Na het storm-momentje van gisteren heb ik toch redelijk geslapen in mijn tentje. Rond half acht ging ik opstaan, toen ik plotseling zag dat er allerlei blaadjes op mijn tent zaten geplakt. Toen ik wat beter keek, zag ik dat het geen blaadjes, maar kleine slakjes waren, die waarschijnlijk met het noodweer van gisteren ook een goed heenkomen hadden gekozen. Ze waren onder het buitenhoek doorgekropen en zaten op de buitenkant van mijn binnentent. Het waren er tientallen. Dus snel aan de slag. Eerst een paar wc-rollen gehaald in het toiletgebouw, de buitenkant van de tent droog gemaakt en over mijn fiets gehangen om de andere kant ook te laten drogen. Toen werd zichtbaar hoeveel slakjes zich hadden vastgehecht op mijn tent. Goede raad is duur, maar deze keer niet, want ik had een ingeving. Gisteren had ik van de eigenaresse van de camping een ansichtkaart van de camping gehad. Gelukkig had ik die nog niet meteen weggegooid. Ik kon hem nu mooi gebruiken als slak-verwijderaar. Ik hield de kaart een beetje gebogen gleed soepel over het tentdoek naar de eerste slak toe, versnelde, schepte de slak en gooide hem in een vloeiende beweging in de struiken. Soms bleef hij plakken, maar na 3-4 exemplaren had ik de slag(k) te pakken en was ik binnen 5 minuten klaar. Snel alles inpakken en op de fiets. Na al dat gedoe was het nog pas kwart over acht!

In het dorpje zat een bakker waar ik mijn ontbijt ging scoren. Op verzoek werden er voor mij vier belegde broodjes gemaakt met salami en met kaas. Samen met twee voedzame repen, een yogurtje en 2 bananen voor samen 10 euro! Ik besloot om eerst naar Murnau te fietsen om bij Polly's (advies van de bakkerin) inlegzooltjes te halen. Net aan der and van de winkelstraat vond ik een bankje om mijn broodjes te nuttigen. Halverwege het tweede broodje voelde het een beetje gek in mijn buik. Ik weet niet of het aan het broodje lag, maar de peristaltiek van mijn darmen begon plotseling heviger te worden en dat werd niet minder, integendeel: Ik moest zo snel mogelijk een plek vinden voor een grote boodschap! Snel op. In fiets en terug het dorp in en bij het eerste hebt este ontbijtcafé naar binnen en een espresso besteld bij een verbaasde jonge dame, toen ik meteen daarna mijn spullen op de grond smeet en naar het toilet rende. Net op tijd!
Na de overigens heerlijke espresso kon ik dan eindelijk gaan doen waarvoor ik gekomen was: fietsen.

Het was wederom een prachtige route door weilanden en bossen, op mooie ,vaak onverharde fietspaden. Mooie ver- en dichtbijgezichten om te fotograferen. Zo lagen er bijvoorbeeld een paar koeien heel fotogeniek te zijn langs een beekje. Die moesten gewoon op de foto! De eerste grote etappeplaats was Garmisch-Partenkirchen, het bekende wintersportoord. Vroeger waren het twee aparte plaatsen, maar op bevel van Hitler zijn die in 1935 samengevoegd omdat het jaar daarop hier de Olympische Winterspelen gehouden zouden worden.

Mooie plaats, maar iets te druk en te toeristisch voor mij. Wel nog water en een mooie blauwe regenjas kunnen bemachtigen. De Batman-cape heb ik ter plekke weggegooid.
Verder ging het langs Klais en Barmsee tot bij Mittenwald. Een leuke, typische Zuid-Duitse plaats met leuke winkeltjes, een kleurrijk kerkje en ook hier veel toeristen. Ik nam een overheerlijk ijsje en vroeg een voorbijganger om mij met het ijsje en de fiets op de foto te zetten. Nadat de man eerst drie foto's van zichzelf gemaakt had, is het hem ook gelukt om een redelijke foto van mij te maken. Na Mittenwald passeerde ik de Duits-Oostenrijkse grens en volgde een hele reeks kleine dorpjes, verbonden door mijn fietspad dat daar relatief vlak doorheen slingerde. Zo'n 10 kilometer voor mijn eindbestemming begon het te klimmen. Dat was redelijk goed te doen zij het een paar heftige stukken van 8-9%. Ik bereikte de eerste pas van de twee als zwaar gezien worden: de Buchener Höhe. Deze is qua hoogte (1256 m) iets lager dan de Brennerpas (1370 m). Daarna volgde een heerlijke afdaling naar Telfs van 7 km tegen een percentage van 9-10 %. Heerlijk, ik heb even de 56 aangeraakt, maar wel volstrekt op een verantwoordelijke manier!

Ingecheckt bij de Tiroler Hof, was afgegeven en al mijn spullen uitgepakt, gelucht etc. Daarna ben ik even het dorp ingelopen en heb bij een Italiaan een pizzaatje gegeten en afgesloten met een lekkere grappa. Terwijl ik zat te eten barste het onweer los, en niet zo'n beetje. Flinke lichtflitsen, zware donderslagen, volgens mij een inslag dichtbij en bakken met regen. Toch wel blij dat ik had besloten om niet op een camping mijn tentje op te zetten. Nog even met Rianne gebeld en verstandig als zij is, zei ze me de komende dagen niet in de tent te gaan slapen. Na enig aandringen van haar kant was ik om!

Nog even een stukje Judas lezen en naar bed!

Geschreven door Nies.reisdagboek