Vanmorgen bedacht ik me ineens dat ik precies 1 week onderweg ben. Tijd voor een kleine terugblik. Deze week is werkelijk omgevlogen, 8 dagen fietsen en iets meer dan 900 km op de teller. Ik zit dus boven wat ik vooraf bedacht had als gemiddelde per dag. Ik schat in dat ik die reserve nog wel ga gebruiken met de bergen in aantocht. Het fietsen gaat goed, met soms pittige etappes (maar dat mag ook) en met name in het begin hele vlakke stukken. Heel veel verschillende natuur gezien, veel landbvouwvelden en veel mooie stadjes. De Duitse mensen die ik spreek voor kleine praatjes of vragen, zijn zonder uitzondering super vriendelijk en behulpzaam. Dat geldt zeker voor de autobestuurders, echte heren en vrouwen in het verkeer!
Het slapen in de tent is niet geweldig maar het verblijven op een camping vind ik leuker dan in een hotel. Dat laatste is wel makkelijker, vooral als ze drogers hebben.
Ik heb gemerkt dat ik redelijk slordig ben in een aantal zaken. Regenjas verloren, inlegzooltjes verknald, spullen buiten laten liggen terwijl het ging regenen etc. Ik leer daar natuurlijk veel van.....
Verder lukt het tot nu toe goed om met mezelf op reis te zijn. Soms mis ik wel de mogelijkheid tot delen van ervaringen en het gezelschap, maar daar staat tegenover dat je precies kunt doen waar je zelf zin in hebt, zonder overleg. Tot nu toe houdt dat elkaar in evenwicht. Ik merk ook dat ik niet tegen onzekerheid kan. Ik word een beetje sjachie als ik niet weet of het echt slecht weer wordt, en of ik wel een camping of hotel ga vinden, als mijn water bijna op is etc. Ik ben benieuwd hoe dat gaat als er écht dingen gaan tegenzitten. We gaan het zien! Op naar de tweede week.

Vandaag heb ik 80 km gefietst tot aan Riegsee aan het gelijknamige meer, zo'n 30 km voor Garmisch-Partenkirchen. Vanochtend gestart met regen en in de loop van de ochtend trok het weer open en werd het warm, zo'n 30 graden. Ik had gepland om nog voor Garmisch te overnachten en een camping uitgezocht aan de Riegsee. Een hele mooie plek met uitzicht op de Alpen waar ik morgen aan ga beginnen. Was het in eerste instantie bloedheet zo rond de klok van vier, aan de overkant van het meer begon zich een 'gewitter' te ontwikkelen. En dat waaide over naar mijn tentje dat al snel het episch centrum bleek te zijn van deze storm. Felle lichten, flinke windhozen en forse hoeveelheden water werden over mij uitgestort. Ondertussen bleef ik maar denken aan wat Rianne de dag ervoor had gezegd dat er ook gewaarschuwd werd voor grote hagelstenen, die normaal gesproken voor het Gardameer voorbestemd zijn. Ik had de haringen natuurlijk niet zo heel professioneel vastgemaakt en heb daarom liggend in mijn tentje, terwijl het onweer overtrok, de voorflappen met beide handen vastgehouden om te voorkomen dat de hele handel de lucht in ging. Steeds maar blijven denken wat ik zou doen als die hagelstenen echt zouden komen en als meteorieten door mijn kleine Coleman tentje zouden slaan. Laf als ik ben, zou ik waarschijnlijk in het toiletgebouw van de camping gaan schuilen en nadat het over zou zijn: geen flauw idee. Maar komt tijd komt raad. Gelukkig was dit scenario niet aan de orde. Na een twintig minuten was de missie volbracht, stond mijn tentje nog fier overeind en kon ik op zoek naar een steen om de haringen echt goed de grond in te slaan. Je weet namelijk maar nooit. Alhoewel ik nu weer in een heerlijk zonnetje zit te eten, kan het weer zomaar omslaan.

Bij een benzinepomp (weer om water te kopen en olie om mijn ketting te smeren) ontmoette ik 4 Hollanders die het eerste deel van deze route aan het fietsen waren. Zij waren met zijn vijven, waarvan er steeds 1 per dag met de auto reed, zodat de anderen zonder bagage lekker los konden gaan. Het bleek dat zij uit Moergestel kwamen, hoe is het toch mogelijk. Toen ik vertelde dat ik sportte bij sportschool Il Cuore, bleek dat ok een van hen daar op spinnigles zat. Toeval bestaat niet.

Vandaag heb ik verder niet zoveel meegemaakt. Het landschap was golvend, veel kleine dorpjes waarin de vakwerkhuizen hadden plaats gemaakt voor boerenhofstedes en sierlijke kerkjes met op de torenspits een ui-vormig torentje. Verder uitgestrekte weilanden in brede dalen tussen beboste heuvels met hier en daar een meer. In Weilheim in Oberbayern heb ik nog een tussenstopje gemaakt om water te kopen. Een heel leuk dorpje met een gezellig centraal plein waarop het volop feest was. Een soort braderie waar ze allerlei streekgerechten verkochten die aan lange tafels genuttigd konden worden met een glaasje bier erbij natuurlijk. Ik heb mij erg moeten inhouden terwijl ik met mijn fiets tussen de kraampjes door liep.

Naarmate ik dichter bij de Riegsee kwam, werden de eerste Alpentoppen steeds meer zichtbaar en steeds dichterbij. Vanaf het terras waar ik nu een glaasje Grüne Veltliner zit te drinken heb ik perfect zicht op die heuvels, die er indrukwekkend uitzien. Ik besluit om maar vroeg naar bed te gaan om morgen genoeg energie te hebben voor die uitdaging.

Geschreven door Nies.reisdagboek