We slapen pas om 2.30 uur. Dat komt goed uit want de jetlag wordt uitgesteld hierdoor. Prima. We liggen onder een “hello kitty” dekentje maar we zijn beiden zo weg. Ergens vroeg in de ochtend wordt ik wakker van een kraaiende haan, stemmetjes van spelende kinderen en hak geluiden. Er wordt al gekookt zo lijkt het. Ik draai me nog een keertje om. Dan om 9 uur wordt ik weer wakker, werk wat aan mijn verslag en om 10 uur zijn Wes en Sas ook wakker. Ze slapen in de kamer tegenover ons. De dag begint rustig. we krijgen eerst koffie en gember thee. Er loopt van alles rond hier, katten, honden, kippen, puppy’s, eenden, kittens, kinderen van de buren, het is een grote gezellige boel. Het is droog maar met dreigende luchten. We gaan het, zo lijkt het, niet droog houden vandaag. We lopen een stuk het oerwoud in. Daar houdt de vader van Sary varkens. Er zijn een stuk of 10 kleine biggetjes ook. De ouders van Sary zijn “farmers”. Ze verkopen de varkens die uiteindelijk voor de slacht worden gebruikt. Sary haar vader was vrachtwagenchauffeur maar rijdt niet meer omdat hij een fiks ongeluk heeft gehad vorig jaar. Het gaat goed met hem maar heeft zich nu wat meer op de varkens gericht. We lopen iets verder naar beneden en het is prachtig hier. Veel groen, veel bamboe en een klein rijstveld. Er wordt gewerkt aan eten en er komen allerlei tantes en ooms langs van Sary. Het is een feestdag want wij zijn er immers. Er is veel eten. Kip (waarschijnlijk vers geslacht vanmorgen) en groenten, rijst, kroepoek en watermeloen. Alles smaakt puur en heerlijk. Het is alleen pas 12 uur en ik vind het lastig al zo vroeg zo een hele maaltijd naar binnen te werken. We zouden vandaag naar de Unesco rijstvelden gaan hier in de buurt en naar een grote waterval maar het gaat los. Het begint echt keihard te regenen/ onweren en we wachten eerst tot dit een beetje voorbij trekt. Dit duurt best eventjes. Het is zware onweer, we zitten in de bergen dus het gaat flink tekeer. Maar het is niet minder gezellig. Iedereen zit in de kring op de grond en er wordt van alles wat gekletst. De familie spreekt geen woord Engels maar Sary vertaald alles en zo komt het goed. Mamma en pappa sary zijn het er niet mee eens dat we, als de regen stopt, we toch gaan vertrekken. Er moeten weer twee auto’s rijden, eentje met passagiers en eentje met koffers. We zwaaien iedereen gedag (en moeten beloven Sander over twee jaar terugkomen) en vertrekken door de Bush Bush weer naar de bewoonde wereld. Wat was het leuk om dit mee te maken…wat een hartelijkheid en wat voel je je toch thuis in zo een familie. Onderweg naar Sanur stoppen we nog bij de Unesco rijstvelden. Dat is namelijk vlakbij het ouderlijk huis van Sary. We stappen even uit en maken de gebruikelijke foto’s. Dan weer verder. We gaan naar een “hot spring” ook op de weg richting Sanur. Helaas vinden we deze tegenvallen. Het is druk en het lijkt meer op een zwembad op een drukke zaterdagmiddag in de Houtvaart dan het idee wat ik voor me had van een “hot spring”. Dus we gaan er weer uit. In de auto op weg naar Sanur. Het is druk op de weg, zoals gewoonlijk hier op Bali. De scooters vliegen links en rechts langs ons maar de man van Sary draait we rustig tussendoor. Ondertussen zit Sary met kind voorin. Gordels hebben ze hier nog nooit van gehoord. De snelheid is natuurlijk ook niet hard, je rijdt gemiddeld hier Max 50 km/uur.
Kayana (kind Sary) wordt steeds losser naar ons toe. We zijn voor hem “opa en oma”. Nou ja…vooruit dan maar….ben ik toch nog jong “oma” geworden 🤪. We rijden er lang over en als we in Denpasar rijden besluiten we vandaag maar langs het stukje land te gaan wat Sary en Winarta gekocht hebben om een huis op te bouwen. Ze wonen nu dus bij de ouders van Winarta maar dat is niet zo een succes dus ze willen toch graag op zichzelf gaan wonen, iets wat tegen de Balinese tradities in gaat maar ok…
Het is een mooi stukje grond, ergens in een achteraf wijkje in Denpasar. Het is iets meer dan 100 m2 dus een mooi stuk om een mooi pandje op neer te zetten. Ze mogen hier drie verdiepingen hoog gaan. Natuurlijk ligt dit ook een beetje aan hoeveel geld er is. Eerst moet er gespaard worden want EN de grond EN meteen een huis is too much. De grond staat op een soort stukje einde van de straat. Wat betekent dat ze aan 1 kant geen buren krijgen. Daar kijk je op rijstvelden uit. Een paar kavels verder zijn werklui wel al aan het bouwen.
We rijden weer verder. Nog ca 45 minuten naar Sanur. Sary haar school is hier ook dichtbij maar daar gaan we morgen heen. We komen aan in ons gereserveerde hotel in Sanur. het Alantara resort is mooi, prima verzorgd en de auto met de koffers staat daar al te wachten. We besluiten om met iedereen maar even te eten voordat ze weer helemaal terug moeten rijden (de ene auto terug naar Tabanan, dus minimaal 2.5 uur) de andere auto (Sary) minder ver. In de auto met de koffers waren ook de buren van Sary’s ouders meegereden. En de twee kinderen. Dus al met al schuiven we met een groep van 11 man aan tafel. We eten prima, wij rijst met van alles, de rest eet pizza en hamburgers. Ook goed, dat eten ze natuurlijk nooit dus vandaar de keuze. Een stuk pizza blijft over maar dat wordt natuurlijk mee naar huis genomen. Nadat de hele bups weer in de auto zit en wegrijdt drinken wij nog wat aan de bar. Het is een prachtig hotel met een mooi zwembad. Morgen maar even duiken want het is te laat om er nu nog in te springen (al had ik dat graag gewild).
Om 23.00 uur is het muntje wel op. We vertrekken naar de prima keurige kamers. Helaas geen uitzicht op het zwembad maar we zijn hier twee nachten dus dit is niet belangrijk. De douche…die is wel belangrijk!!!! Na 19 uur vliegen en lange autoritten en geen douche voor al die tijd is dit een feestje….
We zijn inmiddels in bed gedoken en het is mooi geweest voor vandaag. Het was een heerlijke dag, we hebben genoten van de sfeer en hartelijkheid van de familie van Sary.

We zijn enorm blij dat we Sary 11 jaar geleden hebben kunnen helpen met haar ultieme wens om Engelse juf te worden, haar studie en uiteindelijke eigen school. We zien hier maar al te goed dat dit niet alleen impact heeft gehad op Sary, maar ook op de hele familie. Het huis wat Sary haar ouders hebben kunnen neerzetten, de grond die Sary en haar man heeft kunnen kopen etc etc. Het zijn mooie voorbeelden van onze inspanningen die hier zijn vruchten hebben afgeworpen. We zijn trots en blij dat we dit hebben kunnen doen en wij zullen deze familie nooit meer de rug toekeren en bedenken dat het “klaar” is …..

Geschreven door Marja.op.avontuur