Ons rondreizend circus had gisteren de luxe van een echt bed, eigen kamer en mooie douches. Echter niemand van ons heeft heel goed geslapen op de heerlijke matrassen met uitzondering van Frank. Hij moest voor straf bij mij (Nies) op de kamer omdat hij en ik beiden stevig kunnen snurken. Deze nacht is alleen Frank het gelukt om zo ongeveer de hele nacht dat oergeluid van hem te produceren, terwijl de rest veel wakker heeft gelegen. Maar goed, kniesoor die daar op let.
Vandaag was het om 6.30 uur start van onze volgende voorstelling door een heuvelachtig deel van de route. Alle artiesten waren er enigszins op voorbereid, maar toch, het blijft altijd spannend als je weer gaat optreden. Als eerste stond de karavaan stil bij een wegversperring van ons pad. De omleiding volgen zou heel veel kilometers extra betekenen en daar voelden we niet veel voor. Frank, onze grote improvisator, zorgde ervoor dat we toch door de versperring heen konden. Via een gevonden plank werd een smalle loopbrug over een gapend gat overbrugd en met een rood-wit hek dat daar stond zorgde hij ervoor dat ook de tweede kuil overwonnen kon worden. De Panini-karavaan ging vervolgens als echte raspaarden lichtvoetig over de plank en daarna over het hek. Een lust voor het oog. Een wandelaar die ons tegemoet kwam vond het allemaal wel hilarisch en vertelde ons vriendelijk dat er boven ook een smal doorgangspad was dat we konden gebruiken. Dat was voor ons net iets te gemakkelijk.
Het was vandaag bloedheet en dat betekende veel eten en drinken. Elke benzinepomp of supermarkt die we tegenkwamen werd vakkundig beroofd van de proviand die we nodig dachten te hebben. Buiten gekomen vielen we als beesten aan op de broodjes, de koeken en het drinken, daarbij ook nog goed in onze tassen kijkend of er nog ergens een bierworstje tussen de kleding terecht was gekomen of nog beter kaas die eerst gesmolten was en daarna weer enigszins gestold. Als je honger hebt smaakt alles.
Door de hitte begonnen, net als in een echte circustent, er vanonder onze hoofddoekjes onder de helm steeds meer druppels naar beneden te rollen. We zweetten als paarden en waren na een paar klimmetjes doorweekt met een mengsel van zonnebrand, zweet en ander water, mooi gelardeerd met plekken zout die op onze kleding achter bleven.
Het klapstuk vandaag was de laatste klim. We waren al een tijdje aan het fietsen in het Fichtelgebergte en hadden al wat heuveltjes gehad en daardoor redelijk getraind. Het landschap golfde lekker, het golfde goed. Maar die laatste klim was maar liefst 15 km met gemiddeld 3%. Niet supersteil, maar wel lang, heel lang. Maar Panini’s zijn raspaardjes en ook deze horde werd overwonnen.
Op de camping kregen we een mooie plek toegewezen tussen hole 4 en hole 8 van de midgetgolfbaan samen met nog een ander zootje ongeregeld. Vanuit het meer klonken de dreunen en melodielijnen door van het festival. Allemaal moderne meukmuziek en niet eens een coverband van Bob Dylan. Dus het was niet veel.
Tenten werden opgezet, zoals we dat gewend waren als echte goochelaars slingerden wij onze fiber en aluminium tentstokken in elkaar tot lange goochelstokken. Frank overdreef wat, waardoor, het is echt waar, als je er niet bij was geloof je het niet, ook een van zijn tentstokken doormidden brak. Dit was dus de 5e tentstok van 3 nieuwe tenten van Bever sport. Improvisator Frank ging de stok te lijf met zijn Leatherman (soort kleine gereedschapskist) en een flinke rol Duct tape en voila! De tent staat goed genoeg om nog drie nachten droog in te kunnen slapen. Bij terugkomst zal een actiegroep van 3 Panini’s zich bij genoemde winkel gaan melden.
Wasjes werden gedaan, alle kleding werd in de zon op het gras gelegd om te drogen.
Omdat er geen restaurant op de camping is, wederom pizza besteld en vroeg naar bed. Dat wil zeggen zo rond 21.00 uur, want we zijn moe, heel moe. Morgen wacht ons weer een 100km tocht met aardig wat hoogtemeters. Benieuwd of we dat redden…….

Geschreven door Nies.reisdagboek