Het grootste ongerief vandaag was nog wel de afwezigheid van René die na zijn gekneusde pols de tour heeft moeten verlaten. Gelukkig is hij door zijn broer Frits veilig naar huis gebracht, ons achterlatend met een voortdurend gevoel van fantoompijn. Elke keer denk je dat hij daar aan komt lopen om de hoek van het toiletgebouw, of uit zijn tentje gekropen, maar helaas het blijft elke keer weer een fata morgana. Wij proberen er het beste van te maken en hopen dat er niet nog meer uitvallers komen.
Steeds meer blijkt dat we de zwaarte van de tocht toch wel wat onderschat hebben. Het is niet niks: 1.200 km fietsen, elke dag 100+, met bepakkingen, tegen hellingen en zonder rustdagen. Of je nu Panini’s bent of niet. Door de vermoeidheid zijn van 2 tentjes al 3 tentstokken gesneuveld bij het opzetten. De combinatie van strak gebogen fiber en bibberende handjes werd ze teveel. Hans zijn tentje kan nog net staan en Bob hebben we kunnen redden door een nieuwe tent te kopen. Het was de enige die ze nog hadden. Alles echter beter dan niks. Het formaat is aan de grote kant, denk aan een klein bungalowtent. Wel fijn dat we daar met zijn allen in kunnen schuilen als het regent. Momenteel geeft hij net een rondleiding in zijn tent aan wat nieuwsgierige campinggasten.
Door de dagelijkse 6-8 uur fietsen beginnen de kontjes ook wat pijn te doen. Naast de rug en de voeten. Onze stuurtassen zouden menig Velomedi apotheker stikjaloers maken omdat het complete medicijnkasten zijn. Naast de bierworstjes vind je daar voltaren, ibuflam, chamoix crème, muscle recovery lotion, after sun, before sun, during sun, lippenbalsem en deet. En daarmee redden we ons tot nu toe redelijk. Natuurlijk mede ondersteund door de voedzame ontbijten en lunches onderweg, zoals broodjes bockworst en omelette met shoarmavlees.
Tja, je wordt ouder papa. En toch blijven we maar denken dat we nog steeds 29 zijn, terwijl we ons vermaken met de humor van 12-jarigen en ons lijf continu maar vraagt aan ons hoe het komt dat we nog niet dood zijn. Maar we doen het er mee.
De camping van gisteren was uitstekend. De oude, edoch kwieke Karin zwaaide daar de scepter, streng, rechtvaardig en doortastend. Vandaar haar bijnaam Burgermeisterin Karin. Daar ga je niet mee spotten. Bob probeerde nog even om het ijs te breken haar te helpen, maar werd terstond en scherp terecht gewezen. Karin zei dat hij zich niet moest mengen in zaken waar hij toch geen verstand van had. Ondanks haar directheid was ze super dienstverlenend en heeft ze ons aan avondeten geholpen. Omdat de restaurants in het dorp dicht waren, heeft zij voor ons gekookt. Samen met twee vrouwelijke campinggasten die daar al meer dan 100 jaar komen maakten zij voor ons goulash met champignons, aardappelen, worteltjes en erwtjes. En het diner werd afgemaakt met een cornetto en een lekker biertje. Topdag!
Oh ja, we hebben vandaag een relatief rustige dag gehad met 90 km en heerlijk weer. Over jaagpaden en vrijliggende fietspaden door korenvelden en bossen was het geweldig fietsen.

Geschreven door Nies.reisdagboek