Een mooie plek gevonden na een dagje langs de Rijn fietsen. Mijn camping ligt bij Bingen, een mooi plaatsje met veel kastelen en torens, leuke straatjes en bezienswaardigheden. En tot mijn aangename verrassing liep ik, even rond kijkend, volkomen onverwacht tegen een outdoorwinkel aan met een ruim assortiment. Snel naar binnen en jawel, ze verkochten ook slaapmatjes, niet veel keuze, maar ik had er maar 1 nodig. Misschien dat dit voor vannacht meer rust betekent dan afgelopen nacht. Helaas Pjotr en Petra, die van jullie was niet meer te redden!

Vandaag was een hele rustige dag: de hele dag langs de Rijn gefietst. Er loopt een prima fietspad en je raakt geen moment ver weg van de rivier. Meteen na de start (8.00 uur op de fiets, jawel!) ging ik op zoek naar een ontbijt. Want fietsen zonder dat je gegeten hebt werkt natuurlijk niet, daar kan ik zeer kriegel van worden. Maar dat was niet nodig. Na ongeveer een half uur vond ik een plekje op de marktplatz van Andernach, een leuk, karakteristiek dorpje. Geheel in het karakter van deze reis bestelde ik een Fitness Frühstück. Dit moet zeker ook voor Paul en Tricia van sportschool Il Cuore in Moergestel voldoening geven. Na al die maanden dat ze mij daar afgepeigerd hebben en allerlei dingen hebben laten doen waarvoor het menselijk lichaam echt niet geschapen is, zien zij dan toch vrucht van hun arbeid. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat het Fitness-gedeelte van het ontbijt wat minimaler was dan het Frühstück-gedeelte. Naast een schijfje komkommer, schijfje sinaasappel en een stukje meloen, lagen er toch vooral twee witte broodjes, roomboter, gewone kaas en een lekker dotje verse roomkaas. Het was heerlijk! 1 Broodje heb ik bewaard voor de lunch dan wel voor slechter tijden.

Verder kabbelde de dag een beetje voort. Mooie uitzichten die varieerden van wijnranken tegen steile hellingen, pittoreske kerkdorpjes, vrachtverkeer op de Rijn (maar ook allerlei soorten Henry Dunants en waterscooters) en wat ik heel leuk vond: stukjes moestuin met groenten en veel bloemen waar meestal wat oudere mensen druk in de weer waren. Vaak ook vergezeld van ik denk hun kleinkinderen met wie ze hun moestuinervaringen gretig deelden. Ik moest meteen aan Hans en Corrie denken. Die doen in Tilburg ook verwoede pogingen met hun eigen volkstuin, maar ik weet eerlijk gezegd niet goed of het bij hun kleinkinderen ook werkt.

Rond 11.30 uur zag ik een Lidl waar ik wat fruit en spullen voor de lunch haalde, inclusief twee zakjes biologische dadels. Wim uit Vlijmen zou trots op me zijn! De lunch heb ik zittend op een bankje langs de Rijn genuttigd.

Ik heb vandaag veel lotgenoten gezien, maar niemand gesproken. Ze gingen allemaal de tegenovergestelde richting in en waren lang niet altijd genegen om terug te groeten. Daar heb ik het maar bij gelaten. Op mijn groeten, wat ik bij iedereen doe, kwamen zeer veel verschillende reacties: .....(niets dus), een vrolijk en soms meewarig Hallo!, een kort grommend geluid waarvan ik denk dat het hallo betekende, maar ook net zo goed 'wat moet je!' had kunnen zijn en er waren de hoofdknikkers. Morgen maar weer verder kijken.

Terwijl ik dit verslag zit te typen arriveren er maar liefst twee lotgenoten tegelijkertijd op het trekkersveldje. Twee dames die ieder ook in hun eentje op pad zijn. Met een van hen knoop ik een kort praatje aan. Leuke dame die zonder haar man (die had een eigen bedrijf, was niet heel sportief en had nooit tijd op de momenten dat zij vakantie had etc. etc.) op weg was van Memmingen naar Amsterdam. Vanaf Köln zou haar dochter met haar meerijden. Ze maakte dit soort reisjes wel vaker en ze gaf aan dat Duitsland een erg veilig land is wat dat betreft. Dat stelde mij weer gerust. Ik heb haar maar niets over Nederland verteld...

De camping is wel okay, pal aan de Rijn, heerlijk koud witbier en het eten moet ik nog gaan ervaren. Ik merk dat ik meer rust heb dan gisteren en dat ik kan genieten van het 'getob' van dat tentje opzetten, maar vooral lekker in het zonnetje zitten met een lekker glas bier en terugkijkend op weer een mooie dag fietsen. Totdat.....ik tijdens het wachten op mijn bestelling 'Schnitzel met Pommes frites' aan de praat raakte met een leuk Duits gezinnetje uit Bingen. Bij het afscheid nemen hoorde ik hun namen: Alouis, Doris en zoon Anton. Ze hadden een koeienbedrijf, fokken en slachten, en hadden een avondje vrij. Mooi om te horen was dat zij twee jaar geleden de beslissing hadden genomen om niet meer aan particulieren te verkopen, omdat ze voorheen nooit ergens tijd voor hadden. En er waren veel belangrijker zaken in het leven dan werken. Hetgeen ik volmondig beaamde. Nu konden ze zomaar op een dinsdagavond oplopen naar de camping en daar een glaasje drinken. Overigens bleef het niet bij een glaasje. Ze hadden al uitgelegd dat zij een mix dronken van cola en wijn, de zogenaamde WijCo, en dat dat in deze streek heel normaal was. Ik had daar eerlijk gezegd nog nooit van gehoord en net op het moment dat ik wilde gaan slapen, haalde Doris, zonder te vragen notabene, ook zo'n mixdrankje voor mij. Zeer gastvrij natuurlijk, maar ik had al twee halve liters blonde godendrank op en na twee van die mixjes, heb ik nog maar net mijn tent terug weten te vinden.
Mooi om te horen met al hun verhalen, dat mensen eigenlijk niet zo heel verschillend zijn van elkaar en over wat ze belangrijk vinden in het leven.
Ik heb beloofd dat als ik nog een keer in de buurt ben met Rianne, dat we dan bij hen langskomen. Als we in de buurt zijn en we noemen Bingen / slachthuis, weet iedereen waar we moeten zijn. Alouis adviseerde me overigens dringend om nooit meer een Wiener Schnitzel te nemen in Duitsland. Er waren teveel andere streekgerechten die veel lekkerder waren. Ik heb hem heilg beloofd dat ik het nooit meer zou doen. Tja, je belooft al wat na een paar WijCo's. En toen als een blok in slaap gevallen.

Geschreven door Nies.reisdagboek