We zijn nog steeds in Sanur. We lagen we gisterenavond snel af, de reis doet toch iets meer dan je dan je denkt en dan nog een jet lag van 7 uur (nu 6 uur). De wekker staat op 7.30 uur. We hebben afgesproken om 8.30 uur te gaan ontbijten. Ik slaap als een blok, wordt wel keurig om 7.15 uur wakker maar ben geen moment wakker geweest. De airco doet zijn werk dus in de kamer is het aangenaam koel. Het ontbijt is uitgebreid. Natuurlijk gaan de mannen aan de rijst met hete kip, voor hun maakt het ook geen fluit uit of het 8.30 uur is of 20.30 uur. Ze passen zich aan aan de Balinese standaard, gewoon 3x per dag warm eten…Ik zit er met afgrijzen naar te kijken, evenals Saske. Wij houden het maar op een yoghurt, een pancake en vers fruit.
Sary en haar man halen ons vandaag op om 10.00 uur om naar haar schooltje te gaan. Het is ongeveer 30 minuten rijden dus niet ver hier vandaan. Het schooltje zit langs een best drukke weg, maar ziet er prima uit. Het zijn drie lokaaltjes, niet groot maar prima voor ca 8-9 kinderen tegelijk. Er zit vanmorgen een klein groepje van 8 kinderen in de leeftijd 9-11 jaar. Als we aan komen rijden zien we dat ze opgewonden zijn om ons te zien. Ze weten blijkbaar dat we komen. Sary laat ons alles zien en dan lopen we naar binnen bij de kinderen. Het zijn 3 meisjes en 5 jongens. Ze mogen vragen aan ons stellen (natuurlijk in het Engels). Ze vragen ons hoe we heten, waar we vandaan komen, wat ons favoriete eten is, hoe oud we zijn 🤪. Gelukkig schatten ze mij 48 dus dat valt niks tegen. Ook aan Wes, Sas en Ran stellen ze allerlei vragen. Ik vertel ze aan het eind in het Engels (het wordt wel vertaald in Balinees, want het is best een lang verhaal) hoe we “miss Sary” hebben leren kennen. Deze kinderen hebben allemaal hun dromen, ze willen dokter, astronaut, lerares, of piloot worden. Ik vertel ze dat als ze goed leren en hard werken hun droom uit kan komen…ze zijn er stil van..behalve eentje…natuurlijk zit er iedere klas een ADHD’er, dus ook hier….
Ran koopt ondertussen een ijsje voor ze. Het drukke ventje zegt dat hij aan het vasten is en eigenlijk geen ijsje mag…hij rent naar buiten en kijkt hoe laat het is (of zijn ouders er al aankomen). De teacher loopt naar hem toe en zegt ”pray before you eat” en het mannetje geniet van het ijsje…..ondertussen is het 11.30 uur en de kids gaan naar huis. De meesten gaan dan nog in de middag naar de “normale” school. Zo ook de kinderen die in de middag naar Sary gaan, die gaan in de ochtend naar “normale” school. Ze heeft nu zo een 60 kinderen en 1 teacher in dienst. De dame die er vandaag is werkt al 2 jaar voor Sary. Het is een lieve jongedame die heel blij is met haar job bij Sary. Verder werkt Sary met 0 uur contracten. Dat is best lastig want op deze manier houdt ze de mensen niet binnen natuurlijk maar het is te risicovol om meer teachers in dienst te nemen.
De kinderen worden om 11.30 uur allemaal gehaald op scooters door ouders of opa’s/ oma’s. Wij kletsen nog wat en rijden dan door naar de schoonouders van Sary. Dat is de plek waar ze nu woont. Het is de gewoonte in Bali dat als je trouwt je als meisje bij je schoonouders gaat wonen. De jongens blijven bij hun ouders. Zo hebben de ouders altijd iemand die voor hun zorgt. Zodoende woont Sary bij haar schoonouders. We rijden weer ongeveer 30 minuten en arriveren dan (in Denpasar) in een kleine wijk. We moeten een stukje lopen want de auto kan niet komen bij het huis. Voor het huis is een indrukwekkende poort en we gaan naar binnen. Het is best een groot huis en de schoonmoeder van Sary komt op ons af. We krijgen meteen water en pompoen en een koekje. De schoonvader is er nog niet. Hij is de kinderen van de zus van Winarta aan het ophalen van school. Schoonmoeder werkt nog, is onderwijzeres, en schoonvader is met pensioen, hij was politie agent. We komen erachter dat hij ook geniet van een pensioen regeling. Dat hebben alleen de mensen hier die voor de overheid hebben gewerkt. Schoonmama moet nog 1 jaar werken en dan gaat ze ook met pensioen. De zus van Winarta (de man van Sary) woont even verderop en dus niet meer hier in huis. Sary en Winarta hebben samen een stuk grond gekocht zodat ze daarop een huis kunnen bouwen om hier te gaan wonen.
