Gisteren, of eigenlijk eergisteren al, had ik besloten om mijn geplande route aan te passen. De combinatie van de hitte en de hoogtemeters hebben me doen besluiten om vanuit Cava dei Tirenni niet rechtsaf af te buigen naar Pompeï en dan verder naar Sorrento en de Amalfikust. Vervolgens zou ik dan dwars door Basilicata gaan naar Matera. Tja, met enige pijn in het hart, maar wel verstandig. Zo blijft er in ieder geval nog iets over voor de komende jaren….. Ik maak feitelijk de oversteek van west Italië naar de oostkant dus iets hoger dan gepland. Daarbij moet je dus de bergachtige ruggengraat over die van noord tot zuid in de lengterichting over Italië loopt. En over een paar weken hogerop de omgekeerde oversteek.
Ik sloeg dus niet rechts maar links af om via Melfi naar Matera te fietsen. Via Salerno, Eboli en Battipaglia kwam ik uiteindelijk uit in Contursi Terme, een prachtige streek. De weg naar en van Salerno was nog redelijk druk, veel bedrijvigheid ook door vrachtwagens die van en naar het gebied tussen Napels en Rome hun spullen gingen brengen en halen. Onderweg werd ik weer eens geconfronteerd met armoede waarin sommigen hier moeten leven. Op een verlaten landweg zag ik een jonge vrouw plaats nemen op een strandstoeltje onder een klein parasolletje en onder een boom, om klaar te zijn voor haar eerste klant. Triest. Een boer, dat dacht ik tenminste, begon naar haar te fluiten als een soort leedvermaak. Verkeerd gedacht: het was een schaapherder die met zijn fluitje zijn honden aanstuurde en er zo voor zorgde dat zijn schapen de goede kant op gingen. Even later kwamen er honderden schapen voorbij, bijeen gehouden door 3 honden en enorme stofwolken veroorzakend. De schaapsherder met een mouwloos shirt, stoffig en vies tegenover het hoertje dat in een paasbeste jurk had plaatsgenomen oo het strandstoeltje langs de berm van de weg. Een schril contrast.
Eboli is bijzonder. Niet zozeer omdat de plaats zo bijzonder is maar omdat Carlo Levi een boek heeft geschreven met de titel: Christus kwam niet verder dan Eboli. Vanwege zijn anti-fascistische activiteiten werd hij in 1935 verbannen naar Basilicata, eerst naar Bassano en later naar Alliano. Levi maakte daar kennis met de trieste levensomstandigheden van de Italianen die in dat gebied woonden. Verstoken van alle aandacht van de regering en (daarom de titel) kennelijk heeft ook Christus het niet de moeite waard gevonden om verder door te trekken naar het zuiden. Citaat: “ Het boek is tegelijkertijd een vlammend pamflet tegen de verwaarlozing van het zuiden door de Italiaanse overheid en een ontroerend, poëtisch eerbetoon aan de kracht en de schoonheid van de streek en haareenvoudig levende bewoners”. Ik heb het net gelezen voor mijn vakantie en kan het aanbevelen.
In tegenstelling tot Christus, ga ik wel verder dan Eboli en kom vanaf dat moment eigenlijk dat tegen wat ik afgelopen dagen gemist heb. Mooie groene heuvels, veel bomen, goede wegen, nauwelijks verkeer, af en toe een huis of een heel klein dorpje en mooie vergezichten. Echt genieten. Zelfs fietsen in de zon lijkt koeler door de aanwezigheid van de bomen. Fijne klimmen vandaag met tussendoor heerlijke afdalingen waar je lekker de wind door je helm en je haar voelt ruisen. In Battipaglia passeer ik een grote Mozzarella-fabriek. Naar ik begrijp van mijn gastvrouw wordt daar de beste Mozzarella ter wereld gemaakt. Nou hebben Italianen wel vaker een handje van overdrijven, maar toch. Hoe kom ik er achter. Ik kom er natuurlijk niet achter, maar maakte wel naar haar een (niet zo) stille hint of zij die wellicht ook op het menu hadden staan vanavond. We’ll see!
Onderweg weer ontbijt gedaan na ca 1,5 uur fietsen en de gebruikelijke dikke lip en een soort krentenbolus genomen, begeleid door een kop cappuccino. De koffie is in Italië bijna overal uitstekend. Deze keer niet, slappe hap. Of zoals Tom Waits ooit zong: “…tried to beat the shit out of my cup of coffee but…Coffee just wasn’t strong enough to defend itself”…. Bij de LIDL een broodje en een stukje kaas gekocht voor de lunch en wat fruit. Ook daar verborgen werkeloosheid: een man die op een handige manier met een paperclip het winkelwagentje kon ontgrendelen voor je ( en waar je dan als dank wat kleingeld voor geeft natuurlijk) en een man die vertelde dat ik mijn fiets beter binnen in het voorportaal van de winkel kon zetten, zodat hij hem beter in de gaten kon houden. En ook daarvoor uiteraard geef ik hem een gepaste beloning.
Met name de jonge Italianen hebben ook een nieuw speeltje: een speciaal soort e-bike. Een fiets(je) met relatief kleine wielen, dikke banden, met versnellingen. Ziet er stoer uit en als elektrische en geluidsloze vervanging van al die herrie-scooters een mooi alternatief.
Via Whatsapp had ik van de gastvrouw van Il Rifugio di Nino een routebeschrijving ontvangen naar de juiste plek. Kennelijk is het nogal moeilijk vindbaar. Zij schreef me twee berichten. In het eerste zegt ze: Se avete fiduce, seguite l’indicationi maccheronica, e non quella del navigatore, altrimenti farete il giro del mondo! Ik weet niet helemaal wat het betekent, maar zoiets als dat je beter niet de aanwijzingen van je navigatiemachientje kunt volgen omdat je dan compleet de weg kwijt raakt. Dat geeft vertrouwen aan iemand die in de fietsclub bekend staat om zijn feilloze oriëntatiegevoel en navigatie expertise (niet dus). Even later appte zij: La strada per arrivare al Rifugio è molto divertente, per i corragiosi è gli avventrieri! Dat wil zoveel zeggen als dat de weg om bij de Rifugio te komen voor de moedigen en de avonturiers heel plezierig is. Nou dan zakt de moed je wel even in de schoenen.
Uiteindelijk viel het reuze mee. In een keer goed gereden, met nog wel een pittig hellinkje tot besluit (12%-13%). De plek ligt prachtig, omgeven door bergen, weidse uitzichten en een supervriendelijke gastvrouw, Medi, die samen met haar moeder de boel bestiert. Medi is architecte en heeft via een gewonnen studiebeurs een tijdje kunnen studeren in Nederland en daar vooral demarchitectuur van Amsterdam, Rotterdam en Delft bestudeerd.
En wederom: wassen, douchen, rusten, zwemmen, bier, typen, rusten en dan eten en vroeg weer op. Morgen rijd ik naar Melfi, een wat pittiger tochtje dan vandaag.

Geschreven door Nies.reisdagboek