Afgelopen nacht om 05:15 hoorde ik het eerste ritsje open zippen, en ik zeg bewust nacht want zo voelt dat voor mij. Hoppa daar begon het hele circus weer voor de 12 e keer. We stoten wat keelklanken uit die in de stam als goedemorgen worden geaccepteerd . Ieder doet in zijn eigen bubbeltje dat wat gedaan moet worden. De beklimmingen die ons vandaag te wachten stonden volgens ons navigatie toverdoosje de garmin beloofde weinig rust voor de toch al zwaar geteisterde ouwe lijven.
Eerst nog even dit, ik ben geslaagd in mijn leerdoel voor deze week. Ik was vanmorgen niet als laatste die klaar en daar ben ik best trots op. Heb me uit de naad gesjouwd om een trede op de inpakladder te stijgen. Ik was zeker 5 minuten eerder dan Hans die slecht geslapen had en ook nog eens zijn chamoix kwijt was. Chamoix is belangrijk voor lange ritten…google maar even waarom. Om dit persoonlijk succes te vieren mocht ik met toestemming van onze roadcaptain Nies de dagelijkse afzeikzin gebruiken naar Hans en dat deed ik met sadistisch genoegen. “ Hans…waar wachten we op “
En pang we verlieten camping Provence in een plaatsje waarvan ik de naam allang weer vergeten ben. Hans hier naast me zegt dat het “ velkeprfhursdkffd” heet althans dat is wat ik denk te verstaan maar hij heeft al twee bier op. Het zal de lezer waarschijnlijk worst wezen.
Het doel voor vandaag is Pilzen , als in de Tsjechische plaats Pilzen . Het Pilsen komt later wel.
Dat de Garmin niet liegt bleek al na een paar kilometer. Bocht naar rechts en zo ver je kon kijken een steile berg met klinkers , lekker dan op de nuchtere maag. Negatieve gedachten als waarom vond ik dit ook al weer leuk en hoezo doe ik dit , verdring ik met de overpeinzing dat ik een mazzelaar ben dit nog te mogen en vooral kunnen doen.Maar goed ook deze klim moest als een vrouw genomen worden. Teder en met liefde maar ook hard en meedogenloos waar ze er om vraagt. En dan begint het zwijgend stoempen. Zo langzamerhand volgt elke beklimming een zelfde patroon. Ik begin voortvarend maar na 10 meter ben ik door alle beschikbare tandwielen heen en sta ik geparkeerd zoals dat in de wielersport heet. Vervolgens weet ik dat Nies daar meteen overheen dendert mij geen blik waardig gunnend op de voet gevolgd door Bob. Hoe ze het doen geen idee maar in een paar minuten verdwijnen die uit mijn beeld. Kort daarna wordt ik ingehaald door Hans die zegt dat ie niet kan klimmen maar altijd ver voor mij boven is. Klojo,s.
Ik ben ook geen klimmer maar word ook ernstig tegengewerkt door een aap. Dat vraagt om uitleg. De andere boys hebben hun bagage op de bagadrager en op het stuur met allerlei ingenieuze tassystemen. Ik heb een aanhangertje achter de fiets hangen waar ik mijn hele zooi in meesleur. Dat rijdt prima en ik vind het wel makkelijk alles in één tas te hebben waar ik alles kan terugvinden ( let op het woord KAN..want ik vind niks terug ). Echter als een beklimming boven de 4 % steiging komt lijkt het alsof er een aap aan die aanhanger gaat hangen en alles achteruit probeert trekken. En vandaag op dag 12 leek het wel of er een hele familie apen aan die kar hing. Zwaar afzien dus, maar gelukkig kwam ik ook deze helling weer op en stonden mijn vrienden boven te wachten om me heel belangstellend te vragen waar ik bleef. Sarcasme komt namelijk ook in deze groep voor.
En verder maar weer want Praag wacht. Op zoek naar proviand want er is altijd de angst om zonder brandstof te komen, en in Tsjechië kom je niet zoals in Duitsland in elk dorp en gezellige bakkerij tegen waar je kan ontbijten. Dus bij het eerste beste desolate wat armoedig uitziend dorpje een winkeltje binnen gelopen dat de naam supermarkt niet mag hebben maar waar ze wat vaag voedsel verkochten. We zijn met alles wat het spijsverteringskanaal in kan blij dus wisten toch een boodschappenmandje vol te stouwen met maagvulling. Scannen en de AH bonuskaart werkt hier niet. Gewoon op een papiertje uitreken voor hoeveel euro,s ze deze toeristen kunnen foppen. Geef ze eens ongelijk. Zoals gebruikelijk ergens op de stoep het spul naar binnen gepropt en weer door.
Als groep fietsers zijn we inmiddels goed op elkaar ingespeeld. Als je ons zou zien zou je kunnen beamen dat het zo sierlijk en gracieus gaat dat het op een ballet van vier mannen op een fiets lijkt. We begrijpen elkaars gebaren en kreten, we weten wat de ander gaat doen nog voor hij het zelf weet. Tijdens het fietsen kun je meestal niet uitgebreid overleggen of elkaar in keurige volzinnen uitleggen wat de bedoeling is.Daarvoor is er de taal van het peloton. Je hoort dan kreten van de anderen om te wijzen op gevaar of richtingen aan te geven. De hele dag door is het : “ Paaltje” om te voorkomen dat je tegen paaltje rijdt dat daar om vaak onverklaarbare redenen is weggezet. Of “ Achter” ten teken dat er een voertuig achter ons gaat inhalen. “ Tegen” is ook zo’n kreet die wordt gebrult, het lijk soms wel de SP zo vaak als er “ tegen” wordt geroepen.
Het betekent dat er een tegenligger nadert. Even wapperen met het linker of rechter handje betekent een obstakel op de weg Als niet fietser die dit leest misschien aardig om te weten. Fietsers kennen het.
Maar nu de eurwurm uit de titel van dit stukkie .
De meesten zullen het fenomeen kennen , voor de anderen: Een eurwurm is een stukje melodie of tekst van vaak schijtvervelende liedjes die zich plotseling schijnbaar uit het niets in je hoofd nestelen en daar vaak dagen lang blijven hangen. Ik heb er vooral tijdens het fietsen last van. Waarom weet ik niet maar vanaf het begin van deze fietstocht vechten de eurwurmen zich een weg naar mijn hersencellen, en het zijn er veel. En ook af en toe door elkaar , het is een soort muzikale schizofrenie .
Zo komt het voor dat Anton aus Tirol rondzwemt in een bad van Bacardi lemmon, terwijl zwei kleine italiäner er omheen dansen . Drs P gooit intussen met Koolraap en lof ,schorseneren en prei en ons moeder roept Doe da nou nie…… Je wordt er gek van.
En heel soms als het heel even rustig is en je lekker aan het mijmeren bent en van de natuur geniet komt vriend Bob even achteloos naast je fietsen en spuugt heel subtiel een nieuwe eurwurm tussen je oren. Weg rust en de rest van de dag hoor je alleen nog maar : in the jungle..the mighty jungle..enz.
Het wordt dus zo langzamertijd om huiswaarts te keren en dat gaat zeker lukken. We zijn best moe. Terwijl ik dit zit te typen hoor ik uit 3 tenten gesnurk in allerlei variaties en andere geluiden die blijkbaar uit een menselijk lichaam kunnen komen. De pullen bier hakte er kennelijk in. Het hoogtepunt komt morgen als we eindelijk arriveren in Praag . Nog een keer pieken morgen. Denk dat ik de wekker zet en om 05:00 uur aan Nies ga vragen waar we op wachten.

Geschreven door Nies.reisdagboek