deze komt pas om 11.25 uur het station binnenrijden. Eerst moeten er heel veel passagiers uit. Als er iemand wil instappen, terwijl er nog 1 persoon moet uitstappen begint iemand van de Vietnamese NS keihard te schreeuwen tegen die persoon. De taal hier is hard, de mensen praten hard. We zijn er iedere keer weer verbaasd over. De man deinst terug…nee je moet geen ruzie krijgen met Vietnamezen want dan heb je het gevoel dat je kop eraf gaat…🙄. Er moeten veel mensen met koffers mee en alles door 1 klein deurtje dus dit schiet niet op. De trein begint ondertussen keihard te toeteren. Die wil weg maar eerst moet iedereen er met koffers en al in. Zodra de laatste instapt is de trein meteen weg. Hij zit ram vol. Je hebt stoel plekken en helaas zitten we achterstevoren, en niet aan de zeekant. Klote plekken dus. Ook de stoelen zijn vergane glorie. Normaal zitten kun je eigenlijk niet. De voet steun komt bij vele stoelen standaard omhoog en de rugleuning zit bij velen standaard naar beneden.
Na een uurtje hebben we nog weinig moois gezien, behalve de tenen van onze achterbuurvrouw die ze iedere keer tussen onze armleuningen steekt 😩 🤢…Ik duw met mijn ellebogen vakkundig te tenen terug naar achteren en duw er een paar keer flink op. Misschien is de hint duidelijk…
Ran bromt…het is wel aardig maar om nou echt te zeggen dat het al deze moeite waard is?
Maar na een uur wordt het landschap toch fraaier. We gaan een tunnel in en daar past die trein echt net doorheen. Stapvoets gaat de trein door de tunnel. Als ik de ramen open zou kunnen doen zou ik met gemak de muren kunnen aanraken.
Als we na een poos (het is een lange trein) de tunnel uit komen is het uitzicht prachtig. De trein rijdt langs de zee door de bergen heen. Het is jammer dat we aan de verkeerde kant zitten want aan onze kant is niks te zien. Ik ga uit mijn stoel en maar even in middenpad staan om toch een beetje te kunnen kijken. Ran moet plassen..en komt terug met de mededeling dat ik het toch echt maar beter even op kan houden…
Na 2.5 uur komen we aan op het treinstation van Da Nang. Het regent hier! Ondanks dat het regenseizoen is hebben we tot nu toe mazzel gehad. Dit is de eerste dag dat het regent.
Buiten staat wederom een chauffeur met een bordje “welcome Randolph” ons op te wachten.
Deze jonge gast stelt zich niet voor. Pakt mijn koffer over en zet alles in de auto. We rijden naar Hoi An. Dat duurt ongeveer 45 minuten. Weet je wat trouwens ook handig is hier bij de stoplichten? Er staat een seconde teller naast, je kunt als het stoplicht groen is zien hoelang hij nog groen is, of als bij rood is hoelang hij nog rood is.
Briljant en echt prettig als je in de auto zit.
We komen bij hotel Delicacy in Hoi An aan. De chauffeur was niet eens een beetje spraakzaam, hij heeft helemaal niks gezegd. Geef me dan maar Jip weer terug….met zijn big smile.
De koffers staan op de kamer. We laten even wat spullen wassen want we zijn een beetje door onze schone kleren heen. En omdat we hier morgen nog de hele dag zijn gaan we dat nu redden. We gaan even eten vlakbij het hotel in een tentje. Kip met rijst. Wat een slechte maaltijd krijgen we daar..gewoon gekookte kip die we zelf met sausjes moeten aanmaken. Geen succes. We hebben beide echt trek dus het gaat wel op. Daarna doen we even rustig aan. Ik ben gesloopt. Twee korte nachten breekt me even op. Ik ga even liggen, Ran gaat een massage pakken aan de overkant.
In de avond lopen we naar het centrum toe. Het is niet ver, ongeveer 1 km. lopen. We lopen een straatje in met allerlei toeristen winkels. Het straatje is kneuterig met een hoop winkel met lantaarntjes. Je kunt ze ook overal zelf maken. Er loopt geen hond. Het is zaterdagavond. We zijn verbaasd hoe stil het hier is. Dan lopen we nog een stukje verder en komen bij de rivier. Nu weten we waar iedereen uithangt. Hier dus! Het is afgeladen. Er zijn allemaal bootjes met lantaarns op de rivier en al snel komt er een dame op ons af die een bakje met een kaarsje wil verkopen aan ons. We mogen dan een wens dioen en het kaarsje wordt op de rivier gezet. Er drijven er al honderden in de rivier. Samen met de bootjes is het een mooi gezicht.
Langs de rivier zijn veel restaurantjes en wederom toeristen tentjes. Het is gezellig druk en we drinken wat en kijken weer onze ogen uit. Er staan ook een hoop van die rijdende eettentjes. Ze verkopen van alles, veel crepes met bananen en ook veel met octopus, kikkers (🤪) en nog veel meer. Ik griezel als ik ernaar kijk….
We strijken neer bij een Ierse pub. Ze hebben daar pizza en daar heb ik nou eens trek in na al die rijst. Ran eigenlijk niet maar doet mee. We bestellen twee pizza’s en die zijn slecht. Maar goed, we hadden er ook niet veel van verwacht. We drinken dan nog wat en tegen tienen wordt het rustiger op de kade en gaan we richting hotel.

Geschreven door Marja.op.avontuur