Mijn iPhone had zich niet aangepast aan het nieuwe uur, dus ik word deze ochtend een uur vroeger wakker. Ik heb het pas door wanneer ik me aan het wassen ben, en mijn wake-up call om 6u30 krijg. Ik dacht dat het al een uur later was.
Meer dan tijd genoeg dus om op het gemak te ontbijten (voor al de Japanners/Chinezen in het hotel met alles weg zijn) en de valies te maken. Deze avond slapen we in Williams, in de buurt van Grand Canyon NP.
Alvorens naar deze indrukwekkende kloof te vertrekken, brengen we nog een kort bezoek aan Glen Canyon, waar het stuwdam instaat voor elektriciteit en Lake Powell heeft gecreëerd (tijdens mijn eerste rondreis zijn we hier gaan zwemmen).
Ik kan het niet laten om in het visitor center een fotoboek te kopen van de nationale parken, aan 50% korting omdat het een "hurt book" is (de rug komt los). Maar wat een geweldig inspirerende fotografie!

Het is ongeveer 120 km naar Cameron’s Trading Post, één van de grootste souvenirwinkels hier in de buurt. Het heeft misschien wel wat van een toeristenval, maar toch koop ik ook nog wat spulletjes. Ik zie een kettinkje hangen dat ik 7 jaar geleden ook gekocht heb en totaal vergeten was. Het was zodanig fijn (zilver met een veertje) dat het niet lang is meegegaan.

Rond de middag komen we aan in Grand Canyon NP, en we nemen onze lunch (opnieuw gekocht in een supermarkt) aan Desert View Tower, met prachtig zicht op de Grand Canyon. Iedereen is onder de indruk, en dat kan ook moeilijk anders: het is niet alleen de diepte, maar ook de breedte die impressioneert, en de vele gekleurde laagjes grond – roze, lichtgroen, oker, beige – die letterrlijk de geschiedenis van onze aarde blootleggen.
Helemaal onderaan kronkelt de bruine Colorado.

Ook hier valt het op hoeveel mensen uit Azië er zijn. Het toerisme uit dit continent is in volle opmars. Mooi, alleen jammer dat ze – erg algemeen gesproken, iets dat je eigenlijk nooit mag doen – niet echt sociaal en vriendelijk zijn naar andere toeristen. Ze zitten er niet mee in om pal voor je te komen staan en eindeloze selfies en foto’s te nemen, net wanneer je de compositie van je foto aan het maken bent. Ronduit ergerlijk en asociaal.

Anyway, we maken ook nog foto stops bij Grandview Point en Mather Point. Leuk trouwens, hoe je in het park de hele tijd langs de rim rijdt, niet dat je hem altijd ziet, want er zitten bosjes voor (we passeren zelfs “elks” – rendieren). Maar ik kan me goed voorstellen dat de eerste Europese verkenners verrast moeten geweest zijn om zo ineens voor deze gigantische kloof te staan. De overgang van bos naar kloof is abrupt.

Rond 15u45 worden we – diegenen die geen helikoptervlucht maken – afgezet in Tusayan, waar we een koffietje (of wijn) kunnen drinken en wat shoppen. Er is op zich weinig te beleven (behalve een Imax-film in het National Geographic Visitor Center, die ik al gezien heb en waar ik me weinig van herinner), maar eens het even niets doen zonder opjagen doet deugd.
Om 17u45 worden we weer opgepikt door de bus en een bende enthousiaste helikopter-vlucht-fans. Iedereen die de trip gedaan heeft is het er unaniem over eens dat het ongelofelijk de moeite is, en je pas per helikopter een volledig zicht van de grootte van de canyon krijgt. Misschien dat ik bij een volgend bezoek toch ook maar eens die helikoptervlucht moet doen.

Rond 18u30 komen we aan het in het hotel, waar ik me opfris (tussen vlagen warm en koud water in de douche door), terwijl op de achtergrond op TNT voor de derde keer deze week de eerste Hobbit speelt.
Rond 19u30 ga ik met mama, Nicole, Jozef en Elly eten in het restaurant hier aan het hotel (Grand Canyon Inn – degelijke kamers, maar vreselijke douche, en trage wi-fi!). Karin, onze gids, vervoegt ons. Het is een fijne, gezellige avond. Tof hoe de banden tussen de groepsleden hechter worden. Ik heb het veel liever zo dan dat iedereen apart op zijn of haar eiland zit.
Pour la petite histoire: aan de overkant van de weg is een Flinstones-themepark en restaurant - ik betwijfel of het officieel is, gezien de erg kitcherige afwerking (maar dat wil hier niets zeggen ;-)).

En nu ga ik afsluiten, foto’s opladen zal waarschijnlijk pas voor later zijn, want het internet is te onstabiel.
Morgen gaan we wandelen langs de Grand Canyon!
Tot morgenavond!

Geschreven door Wereldbeelden