Er was geen ontbijt inbegrepen bij onze overnachting in Sligo, dus kan ik iets langer slapen (tot 8 uur - olé!) (onnozel van me om dan tot 1u30 te blijven lezen in mijn "Outlander"-boek - het wordt een kleine verslaving).
Rond 9u30 vertrekken we richting Donegal.

Onderweg stoppen we even bij de restanten van Creevykeel Court Tomb, een graf dat dateert van 4000-2500 voor Christus (wat is een paar eeuwen meer of minder?).
Groter dan de graven die we gisteren gezien hebben, maar aangezien je er minder moeite voor moet doen om er naar toe te gaan (de site ligt gewoon naast de hoofdweg tussen Sligo en Donegal), en er buiten de omtrek en een heleboel stenen niet erg veel te zien is, heel wat minder indrukwekkend.
Een informatiebord geeft wat beknopte informatie.
De plaatst mist - gezien de drukke locatie - de sfeer van Carrowkeel.
De moeite om te stoppen mocht je er passeren, maar je hoeft er niet speciaal voor om te rijden.

Tegen 11u komen we aan in Donegal, een stadje met een naam die bekend klinkt, al weet ik niet meer van waar. Het is kleiner dan dat we dachten, maar bruist van de bedrijvigheid en heeft tal van toffe winkeltjes.
Centraal gelegen ligt Donegal Castle, een prachtig kasteel uit de 17de eeuw, dat oorspronkelijk in handen was van de O'Donnell-clan, één van de "belangrijkste" Gaelic clannen, tot het in 16-honderd-en in handen kwam van de Britse familie Brooke, die het helemaal ombouwde naar Engelse stijl.
Het Ierse Office of Public Works heeft het kasteel deels gerestaureerd in die stijl en het het resultaat is opnieuw erg de moeite. Toegang kost 4 euro.
Je kan het kasteel op eigen houtje bezoeken met een infoblad, of per geleid bezoek dat - zoals we al hebben mogen ervaren - steeds de moeite is. We kunnen aansluiten bij een groepje dat binnen 10 minuten vertrekt.

Het blijft verwonderlijk: we hebben nu al zoveel kastelen en sites bezocht, en hoewel er uiteraard overlappingen zijn in wat door de gidsen verteld wordt (zoals de daken die allemaal gerestaureerd werden zonder spijkers of metaal, maar met houten verbindingen en pinnen), komt in elke site een ander aspect van de Ierse geschiedenis aan bod. In het geval van Donegal Castle is dat de clan-structuur en de "plantation" of kolonisatie-politiek van Engeland in de loop van de 17de eeuw. Er wordt ook kort gesproken over het belang van de inauguratie van "The O'Donnell", de leider van de clan.
Deze titel wordt tot op de dag van vandaag gegeven, en wordt nog atijd door de Ierse overheid erkent. De huidige O'Donnell is een priester, die op dit moment in Zimbabwe zit ("Can you believe it?" - woorden van de gids).
Het kasteel is zeker een bezoek waard.

We rijden nog niet meteen naar (London)derry, maar gaan eerst richting Sliabh Liag, of Slieve League, waar volgens de reisgids een mooi uitzicht wacht. Het lijkt ons de perfecte plaats om te lunchen.
Langs kleine kustwegen en stadjes komen we uiteindelijk aan een stopplaats waar er volop gewerkt wordt aan wat lijkt op een bezoekerscentrum en parking.
We parkeren daar de auto en besluiten de laatste afstand te voet te doen. Hoe ver precies dat nog is, is niet duidelijk, maar aangezien er ook busje staat, zal het wel geen kilometers meer zijn?

Het gaat steil omhoog, en ik heb moeite om Daniël en zijn grote stappen bij te houden (en mijn hartslag onder controle te houden). Maar zoals bij elke inspanning is de beloning achteraf des te mooier.
We moeten nog zo'n 1,5 km wandelen eer we aan het eigenlijke uitkijkpunt zijn, maar de weg er naar toe is ook al de moeite, met groene, kale heuvels en rotsige kliffen waartegen de golven van de zee zich werpen.
Er is niet erg veel wind, wat het wandelen aangenaam maakt.

Sliabh Liag is indrukwekkend. We zitten al vrij hoog boven de zeespiegel, en als je wil kan je nog hoger klimmen, de steile bergen op. Wij passen hiervoor, installeren ons op een rots en genieten van onze lunch.
Een klein kraampje verkoopt er wollen kledij, gemaakt met wol van de schaapjes die er grazen. En er is ook een crèmekar met echte Ierse crèmeglace, die ik natuurlijk moet proeven (het was lekker!).

We wandelen op het gemak terug naar de auto, en bekijken wat we verder kunnen doen.
Het is ondertussen 15u30 geworden.

De kusten van Donegal worden beschreven als de meest wilde, en ik had er graag nog wat meer van gezien, maar tijdsgebrek en afstand maken dit onmogelijk (nog een reden om terug te keren).
We beslissen om rechtstreeks naar Derry (of Londonderry voor de Britten) te rijden, en, als we nog wat tijd hebben, wat in die stad rond te lopen.

Tegen 17u komen we aan in onze B&B. We moeten bellen naar de eigenaars, want er is niemand thuis.
We installeren ons in onze kamer, checken of het internet goed werkt (dat doet het - jippie!), en vertrekken tegen 18u naar de stad.
We maken een wandeling over de oude omwallingen uit 1629 die er nog steeds bijna volledig staat.

Naar mijn gevoel hangt er een rare sfeer in de stad. Onze B&B ligt aan de kant van Butcher's Gate, waar in 1972 Bloody Sunday plaatsvond (een monument herinnert aan deze verschrikkelijke dag). Op de muren van verschillende huizen staan Republikeinse en pro-Ierse slogans.
Wanneer we verder de muur aflopen, passeren we ook pro-UK-buurten, waar de randen van de stoep zelfs in de kleuren van de Union Jack (rood, wit, blauw) geverfd zijn.
Is het conflict over? Naar mijn gevoel allesbehalve. Waarschijnlijk zullen ze ook in Noord-Ierland met argusogen volgen wat het referendum voor Schotse onafhankelijkheid komende november zal geven.
In ieder geval ben ik blij dat we niet lang in deze stad blijven. Ik voel me onrustig en niet op mijn gemak. Niet dat ik me onveilig voel of verwacht dat er alle momenten een bom zal ontploffen. Maar het broeit (al vindt Daniël dat ik overdrijf :-)).
Geen idee wat Belfast zal geven morgen.

Misschien om toch te eindigen op een positieve noot: we hebben op aanraden van de landlady van de B&B heerlijk gegeten in Mandarin's Court (2 gangen voor £10 - aanrader!).

En nu sluit ik af voor vandaag.

Tot morgen!
 

Wat hebben we vandaag geleerd

• Daniël onthoudt alles (creepy!).
• Er is geen grenscontrole tussen Ierland en Noord-Ierland.

 

Niet te missen

• Donegal Castle
• Sliabh Liag (Slieve League)

 

Reisweg

Zo'n 260 km.
Vandaag hebben we kaap van 2000 kilometer overschreden!
 

Weer

Bewolkt.
 

Hotel

Serendipity House B&B, 26 Marlborough St, Londonderry/Derry, BT48 9AY, UK

Geschreven door Wereldbeelden