“Als een man de 65 nadert (of nog erger) vindt hij de Mont Ventoux op zijn pad. Uit de hoogte kijkt de berg op hem neer, spottend en met deernis want de man wordt oud en de berg blijft jong. En daarom, beste mensen, zal de man de berg moeten beklimmen.”
(Uit: Dirkjan, BD maandag 26 juni 2023)

Vervang ‘Mont Ventoux’ en ‘berg’ door ‘Praag’ en ‘de man’ door ‘de Panini’s’ en je begrijpt waarom we als amateurfietsertjes naar Praag gaan fietsen. Of althans een beetje. De senopauze (de fase die komt na de menopauze en de penopauze) gaat nu eenmaal gepaard met dit soort uitdagingen.

De Panini’s vormen samen een rare verzameling van vrienden en vage en minder vage fietsmaten. Totaal verschillend van karakter, maar onderling erg gezellig, genietend van flauwe humor om te lachen. Eerdere expedities hebben geleid naar de Mont Ventoux, Alpe d'Huez, de Vogezen, de Pyreneeën en de Stelvio in wisselende samenstellingen. Kwalen aan het hart, knieën, de rug, organen, het gewicht zijn opzij gezet en onderdrukt ten gunste van deze tocht. We vertrekken donderdag 6 juli en proberen beurtelings een dagelijkse blogtekst te schrijven en van foto’s te voorzien.

Ongeveer 15 jaar geleden is het clubje ontstaan als grap. In die tijd fietsten we in T-shirts en zonder helm en pakten we na zo’n 20 km fietsen steevast koffie met appeltaart alvorens verder te fietsen en na nog eens 20 km tevreden thuis aan te komen en de fiets voor een week weer in het schop te stallen. Terugkijkend ziet dat er niet echt heel spannend en uitdagend uit. Maar achteraf is het mooi wonen, zoals vaak gezegd wordt. Tegenwoordig ziet dat er heel anders uit. De pakjes zijn professioneler geworden (de buiken iets groter), de tochten vaker en langer en de pauzes verbannen. We hebben al mooie expedities gehad.
De club kent een wisselende samenstelling, maar degenen die mee gaan / zouden gaan op deze tocht naar Praag zijn de volgenden:

Marcel, il Bugiardo Lungo, de lange jokker. Veruit de beste fietser van het gezelschap. Altijd goed getraind, slank en gekleed in modieuze wielerpakjes. We noemen hem Lungo omdat hij zo lang is. De laatste keer dat we hem opgemeten hebben kwam hij bijna aan de 2 meter 50. Maar Marcel is ook een beetje een jokker, een Bugiardo. Als we in de bergen fietsen, doet hij dat met 2 vingers in de neus. Daarbij houdt hij de mond vrij om ons, armzalige achterblijvers en tobbers met de berghellingen, aan te moedigen. ‘Kom op, laatste stukje, na de volgende bocht zijn we aan de top, het is nog een beetje vals plat’. We weten inmiddels door de ervaring wijzer geworden dat hier niets van klopt. De werkelijkheid: de top is nog zeker 5 km ver en het vals plat bestaat uit een helling van 8%. Marcel jokt dus dat het gedrukt staat, maar verder een super goser, die helaas af heeft moeten afhaken vanwege vervanging van een collega van hem op het werk. Sund!

Frank, il Scrittore, de schrijver. Frank is een beetje de stoere filosoof van het gezelschap. Geef hem een sigaar, een glas whisky en een samenvatting van de kampioenswedstrijd van Feyenoord en hij gaat helemaal los. Eigenlijk als een groot kind. En met gevoel voor humor heeft hij afgelopen jaren zich uitdrukkelijk laten zien als getalenteerd schrijver van scherpe en humoristisch stukken op Facebook. Sinds ¾ jaar gaat hij als een speer met een nieuwe hartklep, afkomstig van een rund. Met enige regelmatig, als de vermoeidheid toeslaat, horen we hem dan op de helling zachtjes boehen. Daarna stort hij zich als een ware kamikazepiloot vol in de afdaling. Door niemand van ons bij te houden.