Als schoon papa binnen komt met twee kinderen (een jongen en een meisje) kan er gegeten worden. Het is inmiddels lunch tijd en zonder eten kun je hier niet vertrekken. Ook hier is de keuken een aparte ruimte. De schoenen gaan binnen uit dus we zijn blij dat we onze slippers aan hebben (aan, uit, aan, uit…). Er staat rijst klaar (what else) met kip (enigszins pittig, het is te doen). Een soort van tofu met noten (verrassend lekker) en iets van groenten (geen idee hoe het heette). Er worden ook meteen biertjes (nou ja ..’tjes…het zijn 0,60 liter flessen 🫣) gehaald en die moeten op. Wes wordt wederom de vraag gesteld (ook bij de familie van Sary) wanneer hij gaat trouwen en kinderen krijgt. Hier in Bali trouw je eigenlijk best vroeg, maar in ieder geval voor 30 jaar. Dus ze vinden het allemaal maar vreemd dat Wes en Saske nog niet getrouwd zijn en nog geen kinderen hebben. De lat ligt hoog 🤣🤣.
Over twee jaar moeten ze terug komen en dan verwacht iedereen op zijn minst dat ze getrouwd zijn en Sas zwanger is. We lachen er maar om inclusief Wes en Saske en zijn blij dat bij ons deze “regels” er niet toe doen. Na de warme maaltijd vertrekken we weer richting hotel in Sanur. Sary, Winarta en Kaya besluiten nog wat te drinken, maar het zwembad trekt de kleine. Hij wil erin. We lenen zwemkleding uit en we nemen allemaal een duik. Het water is niet diep, sary kan niet zwemmen, Winarta wel. De kleine geniet in het water, lacht sn spartelt erop los. Het is al met al een heerlijke middag die eindigt met frietjes (Kaya is gek op friet en niet op rijst 🤣) en om een uur of 4 nemen we afscheid. Sary probeert ons nog op te zoeken als we in Ubud zijn overmorgen. We gaan het zien, en anders ontmoeten we ze weer aan het einde van de vakantie. We hadden eigenlijk voor hun ook een kamer geboekt komend weekend op Nusa Penida, maar ze hebben besloten niet mee te gaan hierheen. Sary voelt zich niet goed door de zwangerschap, is veel aan het overgeven, en de tocht met de boot met die kleine was ook ingewikkeld. Dus dat is jammer maar begrijpelijk.
Na 100 handkusjes rijden ze weg en relaxen we nog wat in en om het zwembad. Er is vanavond “Balinese foodmarket” en muziek in het hotel dus we hebben besloten om hier te blijven. Het is vanmiddag weer begonnen met regenen (ook best hard) en we hebben eigenlijk ook geen zin om in de regen door Sanur te lopen. Wes en Sas hebben nog een massage om 18.00 uur en om een uur of 8 schuiven we aan bij het buffet. Er zitten twee Balinezen krakkemikkig Engels te zingen..die hadden we niet zien aankomen op een Balinese avond maar goed…ook het buffet met Indonesisch eten maar ook pasta en wraps zijn iets minder Balinees dan we voor ogen hadden maar om de guitarist en zanger hebben we veel lol samen met nog een tafel met Australiërs naast ons. Al met al, een prima avond. We spelen later nog een spel Perudo aan de bar en dan is dag 3 alweer voorbij.
Morgen worden we opgehaald door een chauffeur genaamd Widi. Wes en ik hebben hem 6 jaar geleden ontmoet toen we met zijn tweeën in Bali waren. Hij gaat ons de komende dagen rond rijden en dan eerst twee dagen naar Ubud. Tot morgen !

Geschreven door Marja.op.avontuur