Ik ben moe. Mijn voetjes liggen voor me op het bed, blij dat ze eindelijk kunnen ademen en rusten. Net als ik.

Vandaag was een dag van veel wandelen en geschiedenis. We hebben plaatsen bezocht die ons brachten van de eerste mensen op Ierland, tot de bewogen en eeuwenlange strijd naar onafhankelijkheid, die eigenlijk nog altijd niet volledig gestreden is.

Al om 7u gaat de wekker af. Het plan is om redelijk vroeg te ontbijten (veel kaas, en jammer genoeg geen worstjes!), zodat we zeker op tijd naar Kilmainham Gaol kunnen gaan, een gevangenis uit de 18de eeuw, die vooral in de onafhankelijkheidsstrijd zeer belangrijk was.
Rond 9u15 verlaten we het hotel en beginnen vol goede moed te voet aan de kleine 4km tot de gevangenis. Onderweg passeren we St. Patricks Cathedral, tegen alle verwachtingen in een protestantse kathedraal. Op datzelfde moment komt ook een bus Japanse toeristen toe, en we besluiten de kathedraal te laten voor wat ze is. Er is een stralend blauwe hemel, en ik wil de toren van de kathedraal - die er overigens helemaal anders en veel kleiner en bescheidener uitziet dan bij onze kathedralen - op de gevoelige plaat vastleggen. Tot mijn schrik ontdek ik dat ik tijdens het bewerken van mijn foto's deze ochtend mijn SD-kaart verkeerd uit de computer moet getrokken hebben. De foto's staan er nog wel op, maar ik kan niets meer op de kaart schrijven. Gezien het al vrij gevorderde uur is terugkeren naar het hotel geen optie, dus er zit niets anders op dan onderweg in elke winkel die wat batterijtjes of iets gelijkaardig verkoopt te vragen naar een "SD-card". De meeste winkeliers hebben geen idee waarover ik het heb, en zelfs het meer Engelse "memory card" is nergens te vinden.
Ik leg me er bij neer dat ik me dan maar zal moeten behelpen met de camera van mijn iPhone.

Na een wandeling van een klein uurtje langs o.a. het Guinness Storehouse en doorheen armere buurten van Dublin komen we aan in Kilmainham Gaol. De gevangenis is enkel met begeleiding te bezoeken. Tickets kunnen niet op voorhand gereserveerd worden en zijn "first come, first served". We hebben geluk. We komen aan tegen 10u15, en de volgende rondleiding vertrekt om 10u30. Mensen die enkele minuten na ons arriveren, kunnen de rondleiding pas om 11u volgen.
We lopen een kwartiertje in de tentoonstelling over de gevangenis en haar rol in de politieke geschiedenis, wanneer we om 10u30 stipt met de rondleiding starten.

Ik heb een enorme fascinatie voor gevangenissen en donkere plaatsen. Ik weet niet wat het precies is, maar ik keer er steeds naar terug, van Tuol Sleng in Cambodja, tot Auschwitz in Polen en Alcatraz in de VS. Misschien omdat ik hoop dat een bezoek aan dergelijke plaatsen meer inzicht geeft over de menselijke natuur, over hoe we met elkaar omgaan, over hoe beschaafdheid soms zo een dun laagje vernis is. Omdat er in zo'n plaatsen een energie hangt die je dwingt na te denken en te herinneren.
Kilmainham Gaol is ook zo'n plaats van claustrofobische cellen, nauwe gangen en veel leed.
De gevangenis is een nationaal monument geworden na de executie van 14 Iers Republikeinse nationalisten die na de Easter Revolution in 1916 zonder proces werden berecht. Rebellen werden helden. Ik kan me niet van de gedachte ontdoen dat mochten de Britten nog steeds over het volledige Ierland heersen, het verhaal waarschijnlijk heel anders zou klinken.
Kilmainham Gaol is niet te missen, wil je iets begrijpen van de Ierse onafhankelijkheidsstrijd. Er zijn ook bussen die naar de site gaan, dus je bent zeker niet verplicht de 4 km te voet te doen.
En voor de 6 euro toegangsprijs moet je het zeker niet laten.

Rond 12u verlaten we de gevangenis (onze gids laat ons vriendelijk weten dat we vrij zijn om het gebouw te verlaten). Een lange rij toeristen wacht aan de ingang. Vroeg zijn is dus wel degelijk de boodschap.
We zetten de 4 km terug in richting Dublin centrum.