Rene: il Pigro, de luie. René slaapt graag en rust altijd goed uit voor lange fietstochten. De luiheid zit hem vooral in het gegeven dat hij degene is die weinig, misschien wel het minste van ons allen, traint, maar toch als een speer rijdt, ook de hellingen op. Het is een klein atletisch wonder dat schuilgaat in die man. Hij is het levende bewijs van de stelling van Joop Zoetemelk: ‘De Tour de France win je in bed.’ Echter die luiheid heeft ook een keerzijde. Regelmatig moeten we hem corrigeren voor zijn slechte voorbereiding en voor het niet kop orde hebben van zijn fietsmateriaal. In de Vogezen hebben we hem een keer op de bus moeten zetten omdat zijn ketting gebroken was en in de Pyreneeën hebben we hem een dag niet mee laten fietsen omdat de banden van zijn fiets kuis versleten waren. Hij mocht pas weer meefietsen als hij nieuwe banden op zijn fiets had laten leggen. Overigens maakt René heerlijke kaasfondue. Een belangrijke reden om hem toch mee te laten gaan.

Hans: il Narratore di Storie Forte, de verteller van sterke verhalen. Hij heeft ongetwijfeld de meeste uren gesport van ons allemaal variërend van hockey, judo, golf tot fietsen etc. Een goede fietser die je er wel bij kunt hebben vanwege zijn gezelligheid, humor en meestal hele sterke verhalen over wat hij allemaal mee heeft gemaakt in zijn leven. Zelfs al zou maar de helft waar zijn van wat hij vertelt, dan nog is het bijzonder indrukwekkend. Echt een ondeugend manneke. Toen ik hem net leerde kennen, checkte ik af en toe wel eens de meest ongeloofwaardige verhalen. Maar heel apart: die bleken toch allemaal echt waar te zijn.

Willem: il Pallone, de voetbal. Ook Willem heeft in een laat stadium helaas moeten afmelden voor deze tocht vanwege de mantelzorg voor zijn moeder. Echt heel jammer en wederom sund! Zijn bijnaam Pallone heeft hij de danken aan zijn ballonkuiten die lijken op een soort ovale voetbal. Waarschijnlijk heeft hij die ontwikkeld tijdens zijn imposante hockey-carrière (bijna Nederlands elftal….). Tijdens onze fietstochten heeft menig Panini-lid vele kilometers lang achter Willem aan moeten harken, zich tot het uiterste inspannend om hem bij te kunnen houden. En steeds maar weer die malende ballonkuiten. Frustrerend!

Bob: il Banditore Silentioso, de rustige veilingmeester. Bob is de rustige van het gezelschap die balans brengt in de groep. Wijze man die vooral spreekt wanneer het nodig is. Geliefd door iedereen is hij de Teddybeer van de club. Hij is sportief (ook veel darten), heeft de gebruikelijke rugklachten waar we op onze leeftijd allemaal in meer of minder mate mee te kampen hebben en sinds een half jaar ook pensionado. Bob is niet bepaald in een zwart gat gevallen. Met zijn faillisementsveilingen maakt hij meer uren dan ooit tevoren. Dus als je nog op zoek bent naar tuinmeubilair, draaitafels, gereedschap, wijn, lego, slagerijspullen, schoenen, damestassen etc. Check dan in ieder geval de website van BVA veilingen!

Nies: Angelo Bianco, de witte engel. Het wit slaat op zijn wit-blonde golvende haardos die tijdens het fietsen vrolijk wappert. Als hij een helling op fietst zien we de voor hem zo typische makkelijke en lichte pedaaltred. Als je goed kijkt lijkt het alsof hij net boven de grond zweeft. Vandaar de vergelijking met de vliegende engelen. Nies is een tikje aan de zware kant, maar wordt toch gedoogd in de groep vanwege zijn organisatorische kwaliteiten. Dat wil zeggen, hij regelt de zaken waar de anderen geen zin in hebben.

Het gaat dus gebeuren en de voorbereiding zijn getroffen, op zijn Panini’s. Dat wil zeggen: we hebben een kleine oefenfietstocht gemaakt met bepakking. Pigro had in zijn fietstassen een paar bakstenen gestopt om het gewicht na te bootsen. Op elke klinkerweg ging het van tik-tok-tik-tok. Scrittore had in zijn karretje een 10 liter emmer verf en sneeuwkettingen gestopt als oefenmateriaal. Fietsen zijn allemaal nagekeken, gesmeerd, aangepast etc. We gaan ervoor!

Geschreven door Nies.reisdagboek