Ik ga het kort houden vandaag - het was een lange dag, met erg veel bezoeken, gezoek en gewacht aan de B&B (dat eigenlijk een oude mansion van de 16de eeuw is, en dat Daniël en ik helemaal ter onze beschikking hebben) en ik ben gewoonweg moe.
Moeilijk te geloven dat ik morgen deze tijd alweer thuis ben, waarschijnlijk met wat last van post-vakantie-blues. Maar ik ben er op voorbereid.
Eerst nog even dag 15 van deze Ierland-reis :-)

We vertrekken rond 9u30 uit Belfast. Onze eindbestemming van de dag is Drogheda (dat ik vooral ken uit mijn guilty pleasure "The Thorn Birds", maar dat Drogheda heeft niets met dit te maken).
We hebben wat dingen gepland om te bezoeken, en zien wel hoe het loopt en of we alles kunnen doen. Uiteindelijk wel.

Onze eerste stop is Dundrum Castle, een oud anglo-normaans kasteel uit de 12de eeuw.
Er is veel verbeelding nodig, en er wordt niet echt veel info gegeven. De centrale toren is normaal gezien op slot, maar we hebben geluk. Iemand van de overheid is toevallig op de site om de veiligheid en stabiliteit van de gebouwen te checken (aan de hand van plantjes).
We kunnen ook even de toren bezoeken en via de smalle, gladde, vochtige trappen tot helemaal bovenaan gaan. Het uitzicht is prachtig op bergen en baai.

We hebben middageten in een Asda-supermarkt onderweg gekocht, en willen onderweg stoppen bij een steen waar oude tekeningen en tekst in gekerfd staan (ik heb mijn kaart niet bij mij, en weet even de naam niet - wordt achteraf aangevuld ;-)), maar voor het eerst op de reis staat de plaats met moeite aangeduid, en we vinden de steen niet. Dus eten we onze slaatjes ergens ten velde, in de buurt van een struik met heerlijk rijpe braambessen.

Volgende stop is Monasterboice, een oud klooster, zoals we er ondertussen nog gezien hebben. Wat dit zo bijzonder maakt zijn de twee keltische high crosses (van meer dan 5 meter hoog) uit de 10de eeuw.
Deze gigantische kruisen zijn prachtig versierd met bijbelse taferelen (om de analfabete parochianen passages uit het heilige boek te leren).
Er is ook een enorm hoge ronde toren, deze zonder dak.
Net zoals bij veel archeologische, religieuze sites in Ierland, is ook hier een volledig kerkhof rond gegroeid.
Niet lang nadat we zijn toegekomen, arriveert er een bus Duitse toeristen. De rust is weg, en wij zijn er ook snel vandoor.

Hierna rijden we verder naar een andere abdij: Old Mellifont Abbey, de oudste Cisterciënzer-abdij in Ierland.
Een enthousiaste gids vertelt over de geschiedenis van de abdij. Het vraagt opnieuw allemaal veel verbeelding, want de geschiedenis is niet mals geweest voor deze plaats.
Wel grappig hoe alle punten van onze reis op deze plaats lijken samen te komen. Zo werd het verdrag dat een einde maakte aan de rebellie van de Gaelic Lords na hun nederlaag bij Kinsale in 1601, waar we eerder deze reis waren, hier getekend. Toen was het gebouw wel al lang geen abdij meer (met dank aan Hendrik VIII), maar in bezit van een familie.
William van Oranje heeft ook op de site overnacht, voor hij met zijn leger vertrok naar de slagvelden van wat later de geschiedenis zou ingaan als de "battle of the Boyne", de definitieve schaakmat voor het katholieke Ierland.

Volgende stop is het heiligste der heiligste van het Oude Ierland: Tara, waar Gaelic koningen "gekroond" werden (tot in de 11de eeuw), de kern van het spirituele aspect gehouden werd, mensen begraven werden (al van in 4000 voor Christus)...
Stel je er wel niet te veel van voor. Je kunt het best alles zien vanuit de lucht. Van op de grond zijn het een hoop heuveltjes, met hier en daar een steen.
Het prachtige zicht op de Boyne-vallei doet je wel beseffen waarom koningen van weleer deze plek zo belangrijk en symbolisch vonden.

Als laatste bezoeken we nog Trim Castle, het grootste Anglo-normaanse kasteel op Ierse bodem.
Voor drie euro krijg je toegang tot het kasteel, voor een euro extra krijg je er een rondgeleid bezoek van de centrale "keep" of donjon bij.
Wij kiezen voor het laatste. Een nogal speciale gids legt de structuur en geschiedenis van het gebouw uit, waarin alles draaide rond verdediging.
Van op het dak kan je de hill of Tara zien liggen - niet toevallig. De anglo-normandiërs wilden zo laten voelen dat er een nieuwe macht in het land was.

Tegen 19u komen we aan in onze B&b voor deze nacht, al is B&B in dit geval een understatement.
Onze laatste nacht op Ierse bodem is in een 16de eeuws landhuis, dat al 19 generaties lang (meer dan 400 jaar) in handen is van onze landlady, Clara.
Allemaal zeer indrukwekkend. We slapen temidden geschiedenis.
Maar het is hier ook verdomd koud. Ik zit nu in het salon van onze mansion-voor-1-nacht. Nergens is er chauffage of centrale verwarming. Het is ook de laatste dag dat hier dit jaar kan gelogeerd worden. Het gebouw en de bijhorende (prachtige) tuinen zijn slechts drie maanden per jaar open voor het publiek, tijdens de zomermaanden.
De familie zelf woont in een bijgebouw.
Het drama van de oude landadel: prachtig erfgoed, maar niet de mogelijkheden om het te onderhouden of verwarmen.

En nu ga ik slapen.
Morgen gaan we naar Newgrange, en de Battle of the Boyne-site.
Tegen 18u vertrekt onze vlucht naar Brussel.
Wat is het allemaal voorbijgevlogen. Maar dat is een cliché, en die probeer ik te vermijden (al vrees ik dat dat maar zelden lukt).

Slaapwel!
 

Wat hebben we vandaag geleerd

Er was iets, maar ik ben het vergeten :-(...
 

Niet te missen

• Monasterboice
• Mellifont Abbey
• Hill of Tara

 

Reisweg

Zo'n 200 km.
 

Weer

Bewolkt en zonnig
 

Hotel

Beaulieu House, Beaulieu Cross, Drogheda, Co. Louth, Ierland

Geschreven door Wereldbeelden