Na een nacht met stevige windstoten en een flinke plens water over mijn tent vertrok ik vandaag vanuit Caldaro om de rivier de Adige verder te volgen, eerst naar het zuiden en daarna naar het oosten. Snel in de campingwinkel broodjes, worst, kaas, yogurt en shampoo gekocht en er vandoor rond de klok van acht. Het was nog een beetje frisjes en voelde vochtig. Dat laatste gold ook voor mijn kleren en campingspullen.

De route ging langs een perfect fietspad langs de rivier en gaf mooie uitzichten op omringende bergmassieven. Na ongeveer een half uur fietsen zag ik langs de weg een klein Mariakapelletje. Dar was goed nieuws, want ons moeder heeft mij vroeger verteld dat Maria altijd de behoeftigen ondersteunt. En zowaar, dat was ook hier het geval. Net achter het kapelletje, tussen twee grote bomen, stond een mooi ontbijtbankje met zelfs een watertappunt (aqua potabile). Een prima plek om de eerste brandstof van vandaag naar binnen te werken. Twee Duitse jongens stopten hier ook om even de route te bekijken. Met hen een kort praatje gemaakt over waar vandaan, waar naar toe etc. Ze waren overigens niet erg spraakzaam. Dat kan aan mij gelegen hebben of aan het vroege uur. Na 5 minuten vertrokken zij weer.

De weg vandaag liep vrijwel continu tussen hoge rotswanden waarin een gletsjer in de ijstijd een dal heeft uitgesleten. Ik had bewust voor de 'Venetië-variant' gekozen vanwege het door de heer Reitsma beloofde natuurschoon. Dit betekent wel een kleine omweg van ongeveer 75 kilometer tov de hoofdroute, maar dat was het dubbel en dwars waard! Ook al moest ik na het passeren van Trento nog wel een behoorlijk stevige klim maken. Voor de liefhebbers: 800 meter 8-9 %; 300 meter 11-13 %; 3,3 kilometer 6-9 %; 200 meter 10 %. Das bijna vergelijkbaar met de Reschenpas!

Het weer was veranderlijk, zoals dat heet. Ik vertrok met een frisse temperatuur, gevolgd door veel zon met af en toe bewolking, daarna veel bewolking en aan het eind van de dag regen. Niet super veel, maar toch. Ik passeerde mooier steden, waarvan Trento toch het meest bij blijft. Een colaatje gedronken tegenover de dom, wandelend over het grote plein met de fontein en het kasteel en daarna wat indrukken opdoen in de kleine gezellige straatjes. Naast Trento passeerde ik onder andere Levico Terme en Borgo Valsugana. Beiden gelegen net na het Lago di Caldonazzo, een prachtig meer gelegen tussen de bergen, en met veel toerisme. En lekker ijs!

De route was vrij eenvoudig: gewoon het fietspad langs de Adige volgen met soms een keer oversteken en weer door. Het enige verschil bestond erin dat de bergen steeds dichterbij kwamen. Ik reed in een soort trechter waarbij de rivier en het fietspad (met mij erbij) steeds meer ingeklemd werden tussen de rotsen. De kloof werd steeds nauwer en na vandaag gaat dat nog verder, zij het niet lang meer.

Vanwege het veranderlijke weer en de regendruppels, toch weer een pension gekozen voor de overnachting: Albergo Valsugana (vertaald in het Engels betekent dit Fawlty Towers). Is een beetje flauw, maar het is wel een bijzonder hotel/pension: goud van oud. De kamer is schoon, maar is ingericht met vanalles en nog wat. De stopcontacten doen het niet of nauwelijks, de eigenaar drinkt een redelijk glaasje en de tuin ligt vol met spullen van Malle Pietje. Maar het is niet alleen oud, het is ook goud: supervriendelijke mensen, lekker bier, was wordt gedroogd, de maaltijd is redelijk goed en goedkoop en iedereen is vriendelijk. Verder valt op dat ook hier de tatoeages steeds meer hun intrede doen. De eigenaresse had een soort landkaart op haar rug en haar dochter een vrij lange tekst. Ik denk de routebeschrijving die bij de landkaart hoort.

Mijn Italiaans is redelijk, maar ik merk dat ik er toch weer even in moet komen. Bij mijn gegrilde zalm was een keuze van groenten. Omdat ik dacht dat ik wist wat het was én omdat het mooi klonk bestelde ik er cavalfiori bij. Even vergeten dat dit bloemkool was. Overigens prima klaargemaakt en lekker! Na een grappa'tje, mijn was opgehaald en naar bed.

Geschreven door Nies.reisdagboek