Nog even terugdenkend aan gisteren in Gravina: toch wel een hele bijzondere plaats en volgens mij voor meel mensen heel onbekend, maar zeker de moeite waard. Wat Antonella gisteren liet zien in het onderaardse van haar B&B strekt zich dus uit over een flink gedeelte van Gravina en Puglia. Nogmaals een aanrader voor als het minder heet is.
Mijn fiets had ik mogen stallen in het voorportaal van de B&B. Eerst alle bagage naar beneden, gelukkig met een kleine lift, en toen de hele buis naar buiten. Het was 5.30 en het was behoorlijk benauwd, vooral denk ik doordat de plek vooral bestaat uit steen en die heeft flink wat zon opgenomen en die warmte wordt nog steeds afgegeven. Ik hoopte stiekem dat het buiten Gravina wat koeler zou zijn. De stad uitrijdend verwonderde het me dat er op dit uur al zoveel mensen buiten waren. Ook bij een enkele bar was het al een drukte van belang, en zeker niet allemaal mensen die de vroegwijs van deze zondag wilde bezoeken. Eenmaal buiten was het heerlijk fris. Een kilometer of 25 was het naar Matera, de stad die hoog op het verlanglijstje stond voor deze trip. Matera is vooral bekend vanwege de Sassi van Matera, de grotwoningen die al meer dan 900 jaar bewoond zijn, maar vraag niet hoe. Tot ergens midden jaren 50 leefden hier de mensen in zo’n grotwoning met varkens, kippen en schapen, zonder stromend water, elektriciteit of wc. Mede door het boek van Carlo Levi, Christus kwam niet verder dan Eboli, heeft de Italiaanse regeringen de sassi bestempeld als nationale schande en actie ondernomen. Alle woningen opgekocht, tot begin negentig renovatieprojecten ervoor hebben gezorgd dat dit deel van Matera op de Werelderfgoedlijst van Unesco terecht is gekomen. Nu is het een zeer druk bezocht, wonderlijk mooi deel van Italië. Met de fiets ben ik afgedaald naar de plek met een mooi zicht op de sassi en heb daar rond 7.30 mijn ontbijt genuttigd. Nog een broodje en een banaan van gisteren over.
Matera is ook het decor geweest van veel films. Onder meer The Passion of the Christ van Mel Gibson. Dat is die film waar Jezus na 5 minuten gevangen wordt genomen en de rest van de film alleen maar geslagen, geschopt, gemarteld etc wordt, met veel bloed en loshangende vellen. Nu houd ik persoonlijk welven films met bloed, veel bloed zelfs, maar dit gaat te ver. Het bloed moet wel met een kwinkslag of met een bepaalde humor vergoten worden, zoals in de films van Quentin Tarantino. Ook de meest recentste James Bond film, No Time to Die, heeft Matera als decor gehad, in de beginscene. James wordt achtervolgd of achtervolgt, dat maakt allemaal niet uit, en scheurt door de straten van de sassi. Prachtige beelden. Zittend op het muurtje hoop ik dat hij net op dat moment de hoek om komt scheuren. Maar helaas, het bleef rustig in Matera. Peter wees me overigens in zijn reactie nog op het feit dat ook in Gravina stukken van de film No Time to Die zijn opgenomen. Vooral het beeld op het oude aquaduct is ronduit spectaculair.
Vandaag rustig gefietst over licht golvende heuvels met wat meer bomen en groen langs de weg. Oogde daardoor wat vriendelijker. Ook zie je dat de grote boerderijen en uitgestrekte korenvelden steeds meer plaats maken voor luxere en goed onderhouden huizen met flinke tuinen en en groot hekwerk er omheen. Meer welvaart, meer rijkere mensen denk ik. Na koffie en broodje in Gioia del Colle weer rustig door naar mijn volgende pleisterplaats Noci. Daar leidt Giuliana mij rond in het appartement dat ze van haar oma heeft gekregen. Het is werkelijk kolossal, zeker voor 1 persoon. Een slaapkamer die bijna 3 keer zo groot is als die van ons, een huiskamer, een aparte keuken en badkamer en: airco. Heerlijk rustig. Morgen verder richting Bari.

Geschreven door Nies.reisdagboek