Rond 8u vertrekken we uit Vegas, recht de woestijn in.
Vandaag zullen we een blitz-bezoek brengen aan Zion National Park (vorige keer was ik er bijna 2 dagen, nu zal het 2 uur zijn) en een eerste blik krijgen op Bryce Canyon National Park.

De droge Mohave-woestijn rond Las Vegas maakt langzaam maar zeker plaats voor het prachtige rode gesteente van Utah en het Colorado Plateau. Hier en daar snijden zijn er al kleinere kloven in het landschap waar te nemen.
Net voor Zion National Park is het geologische geweld zichtbaar - hele lagen geërodeerde rots zijn naar alle kanten opgestuwd. Het is een chaos aan lagen en kleuren rood en beige, sommigen naar rechts, anderen naar links, en het spreekt van zoveel kracht en intensiteit.

We passeren Springdale, een stadje net buiten Zion. Zoveel jaar geleden hebben we hier gekampeerd. Tevergeefs zoek ik naar de camping; ik heb de indruk dat in de laatste 7 jaar (of is het 8 - ik weet het eigenlijk niet meer) zoveel veranderd is.
Sommige huizen in Spingdale zijn heel dicht bij de rand van de kloof gebouwd, en er vallen geregeld nog stenen naar beneden. Enkele jaren geleden werd een heel huis bedolven door een rotsblok met de grootte van 3x onze bus. Het hele gezin van 5 kwam om. De buren wonen nog altijd naast wat nu een opgeblazen rotsstuk met een hekje ervoor is. Misschien kunnen ze gewoonweg nergens anders naar toe? Of ze trekken zich niets aan van het dreigende gevaar boven hun hoofd?

Zion National Park werd zo genoemd door de Mormonen, de eerste blanken in de streek, die er het paradijs op aarde (of de toegangsweg naar de hemel) in herkenden. Ze hadden geen ongelijk. De Virgin River is de levensader in de vallei en zorgt voor een prachtig groene oase.
Het is moeilijk voor te stellen dat de nu zeer bescheiden Virgin River verantwoordelijk is voor het dramatische landschap van kloven en erosie.
We hebben niet veel tijd in het park, en nemen er vanaf Zion Lodge de gratis shuttle bus richting Temple of Sinawava, en wandelen naar het begin van The Narrows, de wandeling die gaat door de rivier langs de nauwe kloven. We eten er snel onze lunch op, en proberen dan nog een stukje van de wandeling naar de Lower Emerald Pool mee te pikken, wat lukt, maar voor een zeer klein stukje. Om 15h is het alweer afspraak aan de bus.
Zion is nog helemaal zoals ik me herinner: prachtige landschappen, de grote boom voor Zion Lodge, de groene vallei...

Via de Mount Carmel-tunnel verlaten we het park. Deze tunnel werd afgewerkt in 1930 en is opnieuw een staaltje aan indrukwekkende (en gekke?) visie en doorzettingsvermogen. De tunnel is een dikke 1,6 km lang en pikdonker, buiten de grote verluchtingsgaten die hier en daar opduiken. Het verkeer mag er telkens maar in 1 richting door.
Uit de tunnel komen we op het Colorado Plateau, waar we op een bepaald moment een bizon-kwekerij (of fokkerij voor de Nederlandse lezers onder jullie) passeren (de vraag van een van de groepsgenoten of er hier bizons "gekweekt" worden, zorgt voor heel wat hilariteit bij de Nederlandse reisgenoten, die kweken vooral associëren met fruit en groenten).

In de verte zien we onweders en donkere wolken die door de bergen worden tegengehouden en vlagen regen die met bakken uit de lucht vallen.
We gaan vandaag nog niet echt naar Bryce, maar brengen een bezoek aan Fairyland Canyon, volgens Bruce een voorsmaak van wat morgen zal brengen. Alles wat Bryce te bieden heeft, is er terug te vinden, maar dan wat compacter.
En dat belooft! Het is er mooi, het uitzicht oneindig ver, en het licht van de donderwolken is schitterend. Niets geeft mooier licht dan dreigende regen en storm.
De hoodoo's - de rode typische pilaren van de streek rond Bryce - zijn hoog en grillig. De erosie gaat volop verder, aan een tempo van 60-130 cm per 100 jaar! Het landschap zal er dus - geologisch gesproken - zeer snel erg anders uitzien. Zelfs in 1 mensenleven zal het al veranderd zijn.

We logeren in Bryce View Lodge - minder luxueus dan Vegas, maar tenminste met (gratis!) internet dat werkt. En mijn kamer is verzorgd en met alles er op en er aan.
Eten hebben we gedaan in de fast food-tent aan de overkant van de straat. We wilden naar het restaurant gaan, maar het was te veel aanschuiven.
De pizza met extra olijfjes, en nog wat onion rings - gewoon omdat het kan ;-) - was lekker!

Nu is het hier net middernacht (8 uur tijdverschil met thuis - we zitten in "mountain time").
Morgen is het opnieuw om 8 uur vertrekken, dus ik ga afsluiten en slapen.
Morgenavond logeren we in Moab - de plek waar ik het meeste naar uit kijk :-)

Slaapwel!

Geschreven door Wereldbeelden