Vandaag was de grote reisdag, van Zele naar Brussel, van Brussel naar Frankfurt, van Frankfurt naar San Francisco.
De vluchten waren goed - de ene erg kort (Brussel - Frankfurt was op een dikke 30 minuten beklonken), de andere een heel pak langer (Frankfurt - San Francisco was een dikke 11 uur en 30 minuten), maar allebei zonder veel heen en weer geschudder en andere bange momenten.

Uit de lucht krijgen we een erg mooi beeld van San Francisco. Wat ziet de Golden Gate Bridge er dan klein en Lego uit! Oh, en daar is Alcatraz, piepklein!

En hoewel mijn vader en ik het haar nog zo gezegd hadden, had mijn moeder - reisgenoot - toch geprobeerd om fruit in de USA te smokkelen - twee citroenen. Ze heeft het - na wat druk dat "ze er niet mee lachen in Amerika" - netjes aangegeven op het douaneformulier. Resultaat: valies ondersteboven gehaald, en twee citroenen die op de luchthaven in de douane-vuilbak moeten achterblijven. Gelukkig trouwens dat ze het had aangegeven, want de vriendelijke man van de douane (voor de eerste keer eens een vriendelijke Amerikaanse douanier! De wonderen zijn de wereld niet uit!) zei dat mochten we het niet gedaan hebben, en de 2 citroenen ontdekt werden, ze een boete van $300 aan haar rekker had!

Voor het gemak nemen we een taxi van de luchthaven naar de binnenstad. De finale van de NBA-basketbal wordt deze avond gespeeld, en het is aanschuiven. Al zal het spitsuur er ook wel wat mee te maken hebben.
Het gesprek met onze Afrikaanse taxichauffeur gaat van de schoonheid van San Francisco en Afrika (de Serengeti staat ook op mijn verlanglijstje) tot de Amerikaanse politiek en het economisch herstel van de VS.

Rond 18u komen we aan in het hotel (Adante Hotel) voor deze nacht, dicht bij Union Square. We lopen nog wat rond in de buurt, eten iets in een diner (ik een soepbord chili con carne - de twee dames (mama en Nicole, een vriendin van haar) nemen de Caesar Salad) (Nvdr. geen idee of het überhaupt interessant is dat ik hier het eten ook noteer, maar bon ;-))
Zelfs tijdens de kleine buurtwandeling van enkele honderden meters, valt meteen de grote tegenstelling van de Verenigde Staten op: we passeren auto's die meer dan 3 keer mijn jaarloon kosten, met dito welgestelde burgers die in exclusieve hotels en vernissages een feestje bouwen (volgende keer prop ik een gala-outfit in mijn valies - zou het niet leuk zijn om zo een feestje te 'crashen'?), en lopen dan achter een oude man wiens broek zo versleten is, dat hij letterlijk met de billen bloot rondloopt. Automatisch brengt dat ons opnieuw tot discussies over België en de sociale zekerheid.

Hoewel ik me had voorgenomen om vroeg te gaan slapen, is het hier nu toch ook al bijna 22u.
Ik ben nu ongeveer 25 uur wakker, en begin het te voelen :-), dus ik ga afsluiten.

Morgen is het kennismaking met de groep (Djoser), en gaan we de baan op (jippie!) richting Yosemite National Park, waar ons, volgens de voorspellingen, slecht weer wacht.
Dat geeft misschien wel originele foto's...

Tot morgen!!!

Geschreven door Wereldbeelden