En zo is de laatste dag van de reis aangebroken.
We willen nog enkele zaken bezoeken alvorens het vliegtuig terug richting België te nemen.

Na het lekkere ontbijt (full Irish), aangevuld met verse frambozen en braambessen uit de tuin, vertrekken we rond 9u richting Bru Na Boinne, en het bezoekerscentrum voor de grote "passage tombs" Newgrange en Knowth.
Beide graven kunnen enkel vanuit dat bezoekerscentrum bezocht worden, en het aantal tickets is beperkt. Je kan niet op voorhand reserveren; het is op "first come", first served"-basis.
We hebben geluk, al moeten we er wel wat voor lopen: de gids aan de ingang vertelt ons dat het vanuit het bezoekerscentrum nog 5 min wandelen is naar de stopplaats voor de bussen die je brengen naar de graven. Om 9u42 verkopen ze ons tickets voor een bezoek aan Knowth om 9u45. We hebben aanvankelijk geen besef van de tijd, en het is pas na een toevallige blik op het uurwerk dat we doorhebben dat we ons moeten haasten.
Enfin, een beetje ochtendgymnastiek kan nooit kwaad (en verdikke, ik moet dringend weer beginnen lopen!), maar we halen de bus.

Knowth is de grootste van de graftombes die in de vallei van de Boyne liggen. Ze wordt minder bezocht dan kleinere zus Newgrange, maar is minstens even de moeite. Je kan er niet helemaal in (waarom weet ik niet - misschien komt het doordat doorheen de geschiedenis verschillende gangen zijn bijgebouwd, als primitieve frigo, wat het geheel minder stabiel maakt?), maar je kan er wel op (dit ontkracht dan wel voorgaande theorie).
Er staan ook heel wat kleinere graven rondom de grootste (die wat doet denken aan een gigantische schildpad).
Wie er precies woonde, waarvoor de bouwwerken precies dienden... het is allemaal gehuld in de mantel van verre, onbekende geschiedenis.
Wat wel zeker is, is dat het bouwen ervan (95 meter diameter!) een werk is geweest van meerdere generaties (van ongeveer 4000 voor Christus), en moet gebeurd zijn in een periode van relatieve rust en vrede.

Newgrange toont dan vooral wat voor knappe ingenieurs deze mensen waren.
Dit graf (of tempel?) wordt meer bezocht, omdat je daar wel in kleine groepjes met gids in kan, tot in het hart van het bouwwerk, een kruisvormige kamer met prachtig dak, dat nog steeds authentiek is en in al die tijd zelfs nog nooit gelekt heeft. Enkele sensoren houden de minste beweging in de gaten. Toch kan ik het niet laten een schietgebedje te doen à la "stort a.u.b nu niet in".
De centrale kamer is bijna altijd in diepe duisternis gehuld, behalve in de ochtend van de winterequinox, 21 december, wanneer de zon gedurende 17 minuten tot in de kamer schijnt.
Een korte simulatie toont dit, en het is indrukwekkend en knap.
Opnieuw is het niet duidelijk wie, wat, waarom dit bouwwerk gebouwd werd. Maar wie het ook gemaakt heeft, ze wisten verdomd goed waar ze mee bezig waren.
Ook in Newgrange werden verschillende menselijke resten gevonden. Waarschijnlijk werden hier heel in het begin doden gecremeerd. Een idee kan zijn dat men geloofde dat samen met de zachte zon van 21 december, de doden meegingen naar het hiernamaals.
Of misschien was het een tempel, om de zon te eren, en te hopen dat ze weer meer zou schijnen na 21 december.
Veel vragen en nog meer theorieën, wat het allemaal des te intrigerender maakt.

Het is ondertussen al na 13u, en we hebben nog net de tijd om een stop te maken bij de plaats waar in 1690 the Battle of the Boyne werd uitgevochten, een belangrijke veldslag tussen de katholieke James II (die met de hulp van de Franse Roi Soleil de Engelse troon terug wou), en de protestantse Willem van Oranje (niet die van de Geuzen, blijkbaar waren er meerdere)
Willem heeft gewonnen, wat een definitieve grip van Engeland op Ierland zou betekenen.
In het bezoekerscentrum wordt op zeer duidelijke manier het verloop van de veldslag uitgelegd. Winnen of verliezen zat hem erg vaak in het nemen van al dan niet berekende risico's, en blufpoker.
Doet je des te meer beseffen dat de wereldgeschiedenis vaak zo anders had kunnen lopen!

Tegen 15u vertrekken we richting Dublin Airport. We danken Finn Fergus (want zo hebben we onze Corsa genoemd) voor bewezen diensten en zetten hem af bij zijn vriendjes bij Avis, waar we de shuttlebus kunnen nemen naar Terminal 2, waar onze vlucht tegen 18u moet vertrekken.

We kopen nog enkele laatste souvenirs (eindelijk mijn Ierland t-shirt) in de luchthaven, eten nog snel iets bij Burger King (tja) en zijn dan weg van Ierse bodem.
In Zaventem word ik opgewacht door Elin (dank je wel :-)!!), er volgt het afscheid van mijn reisgezel van twee weken (gauw wat tranen wegslikken, want we doen niet mee aan sentimenteel gedoe), en voor ik het weet, ben ik weer op mijn appartement, bij Francine het konijn, de stilte (geen gesnurk meer 's nachts), en erg veel was.

De twee weken zijn voorbijgevlogen. Ik heb nog wat tijd nodig om het allemaal te verwerken, maar dat komt zeker. Misschien kan ik uit dit verslag ook weer een reisverhaal schrijven.
En dan zijn er nog al de foto's die verder verwerkt moeten worden.

Ik keer in ieder geval zeker terug. Er zijn plaatsen waar we naar mijn goesting niet lang genoeg zijn kunnen blijven. Er is zoveel tastbare geschiedenis en wijde natuur en ademruimte. Er zijn zoveel verhalen. En er zijn er nog zoveel meer, die ik wil kunnen neerschrijven.

Hartelijk dank aan iedereen die deze blog gevolgd heeft.
Ik moet toegeven dat het niet altijd even leuk was om 's avonds nog alles neer te schrijven, maar weten dat het ook gelezen werd, deed en doet nog altijd deugd :-).

Tot de volgende!!

Geschreven door Wereldbeelden