Ik heb er inmiddels zo’n 1.300 km opzitten, heb de laars overgestoken van west naar oost en ga weer terug naar boven. De beenspieren houden het goed, ook al ben ik benieuwd hoe het gaat als er weer echt wat geklommen moet gaan worden. Vandaag, en de komende 2 dagen is het relatief vlak. Daarna wil ik in de Gargano richting Vieste, waar er wat meer hate meters (ha, ha, ha) voor de wielen komen. Ik heb wel al besloten om niet door de Abruzzen te gaan fietsen. Dat wordt te heftig met het beperkt aantal fietsuren die je op een dag hebt ivm de hitte. Hoe dan precies dat moet ik nog uitzoeken.

Vandaag een van de meest relaxte tochten gehad tot nu toe. Vanuit Noci golf het landschap licht en de vroege ochtend brengt wederom heerlijke koelte. De wegen zijn omzoomd door muurtjes die ook de akkers afbakenen. De muurtjes zijn een stapeling van grotere en kleinere stenen die komen uit het land dat er omheen bewerkt is en wordt. Nog niet veel gezien, maar regelmatig zie ik koeien en paarden in weilanden staan. Ik werd blij van de rust, het rustig fietsen en de mooie omgeving. In
mijn hoofd ontstaat het idee voor een Italiaans liedje. Wie weet.

Voor mij gaan de lichten aan voor een spoorwegovergang. Ik stop, de boom rechts en aan de overkant links gaan dicht als plotseling een auto de andere wachtende auto’s inhaalt en van links naar rechts als een malle alsnog de spoorwegovergang neemt. Ik schrik me kapot, maar gelukkig loopt het goed af, volstrekt levensgevaarlijk en waarschijnlijk zo’n type dat even verderop zijn auto langs de weg leegt met het huisvuil van gisteren. Want dat ontsiert wel erg het landschap: werkelijk de hele weg lang is de berm bezaait met rotzooi en afval, vaak bier- en wijnflessen. Jammer dat sommige Italianen zo
met hun landschap omgaan.

Alberobello is de eerste halte die ik aan doe. Het gebied rondom Alberobello is erg mooi: veel stokoude olijfbomen, wortelend in rode aarde en het landschap is bezaaid met Trulli. Een Trullo is een klein wit rond huisje met een kegeldak. De streek, en zeker Alberobello is erom bekend. Vroeger waren deze Trulli armzalige, simpele huisje met weinig voorzieningen voor de mensen die erin woonden. Veel Trulli werden ook gebruikt als opslagplaats of werkplaats voor gereedschap van landarbeiders vroeger. Wederom om het arme zuiden vooruit te helpen, zijn in Alberobello, waar een concentratie van meer dan 1.000 Trullihuisjes is in een bepaalde wijk, de Trulli gerestaureerd en staan inmiddels op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Op de vroege ochtend heerlijk even rondgefietst. Nog geen leven, geen massa’s toeristen die een paar uur later de straatjes zullen bevolken.

Langs de weg zie ik een reclamebord met La Gazetta del Mezzogiorno. Deze krant is een van de belangrijkste voor zuid Italië. Mezzogiorno betekent middag en verwijst naar het zuidelijke deel van Italië waar de zon heet is en zorgt voor droge warmte. Waarom dit reclamebord opvalt is omdat ik vroeger in klas 6 van het Odulphuslyceum bij het vak Aardrijkskunde een werkstuk gemaakt heb over de Mezzogiorno. Daarna ben ik die term als aanduiding voor Zuid-Italië eigenlijk nooit meer tegen gekomen. Graag zou ik nog eens lezen wat neef Jan Hessels en ik toen bij elkaar verzonnen hebben over dit gebied. Wij zaten toen namelijk naast elkaar en het werkstuk was duo-werk. Zou nu goud waard zijn. Heb jij het nog Jan? En hebben we dit geschreven voor meneer de Laat of meneer Mooiman, weet je wel die man die zo veel op Wim Zonneveld leek.

Door naar Putigliano voor mijn gebruikelijke ontbijt. Omdat de etappe vandaag wat korter is, even de tijd genomen en rustig iedereen zitten bekijken en nog even de route van vandaag te bekijken. De volgende halte is Turi. Een ontzettend sfeervol stadje, met veel kleine dwaalstraatjes. Op het gemakje doorheen gefietst en wat foto’s gemaakt. Turi is ook het gebied van de kersen. Waar je ook kijkt, overal kersenkwekers en boomgaarden. Maar ik zie ook geweldig veel druiven. Bijna een uur lang fiets ik tussen de druivenrassen door. Kan zijn omdat ik te langzaam fiets, maar het waren er echt superveel.

Mijn overnachting van vandaag is een vergissing. De accommodatie, ten zuiden van Bari gelegen, is perfect: bijna nieuw gebouw, hele mooie kamer, klein terrasje en goede airco. Minpunten: er is geen bier én de B&B ligt midden in een industrieterrein langs de snelweg. Geen voorzieningen er omheen. Het restaurant vlakbij is dicht op maandag, dus dat wordt het broodje dat ik gisteren bij de Conrad heb gekocht als avondeten. Gelukkig heb ik wat bij te zetten en kan ik op tijd naar bed.

En dan nog het liedje dat jullie tegoed hebben:

Bici va, bici vola
Bici vibra, bici balla
Bici bacia via
Dove va la vita, bici va
Dove bici va, via va
Vita va veloce
Bici va veloce
Se la vita va troppo veloce
Bici p o r t a p a c e …

Geschreven door Nies.reisdagboek