Dag 8 :: Always take the weather with you

Verenigde Staten, Moab

Aan mijn geweldige collega's: begin misschien toch maar met die crowd funding om me uit België te houden. Bij jullie is het naar horen zeggen fantastisch weer, hier is het - uiterst zeldzaam - extreem wisselvallig, met soms erg zware regenbuien en onweders, de restanten van een tropische storm boven Mexico.

Het is vrij fris - zo'n 18°C - wanneer we om 8h de bus opstappen om Bryce Canyon verder te ontdekken. We stoppen eerst aan Bryce Point en zien... niets. Alles is bedekt door een dikke mist. De moed zakt ons in de schoenen: zullen we toch nog iets kunnen zien?
We rijden tot aan Sunset Point waar we de korte wandeling aan de "rim" tot Sunrise Point zullen doen. Ook de Navajo-trail tussen de hoodoos is een mogelijkheid, maar de snelle klim (168 meter hoogteverschil op 1,1 mijl) schrikt me af.
In ieder geval hebben we geluk: wanneer we aan de rand van Canyon komen (eigenlijk is het niet echt een canyon, maar eerder een amfitheater van prachtige hoodoos in een canyon) trekt de mist op.
Ik ben nog niet eerder in Bryce geweest. Ik had van anderen al gehoord dat het zo mooi is, maar ik moet toegeven dat ik het me op foto nooit echt kon overtuigen.
En dan zie je het in het echt. De hoodoos staan in massa tegen elkaar, stokstijf en stil, als versteende getuigen. Ik kan maar al te goed geloofden dat de Indianen die er woonden dachten dat het kwaadaardige figuren waren die tijdens de nacht tot leven komen.
Elke seconde is anders. Elke wolk, elke zonnestraal heeft invloed en maakt het landschap anders. De dreigende regen en onweders in de verte zorgen voor sterk fotografisch licht.
We hebben 90 minuten, en hoewel de wandeling amper 1,5 kilometer is, is er bijna tijd te kort. Ik neem zoveel foto's tijdens als de eerste drie dagen samen.

De groep komt samen aan de kleine winkel in het park (we waren eerst verkeerd gelopen, maar een kaart doet wonderen). We wagen nog eens de stop bij Bryce Canyon, en nu hebben we geluk.
De mist is ook hier weg, en wat we van Sunset Point zagen, zien we nu van de andere kant. Nu kunnen we nog beter zien hoe de hoodoos gestrucureerd als een leer met de pieken omhoog in de vallei staan, in warme dieporanje en bleke kleuren.
In de verte zien we hoe de regen met bakken uit de lucht valt, en ook bij ons begint het te druppelen.
We haasten ons terug naar onze bus, en beginnen aan de lange rit tot Moab. Lunchen doen we in de bus met een broodje dat we nog snel kopen in de winkel bij Ruby's Inn, dicht bij waar we logeerden.

Onderweg komen we de meest fantastische landschappen tegen - de variëteit blijft verbazen, telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw, van warmrode rotsen tot vulkanische duinen, en buttes die doen denken aan Monument Valley, en verre prairies en vlakten (met prairie dogs!), en berkenbossen.
Wat houd ik van de uitgestrektheid en ademruimte van dit land!
Op een bepaald moment zitten we midden in een zware donderstorm. De hagel valt in bollen uit de hemel en klakt tegen het dak en de vensters. Het kurkdroge land kan de massa aan water niet verwerken, en het stroomt waar het kan. We zien de erosie aan het werk. We zien hoe dit geweldige landschap gevormd wordt.
Beekjes worden riviertjes, en riviertjes worden stromen.

Op doorrit rijden we ook door Capitol Reef NP, een park dat ik eigenlijk niet goed ken. We maken er slechts drie stops: een om de prachtige structuren die doen denken aan koraalriffen te fotograferen, een bij het bezoekerscentrum (sanitaire stop, en ik heb nog een retro-kaartje voor mijn collectie kunnen kopen), en een bij "petroglyphs", oude, ingekerfde rotstekeningen van voorouders van de Hopi-indianen.
Het is vooral bij het uitrijden van het park dat we de meest geweldige landschappen zien, vreemd in al zijn kleuren en vormen en oh zo uitgestrekt, helemaal rondom ons en zover als het oog kan zien. Ik wil dit park bij een volgend bezoek beter bezichtigen.

We naderen Moab. Tijdens mijn eerste reis was dit mijn favoriete plaats. Toen waren we er 3 dagen; nu slechts 1,5. Dit houdt (extreem!) jammer genoeg in, dat er geen tijd zal zijn voor Canyonlands, mijn favoriete NP.
So close, and yet so far... (hier pink ik een traantje weg, en snuit even in mijn zakdoek). Ochja, nog een reden om terug te komen....

Tegen 18u komen we in Moab aan. Het hotel is het voorlopig minste van de reis; in het algemeen proper, maar slordig. Het ligt enkele kilometers buiten Moab, en zonder eigen vervoer kunnen we niet zelf naar het stadje. We zijn aangewezen op Denny's hier rechtover, en gelukkig valt dat eten best mee.
Morgen gaan we na enkele wandelingen in Arches NP, met de groep samen in Moab iets eten. Ik hoop dat we dan ook wat tijd krijgen om in de winkeltjes te kijken.

De kilometerteller staat voorlopig op 2.400 kilometer. Niet slecht na 1 week!
En nog voor la petite histoire: ik zit meestal aan het achterste wiel van het busje. Vandaag was er zo'n diepe put in de weg dat ik minstens 20cm naar omhoog ben gevlogen. Mijn rug protesteerde, maar daar bleef het gelukkig bij. Tof dat deze rollercoaster zit inbegrepen in de reis!


Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.