Vandaag een dag Las Vegas. Mocht ik zelf deze reis georganiseerd hebben, zou ik geen twee dagen Vegas voorzien, maar ik moet toegeven dat het deugd doen om eens een dag niet op de baan te zijn, wat kledij te wassen, op het gemak rond het hotel en in mijn gigantische kamer rond te hangen, te kijken naar wat tv-programma’s (reruns van “Bones”), en mijn verslag van gisteren bij te werken. Het internet blijft een frustratie; ik kan enkel via mijn iPhone zaken uploaden en aanpassen.
In het casino van het hotel blijven de "die hards" aan de pokertafels en slot machines zitten, blik op oneindig, met voldoende drank in handbereik. Er is geen tijdsbesef: of het nu overdag of nacht is, tijd heeft geen waarde. Er is enkel het geklingel en geratel van muntjes.

Als lunch gaan we wat kopen bij Wallgreens hier in Fremont Street (dat er overigens heel anders uitziet overdag). Ik kies voor krokante sushi, die niet meer zo krokant is wanneer ik er aan start. Onderweg terug naar het casino/hotel staat een bejaarde man op straat – hij kan mijn grootvader zijn – met enkel een groene Borat-string aan. Welcome to Las Vegas, baby!

Rond 16u30 nemen we de bus ($8 voor een dagticket) naar The Strip waar we langs de grote casino’s lopen en ons vergapen aan de vele kitsch. In Caesar’s Palace heet de snackbar aan het zwembad Snackus Maximus (inventief zijn ze wel), en overal hangt in de toiletten een waarschuwingsbord dat drinken en zwanger zijn niet samen gaan. Ontnuchterend dat dat bord er überhaupt moet hangen.
We eten Tex-Mex in Cabo Wabo, een hippe tent, net voor de fonteinen van de Bellagio, en kunnen zo genieten van de show.

Hoe later op de avond, hoe drukker het wordt. Het zijn mensen van alle slag, maar allemaal hetzelfde doel: zich zoveel mogelijk amuseren, en wie weet, misschien

De avond sluiten we af met shoppen in één van de vele winkelgalerijen en gewoon genieten van de warmte (30°, om 22h – droog en niet kleverig), de lichtjes, de energie.
We nemen de bus – Deuce - terug naar het hotel. De bus stopt zowat aan elk casino, en we doen er meer dan 30 minuten over voor de dikke 3 km. We zitten op de achterbank op de bovenste verdieping van de dubbeldekker, en het is fijn om vandaar de mensen voor ons te observeren.
People watching is best wel interessant hier in Vegas.

Alvorens naar mijn kamer terug te keren, maak ik toch nog even een korte wandeling langs Fremont Street. En weet je? Misschien dat ik al die gekke waanzin en drukte toch nog zal missen!

Geschreven door Wereldbeelden