Ierland, Thomastown, Kilkenny

Vandaag beginnen we aan onze eigenlijke rondreis doorheen het groene eiland. Om 10u worden we verwacht bij Avis, om onze auto op te halen. Het Avis-kantoor ligt in de buurt van Kilmainham Gaol, en we zien hetniet zitten om nu met onze bagage opnieuw die 4 km af te leggen. We doen beroep op een taxi, die ons voor 13 euro netjes ter plaatse brengt, een kleine luxe.

Onze auto is snel geregeld. Het is altijd spannend om te zien wat het wordt; er staan heel wat verschillende autootjes op de parking. We krijgen een zwarte Opel Corsa toegewezen, met een dikke 8000 km op de teller.
Daniël, die al heel wat ervaring heeft met links rijden, is meteen weg met de omgekeerde manier van rijden. En zelfs als passagier wen je eigenlijk ook snel aan je aanvankelijk ongewone plaats op de weg.

Dublin is geen grote stad. Het Avis-kantoor ligt eigenlijk al aan de stadsrand, en op geen tijd zitten we in de Wicklow Mountains, een Nationaal park op een 30-tal kilometers ten zuiden van de hoofdstad. We willen zoveel mogelijk de oude Military Road volgen, en geven als richting voor de GPS Glencree in, een klein stadje op de kaart (die ik voor alle zekerheid toch ook maar gekocht heb).
Glencree blijkt echter zijn eigen plaats in de geschiedenis te hebben, met oude militaire barakken die net na WO II gebruikt werden om Duitse kinderen op te vangen via een speciaal "peace & reconciliation"-project. Het dorpje heeft ook een klein Duits kerkhof, waar krijgsgevangenen en gevallen piloten uit beide wereldoorlogen begraven liggen. Er is zelfs een eigen (kitcherige) grot van Lourdes.

Via de Powerscourt Water Falls (de hoogste van Ierland - 130m) (die we van op een afstand zien - 5,50 euro om een waterval te bezichtigen, vinden we te veel), kopen we een lunch in Roundwood, het hoogst gelegen dorp in Ierland (238m - of dat beweren ze toch zelf), die we met smaak opeten tegen de wijdse en overweldigende achtergrond van Sally Gap, midden in de Wicklow Mountains. De bergen/heuvels doen erg denken aan het landschap in Schotland of Noord-Wales: kaal, onherbergzaam, en zo heerlijk anders dan bij ons.

Tegen ongeveer 15u komen we aan in Glendalough, een oude kloosterstad, gesticht in de 6de eeuw, en waarvan de hoge (33m) ronde toren al meer dan 1000 jaar weer en wind trotseert en nog altijd met evenveel trots over de vallei waakt.
Er is erg veel volk, verrassend veel kwetterende buitenlanders, wat de rust die er zoveel jaar geleden moet geheerst hebben, sterk verstoort. Toch heeft de site ondanks de drukte zeer veel sfeer en die energie die je enkel terugvindt op spiritueel belangrijke plaatsen.
Rond de kloostergebouwen is ook een kerkhof gebouwd, met graven door de eeuwen heen. Het jongste dat we gezien hebben dateert van 2009.

We maken er nog een korte wandeling van 3 km langs het Lower Lake, over houten boardwalks en langs bossen die je doen geloven in elfen en andere magische wezens.

Hierna gaat het richting Carlow en Brownshill dolmen, waar we nog even willen stoppen alvorens door te rijden naar onze B&B voor de avond, in Thomastown.
De GPS stuurt ons langs de "snelste" weg, maar de Ierse wegmarkering zorgt voor verwarring: op al die kleine heuvelwegen mag je officieel 80km/uur rijden. In werkelijkheid gaat het vaak niet sneller dan 40-50km. Voor de GPS blijft het echter 80km, dus wat hij oorspronkelijk aangeeft als 30 minuten rijden, wordt al snel een heel pak meer.
Brownshill Dolmen is een klein stukje prehistorisch Ierland. De dolmen dateert van 2000 voor Christus. Wat er vooral bijzonder aan is, is de topsteen van 100 ton (geschat). Hoe hebben ze die steen ooit op die andere gekregen? Er zijn nog geen opgravingen op de site gebeurd, dus het is voorlopig koffiedik kijken.

Om uiteindelijk naar onze B&B recht tegenover Jerpoint Abbey in Thomastown te rijden, volgen we niet langer blindelings de GPS, en combineren we met de kaart en wegwijzers, zoals je waarschijnlijk altijd zou moeten doen.
Tegen 18u30 checken we in. De B&B is verzorgd en heerlijk authentiek. Om nog snel iets te eten, verwijst de landlady ons door naar Mount Juliet, een golfterrein en -club. De fish & chips smaken uitstekend, en het is heerlijk nagenieten op het terras in de avondzon.

En zo zit ik nu in de gang van de B&B, want dat is de enige plaats met enige vorm van Wifi. De grote klok in de gang tikt verder. Daniël - de gelukzak - is al gaan slapen (driver's privilege). Hopelijk heeft hij ondertussen niet het volledige bed ingepalmd, want er is iets fout gelopen met de boeking (ondanks twee bevestigingen dat we zeker een kamer met "twin beds" zullen krijgen,en geen "double"). Dus we delen een twijfelaar.
Dringend tijd dus om hier af te sluiten, en mijn plaats te gaan opeisen

Tot morgen, normaal gezien vanuit Cork.