Ik had besloten om mijn laatste dag in Bolsena een ritje te maken naar Civita de Bagnoregio en dan via Montefiascone weer terug, een mooi tochtje van ongeveer 50 kilometer. Deze keer ben ik via de goede weg uit Bolsena naar boven gereden en dat scheelt een stuk. Mooie weg met fraaie landschappen, maar verder niet super bijzonder.

In het verleden zijn we al vaker in Bagnoregio geweest en wat mij daarvan is bijgebleven is dat die Civita wel een bijzonder plekje was. En ik wil niet veel zeggen, maar toen ik de stad weer zag liggen, was ik nog meer verrast dan ik verwacht had. Bekijk de foto's maar eens. Het ligt er prachtig bij, als een geconstrueerde plek in Elfenland die zo uit In de Ban van de Ring is weggelopen. Alsof je elk moment Galadriel en Haldir uit Lothlórien tegen het lijf gaat lopen. Je zou ook kunnen zeggen dat het lijkt op de afbeeldingen op de hoezen van de eerste platen van Yes, die als tamelijk Fantasy / Science Fiction ontworpen waren.

Civita di Bagnoregio is een stad die ook behoort tot de verzameling van 'Piu Belli Borghi d'Italia' en is ontstaan door de combinatie van een aardbeving en erosie van het zachte vulkanische gesteente waarop het gebouwd is. Ze wordt ook wel genoemd 'la città que muore', de stad die sterft, omdat het gesteente waarop is gebouwd steeds verder erodeert. Onder de huizen stikt het van de gangen en holen en dus is gevaar van instorting niet denkbeeldig. Om de verbinding te houden tussen deze oude stad en het nieuwe deel van de stad is een stevige voetgangersbrug gebouwd, de enige toegangsweg, zoals je makkelijk kunt zien.

Eind vorige eeuw heeft IBM het plan gehad om de hele zaak te kopen en hier een computercentrum te beginnen. Daar is van afgezien, vanwege het gevaarlijke bouwwerk en de bereikbaarheid. De stad heeft in de winter 12 inwoners en in de zomer ongeveer 100. Hierbij gaat het dan om rijke Italianen en Engelsen die een vakantiehuis gekocht hebben. Een unieke plek waar ik ook nu weer met verwondering naar heb gekeken! Ik snap niet dat hier geen files van auto's en touringcars met toeristen te vinden zijn.

Daarna door naar Montefiascone, een wat grotere en hoger gelegen plaats aan het meer van Bolsena. Deze stad is Vooral bekend om zijn Est! Est! Est! wijn. Een lang verhaal dat ingekort en niet helemaal kloppend er op neer komt dat een religieuze reiziger naar Rome, een wijnliefhebber, in elke plaats de lokale wijn wil proeven en vervolgens niet verder is gekomen dan Montefiascone, zo lekker was die wijn. Je zult begrijpen dat ik die wijn natuurlijk ook wilde proeven. Op de camping bij het eten een fles genomen (á 6 euro en waar ik twee avonden van gedaan heb). Ik moet eerlijk zeggen: hij is wel lekker, maar om daarvoor hier te blijven en niet door te fietsen naar Rome, dat gaat me iets te ver.

Op mijn weg naar Montefiascone, zag ik de bui alweer hangen: in de verte kwamen net als gisteren donkere wolken opzetten en ik nam het risico zo snel mogelijk door te fietsen naar Montefiascone in de hoop dat ik nog net voor de bui zou arriveren. En dat is gelukt, zij het nipt. Aan het centrale hoog gelegen plein bij de dom ben ik een barretje ingedoken om te schuilen en om tevens iets te eten. Ik kreeg net mijn koffie toen het losbarstte. Op zich prima, ik zat droog. Na een half uur, toen het 5 minuten even niet regende, kwam een lotgenoot aan, Pietro. Die was vanuit Brussel met de fiets op weg naar Rome. Een jonge kerel die net afgestudeerd was, een maand vrij had en voor het eerst van zijn leven zo'n tocht wilde maken. Voor hem was het de eerste keer, maar zoals hij zei, zeker niet de laatste keer. Hij had een Franse vader en een Italiaanse moeder. Zijn grootouders woonde in de buurt van Rome en hij vertelde dat als hij daar morgen aankwam (morgen?.) zij hem zouden opwachten op het Sint Pietersplein, het plein dat naar hem genoemd was. Alles bij elkaar toch twee uur in die bar gezeten en zitten kletsen. Toen het droog werd ben ik weer doorgereden en heb ik droog Bolsena weten te halen.

Daarna begon de hemel weer te huilen: een flink onweer, veel regen, veel in het tentje zitten lezen en nu, zo rond half acht is het onweer over, komt de zon er weer doorheen. Ik hoop dat dit een voorteken is voor morgen als ik Bolsena weer verlaat en doorfiets. Eerst naar Vetralla, dan donderdag naar Bracciano en vrijdag naar Rome. Tja.

Geschreven door Nies.reisdagboek