Na een fantastisch lekker ontbijt in het hotel - met de lekkerste worstjes en "scrambled eggs" die ik nu tot toe op de reis al gegeten heb (die 6 worstjes waren er eigenlijk wat te veel aan) - vertrekken we tegen 9u40 richting Cliffs of Moher, die behoren tot de hoogste kloprotsen uit Europa. Bijna loodrecht rijzen ze 120 meter hoog uit de kolkende oceaan. Ze zijn een levend testament van miljoenenjaar durende zee-erosie.

Ondanks al mijn schietgebedjes regent het, miezerig vies. We blijven er echter goede hoop op hebben. Wie weet is het weer aan de kust beter?
We hebben ook weinig keuze; morgen moeten we alweer verder. The trip must go on!

Onderweg blijft het regenen, soms zacht, soms hard, soms met wind, maar altijd simpelweg erg nat. Een vijf-tal kilometer voor Moher begint het echter op te klaren? Is er dan toch een God?
Helaas. Ongeveer een kilometer voor de klippen verdwijnt het volledige landschap in een dikke mist. We lachen (groen) van ellende. De wolken hangen zo dicht dat we de ingang van de parking van het bezoekerscentrum volledig missen, en wat verderop op onze passen moeten terugkeren.
Ik vraag de vrouw aan de ingang of we geen korting krijgen op de 6 euro toegangsprijs gezien de beperkte zichtbaarheid. Ze haalt haar schouders op: “No can do!”. In zichzelf zie ik haar denken: "Domme toeristen, kom dan een andere dag."
Wie weet hebben de Cliffs nog wel wat sfeer in al die mist? Enfin, om het met de woorden van een Amerikaanse toerist te zeggen: “We came all this way, we'd better enjoy it!"

We gaan eerst naar het bezoekerscentrum dat helemaal in de rotsen en het landschap is ingebouwd. Op fijne, interactieve wijze wordt de ontstaansgeschiedenis van de klippen uit de doeken gedaan, en in een korte videopresentatie zweef en duik je als een vogel langs de klippen. Je kan er zelfs een foto van jezelf nemen, terwijl je bijvoorbeeld van de klippen valt, en deze foto naar jezelf mailen. (Het duurt echter een dag eer de foto ook effectief toekomt. En hij beweegt!)

Een klein uurtje later gaan we naar de klippen. Een sterke wind blaast letterlijk de mist vanuit de zee het land op.
En dan gebeurt het wonder. Ineens zien we de fameuze klippen opdoemen. Het lijkt eerst wishful thinking, maar geleidelijk aan zien we ze duidelijker en duidelijker, tot we ze uiteindelijk toch vrij goed kunnen zien.
Dus nooit wanhopen... Het Ierse weer is extreem veranderlijk, en dat werkt soms in je nadeel, maar soms ook in je voordeel.

The Cliffs of Moher zijn de toegangspoort voor The Burren National Park, een bijzonder, onherbergzaam landschap dat bestaat uit sterk geërodeerde lijsteen, die door jarenlange werking van water en wind zijn speciale, kale, harde, grijze uitzicht gekregen heeft.
Het nationaal park is gratis, maar sommige zaken, zoals Doolin Cave met één van de grootste stalactieten in Europa, of Aillwee Caven waar je nog plaatsen kan zien waar beren vroeger hun winterslaap hielden, zijn te betalen.
Wij doen enkel de gratis bezienswaardigheden en stoppen onder meer aan Poulnabrone Dolmen, een dolmen van 2500-2000 v Christus, waar bij archeologische opgravingen restanten van 30 mensen gevonden werden.

Onderweg naar onze B&B net buiten Galway stoppen we rond 16u30 kort bij Kilmacduagh Monastery, een oud klooster uit de 11de-12de eeuw, met de hoogste kloostertoren van heel Ierland (34 meter). Hij helt wat gevaarlijk, dus geen idee hoe lang hij nog de hoogste toren zal blijven...
De site wordt niet druk bezocht (in tegenstelling tot grote broer Glendalough), en er heerst een zalige rust.

Tegen 18u komen we aan in onze B&B, die op ongeveer 5km van Galway ligt. De sleutel ligt op naam van Daniël in een enveloppe aan de deur. Gemakkelijk, maar niet echt persoonlijk.
Avondeten doen we in Galway bij een Indiër (we gaan er vanuit dat we nog genoeg traditioneel eten zullen proeven verder op de reis), en we sluiten de avond af in een pub waar live muziek wordt gespeeld. Zeer leuk, maar het voelt wat aan als toeristenval.

Terug op de B&B stippelen we de route voor morgen uit (Hou de servietten maar al klaar, want we gaan naar Connemara!), en nu is het tijd om te slapen.

Fijn weekend iedereen!
 

Wat hebben we vandaag geleerd

• Voorbijsteken op brede wegen gaat zoals in Zuid-Afrika (volgens Daniël, ik heb er zelf nog geen ervaring mee).
• Marie-Lise en Indisch eten gaan niet samen.

 

Niet te missen

• The Cliffs of Moher
• The Burren National Park

 

Reisweg

• Zo'n 200 km. De kilometers tellen snel op.

 

Weer

Veel regen. Naar het einde van de dag opklaringen.
 

Hotel

Summerville B&B, 4 Westbrook, Galway, Ierland

Geschreven door Wereldbeelden