Daniël is benieuwd of er nog andere soorten Guinness zijn, dus stoppen we even in het Guinness Storehouse, in de hoop dat we ook zonder rondleiding toegang krijgen tot een bar of shop. Niet dus. 18 euro vinden we beiden te veel voor een rondleiding over een bier dat we allebei toch maar niets vinden, dus we zetten onze weg verder richting stadscentrum, met een korte stop voor en maaltijd onderweg, en een bezoek aan de kleine St Audeons Church, waar je het straatniveau van het Middeleeuwse Dublin kan zien.

Volgende kerk op onze weg is Christ Church Cathedral, waar Tom & Jerry (zie verslag gisteren) liggen. Het is druk naast de kerk - er is een kleine zomerbar opgetrokken en jongeren spelen er spelletjes. Kerk kan dus toch nog leven. Wegens tijdsgebrek bezoeken we uiteindelijk ook deze kathedraal niet.
In plaats daarvan gaan we naar de Chester Beatty Library, een plaats die de gids van de gratis rondleiding ons gisteren getoond heeft.
Chester Beatty was een schatrijke Amerikaan die een zwak had voor oude manuscripten van overal ter wereld, waaronder ook prachtig versierde korans en andere heilige boeken. Blijkbaar moet hij ook iets voor België gedaan hebben, want ook van ons land kreeg hij een "legion d'honneur".
De collectie die tentoongesteld wordt is slechts een fractie van alles wat de goede (rijke) man verzameld heeft, en het is erg indrukwekkend, vooral voor zij die geïnteresseerd zijn in oude boeken en boekdrukkunst.

Oude boeken brengen me naadloos over naar onze volgende stop: "The Book of Kells", een van de oudste nog bewaarde boeken (het dateert van 800 na Christus, toen Karel de Grote in onze regionen de plak zwaaide) in de Europese geschiedenis. Het is voor 10 euro te bezichtigen in de oude bibliotheek van Trinity College. De toegangsprijs is hoog voor wat het uiteindelijk is: een korte, rommelige tentoonstelling , met als apotheose aanschuiven tussen de stampende, drukkende massa die een blik wil werpen op een oud boek in een vitrinekast (ik had niet verwacht dat het ook effectief een boek zou zijn - ik had perkamentrollen voor ogen).
Maar dit cynisme is ook niet helemaal terecht, want uiteindelijk was ik ook wel onder de indruk. De miniaturen zijn prachtig - hoe konden mensen zo fijn werken? - en het blijft een wonder hoe het boek de geschiedenis heeft overleefd. Het lijkt wat een allegorie voor Ierland in het algemeen.
Eén keer gezien is echter genoeg.

Het culturele gedeelte van de dag eindigen we in het National Museum - Archeology, waar allerlei artefacten die gevonden werden op Ierse bodem de geschiedenis van het land en zijn bewoners vertellen. Erg indrukwekkend zijn de moerasmannen - relatief goed bewaarde lijken van mannen die in de moerassen in het binnenland gevonden werden, en een gigantische uit boomstam gekapte prehistorische boot.
We hebben jammer genoeg geen tijd meer om Middeleeuwen en latere periodes te bekijken (om 17h vliegt iedereen buiten), en moe maar voldaan keren we terug naar het hotel.

Om 19u30 hebben we afgesproken met Sofie, een vroegere kotgenote (en vriendin) die - heel toevallig - ook op dit moment in Dublin zit. Dus na meer dan twee jaar elkaar niet gezien te hebben in België, ontmoeten we elkaar terug in Dublin, of all places.
Eten doen we bij een Japanner (lekker, maar - zoals alle eten in Dublin - duur, en nogal weinig), en achteraf drinken we nog iets in de bar van een hotel.

En zo zit de dag er alweer op.
Ondertussen is het al na middernacht, dus ik ga ook afsluiten (Daniël ligt al een uur in dromenland).
Morgen beginnen we aan de eigenlijke rondreis. Er staat veel op het programma, maar daarover morgen hopelijk meer! (spannend!)

Tot dan!!
 

Wat hebben we vandaag geleerd

• "Gaol" wordt uitgesproken als het Engelse "jail".
• De betekenis van de Ierse vlag: groen voor de republiceinen, oranje voor de meer Britse gezinde sympathisanten en wit voor de verzoening tussen beide partijen.
• De "Book of Kells" is ook effectief een boek, en geen perkamentrol.
• Musea in Ierland sluiten al om 17h hun deuren. Veel te vroeg...

 

Niet te missen

• Kilmainham Gaol
• The Book of Kells
• National Museum of Archeology

 

Hotel

Albany House Dublin, 84 Harcourt Street, Dublin 2

Geschreven door Wereldbeelden