Het was vandaag een bijzonder goede dag waarop vele gelukjes mij ten deel vielen. Kennelijk had ik toch gewonnen van Rianne en Hannie, ik vloog vandaag of het niets was, het landschap was weer stukken mooier dan afgelopen dag, ik heb geen everzwijn doodgereden (of haar kindjes), heb Rome overleefd, heb geen zadelpijn en minimaal 2 uitnodigingen voor een BBQ als ik weer terug ben. Het leven is een feest.

Goed uitgerust stapte ik om 6.15 uur op de fiets met het plan om het rustig aan te doen en ergens net voor Rome een nachtje op de camping door te brengen. Maar op de een of andere manier verliep alles vandaag bijzonder vlot. De temperatuur is heerlijk zo vroeg in de ochtend, er stond een lekker briesje en ik zag de omgeving steeds mooier worden. Meer groen, meer bomen. Het gebied straalde ook wat meer welvaart uit. Huizen, villa’s, zwembaden etc. Zeker toen ik in de buurt kwam van het meer van Bracciano. Ook weer een kratermeer en bij zo’n meer moet je om het te bereiken eerst de kratermond opfietsen en daarna weer afdalen naar het meer. Erg mooi en groot meer. In Bracciano is Tom Cruise nog ooit getrouwd. De afdaling verliep heerlijk, totdat……. Ik had een lekker tempo, zo ergens tussen de 45-50 km per uur, toen ik plotseling 5 meter voor me een everzwijn zie oversteken. Ik probeerde nog te remmen maar dat lukt met die snelheid en die korte afstand niet. Hij schoot net voor mijn voorwiel weg tot grote opluchting van mijzelf en het zwijn. Al wist zij dat natuurlijk niet. Nog geen halve seconde later komen nog dichterbij 2 kleine everzwijntjes de weg oversteken. Met een ferme ruk aan het stuur (maar wel verantwoord natuurlijk) wist ik net voor ze door te kruisen. Dat liep gelukkig goed af voor mamma en de babyzwijntjes.

Rondom het meer rijdend passeer ik Trevignano Romano. Een mooi stadje dat op dit moment van de dag (zo rond de klok van 7.00) er bijzonder rustig bij lag. Maar toch al op verschillende plaatsen de oude mannetjes die de terrassen en de bankjes aan het bemensen gingen en de aanvoer van eten en drinken voor de café’s en restaurants. Heerlijk fietsen langs het meer. En je weet: chi dorme non pigla pesci. Zoiets als de morgenstond heeft goud in de mond. En op een gegeven moment natuurlijk weer uit de krater en op naar Rome!

Een kilometer of 10 voor Rome besloot ik om vandaag door te fietsen tot voorbij Rome. Je kunt het maar gehad hebben om als fietser dwars door Rome te fietsen. Meteen daarna pak ik een verkeerde afslag. Foei Garmin fietscomputer! Ik kom op een 4-baansweg terecht waar ik op de vluchtstrook me zo klein mogelijk maak. Ik weet niet of het jullie wel eens opgevallen is, maar als je eenmaal op zo’n weg zit, kun je er niet meer vanaf. Dat was dus een extra lusje van 10 km. Rome in fietsen ging uitstekend. Er ligt langs de Tiber van een stuk buiten Rome tot weer eruit een heerlijk fietspad, en weg van de drukke toegangswegen. Voor je het weet sta je midden in Rome en zijn alle bezienswaardigheden binnen handbereik. Ik heb het allemaal links en rechts laten liggen. Te heet, te druk, teveel steen en asfalt en niet echt het doel van mijn trip.

Vooraf had ik het geniale idee dat ik via de Via Appia Antica Rome wilde uitfietsen. De Via Appia is een van de belangrijkste oude Romeinse wegen die liep van Rome naar Brindisi. De weg was vroeger belangrijk ivm de mogelijkheid om troepen te verplaatsen en vanuit economisch perspectief voor vervoer van personen en goederen. Ook het Amerikaanse leger is over deze weg Rome ingetrokken. De weg ligt prachtig tussen veel natuurschoon, grote vliegdennen en vele graftombes, kerken en landhuizen. Bij de Quo Vadis kerk schijnt Jesus een belangrijke ontmoeting met Petrus gehad te hebben. Tis maar dat je het weet. Vanwege het belang en de schoonheid wordt hij ook wel de koningin der wegen genoemd: Regina Viarem. Wat ik je na vandaag ook kan vertellen: ga niet fietsen op die weg, zelfs niet met de meest geavanceerde mountainbike. Een groot deel van de weg kent nog de bestrating van vroeger. Grote basaltblokken, wat schots en scheef gezakt met hele grote openingen ertussen en ook nog de karresporen die er ingesleten zijn.Dat is om te lopen al levensgevaarlijk, laat staan om te fietsen. Hoe ze dat vroeger deden met die houten wielen en zo, zou ik echt niet weten. Moet geen pretje geweest zijn.Verstandig als ik inmiddels ben, ben ik omgedraaid en heb een andere weg uitgezocht om op mijn bestemming te komen.

Na bijna 120 km gearriveerd bij een heerlijk hotel. De campings waren op hier. Een mooie uitvalsbasis om morgen af te dalen naar de kust tussen Rome en Napels.

Nog even voor vriend Frank: nee, ik heb verrassend genoeg helemaal geen last van zadelpijn en dat is best opmerkelijk. Bij eerdere fietstochten met dezelfde fiets en dezelfde fietsbroeken had ik na zo’n 50 km toch vaak wel wat last. Het enige dat ik kan bedenken is dat de Chamoiscreme die uit de tube van de Futurumshop komt het verschil maakt. Mits goed aangebracht natuurlijk! En dat vergt nog wel wat techniek, zoals Frank weet. En wat betreft de dikke lippen en de koffiebroodjes: ik kan dat elke dag wel melden, maar dat wordt saai. Elke dag ga ik vroeg op pad, zonder ontbijt en na ca 1,5 uur stop ik bij een cafeetje voor een cappuccino en twee van die broodjes. Dat blijft heerlijk.

Tot slot (of heb ik dat gisteren ook al verteld?): ik snap niet waarom wij in Nederland ongeveer 10 euro voor een belegd broodje betalen in een gemiddeld restaurant en hier in Italië betaal ik ca 7 euro voor: 2 rijkbelegde broodjes (mee veul en lekker toeloag) met gorgonzola en Toscaanse worst plus een grote fles water plus 2 perziken plus een banaan plus een flesje drinkyoghurt. Wie het weet mag het zeggen.

Geschreven door Nies.reisdagboek