Ondanks de geweldige, nette kamer in de B&B hebben zowel Daniël als ik maar matig geslapen. Het was warm, en alle ramen waren op slot, dus zat er niets anders op dan vooral te zweten.
Ook dat internet dat langs geen kanten werkt, geeft ergernis. Digitale onthouding, het is niets voor ons.

Ons eindpunt voor deze dag is Sligo en er is onderweg niet echt iets dat we persé willen zien. We hebben wat vage dingen in het achterhoofd van mogelijke stopplaatsen, maar vertrekken vooral op het gemak en zien wel wat we onderweg tegenkomen.

De weg gaat veel vlotter dan verwacht. Op de kaart zie ik dat we even kunnen stoppen in het stadje Foxford, waar er een "woolen mill" te bezoeken is, waar je kan zien hoe tweed en andere stoffen gemaakt worden.
Het is echter zondag, en op zondagvoormiddag lijkt heel Ierland in de mis te zitten.
De fabriek opent pas om 12 uur voor bezoekers, en het is nog maar 10u30. 90 minuten wachten is geen optie. Sligo is nog maar 73 kilometer van Foxford, dus aan dit ritme zijn we daar al tegen 11u30, wat nu ook niet de bedoeling is.
We zoeken op de kaart naar een alternatief, en botsen op Carrowkeel, waar verschillende passage tombs, graven die dateren van 2.500 voor Christus liggen.
De site is te bezoeken, maar wordt niet toeristisch uitgebaat. Ze ligt letterlijk "off the beaten track". Het begint al met slechte wegbewijzering van de kant waar wij van komen, en we rijden bij een T-splitsing helemaal de verkeerde kant uit. Een ferme omweg brengt ons uiteindelijk waar we moeten zijn. Het is niet echt duidelijk hoe ver we met de auto kunnen gaan. In de Lonely Planet die ik meeheb, en die we nog niet veel gebruikt hebben - de Eyewitness guide die ik meeheb, gebruiken we veel meer - staat dat we eerst langs schapen moeten rijden, tot we op een parking komen, waarvan het nog 1 km te voet is tot de graven.
En inderdaad, op een bepaald moment moeten we een hekken openen om temidden van de schaapjes verder te kunnen rijden. Er staan nog enkele andere auto's op de "parking", wat toch geruststellend is. Zo "off the beaten track" is leuk, maar het is ook wel leuk om te weten dat je niet verkeerd zit.
Na een wandeling van 1 kilometer, geleidelijk aan omhoog, zien we andere mensen bovenop de top van de berg/heuvel staan, en zien we ook de eerste graven: stenen bergjes die als grote molshopen op de heuvelruggen zijn gebouwd. Een klim langs erika-plantjes en over de turfrug van de heuvel brengt ons naar de top.
Het uitzicht is fantastisch. Het weer is niet schitterend - donkere wolken en dreigende regen - maar de wind werkt bevrijdend, en het vergezicht is adembenemend.
Van beneden denk je dat er maar één graftombe is, maar wanneer je boven bent, zie je er nog een, en nog een, en nog een, de meesten nog intact, anderen ingestort.
Je kan er ook inkruipen, en binnenin is het verrassend ruim.
Wanneer je naar de hoogste tombe gaat, heb je een 360° panorama op de omgeving.
Carrowkeel is een zeer bijzondere plaats, ver van de meeste toeristen, slechts enkele regeltjes in de reisgids, maar één van de mooiste dingen die ik al op deze mooie reis heb gezien.

Het is al 13u30 wanneer we opnieuw bij de auto zijn. We lunchen (verse groentensoep en brood) in een pub onderweg en zijn uiteindelijk tegen 15u in Parkes Castle, onze tweede stop van de dag. Toegang is 3 euro, wat zeer redelijk is. Maar aangezien het (opnieuw?) heritage sunday is, mogen we gratis binnen.
Het kasteel dateert van de 16de eeuw en werd gebouwd door en voor een Engelsman met de stenen van het Towerhouse (van een Ier) dat er oorspronkelijk stond. De fundamenten van het Towerhouse zijn nog steeds te zien op de binnenkoer.
Het kasteel werd helemaal gerestaureerd door de Office of Public Works.
Een standaardbezoek (je krijgt info mee op een blad) duurt ongeveer 30 minuten. Het is interessant, maar een omweg moet je er niet speciaal voor doen.

Ter gelegenheid van heritage sunday wordt er in de vroegere banketzaal een lezing gegeven over "the great famine". Met tekst, gedichten, muziek en lied wordt deze grote, dramatische hongersnood herdacht. De lezeres die de historische bindteksten op zich neemt, is geen geboren redenaar, maar wanneer ze haar tranen moet wegslikken wanneer ze vertelt over de erbarmelijke omstandigheden, voel je dat deze gitzwarte periode uit de Ierse geschiedenis nog lang niet vergeten en vergeven is.

Tegen 17u komen we aan in ons hypermodern hotel in Sligo.
Deze keer eten we Italiaans in een uitstekend restaurant (Rugantino), bovendien zeer schappelijk van prijs.

Zonet hebben we plannen voor morgen gemaakt, die we wat laten afhangen van het weer.
Het wordt in ieder geval weer een flink eind rijden, richting Londonderry, onze eerste stop in Brits Noord-Ierland.

Tot morgen, vanuit de UK!
 

Wat hebben we vandaag geleerd

• Zelfs zonder concrete doelen kan je op fantastische dingen botsen. Not all who wander are lost...
• De "Great Famine" of de grote hongersnood uit 1846-48, waarbij naar schatting 1,5 miljoen mensen omkwamen van honger en ontbering, leeft nog steeds erg diep.

 

Niet te missen

• Carrowkeel Passage Tomb Cemetery

 

Reisweg

Zo'n 200 km.
 

Weer

Bewolkt. Heel af en toe regen.
 

Hotel

The Glasshouse hotel, Swan Point, Sligo, Co. Sligo, Ierland

Geschreven door Wereldbeelden