Dag 39 Campagnano di Roma
Vertrek: 8.00 uur
Aankomst: 15.45 uur
21 km
Vanmorgen hebben we Reinier achtergelaten bij de bushalte van Sutri. Gek moment. Maar we zien hem zondag a.s. al weer in Amersfoort. Reinier is uit het juiste pelgrimshout gesneden. Hij neemt het zoals het komt en is verder niet zo op luxe gesteld. Luxe gaat ook niet verder dan een schoon laken, een ruime zacht handdoek en een lekkere douche. De ostello in Campagnano voldoet daar niet aan. Het is het meest basic onderkomen tot nu toe, met twee douches voor heel veel pelgrims en matrasjes op de grond. We hebben eerder een papieren weggooi laken en sloop meegenomen, en dat hergebruiken we in dit soort situaties, tezamen met onze lakenzak. Gelukkig zitten we in niet zo'n grote kamer, met maar vier personen. Naast Bob, die overigens volledig voor pampus ligt op het balkon, hebben we de modieuze Davice. De laatste blijkt helaas een snurker. Al spreekt voor hem dat hij toestemming gaf om hem midden in de nacht een schop te geven.
Vandaag is het Maria Hemelvaart, of beter gezegd Maria ten Hemelopneming. Dat is een feestdag en vrije dag hier, en dat is te merken op de weg. We komen ook in een soort recreatiepark terecht bij een serie watervalletjes. Daar zijn veel Italianen op af gekomen, met bbq en heel veel eten. Verder is het druk met pelgrims. Er loopt ook een groep die begeleid wordt door een gids en een bezemwagen, waar je in kunt gaan zitten als je niet meer kunt lopen. Bijvoorbeeld als je een blaar hebt..... We hebben het groepsproces een tijdje kunnen aanschouwen en benijden de reisleider bepaald niet.
Het is wel weer behoorlijk heet geworden, en we drinken weer drie liter vocht per dag. Vanuit de camelbag en op diverse terrasjes.
Vandaag hebben we met Elena en Andrea gelopen. Bob was weer ergens wild gaan kamperen, maar aan het einde van de dag was hij er weer. We noemen hem inmiddels pop-up Bob.
Kees wil beslist de laatste dag met z'n tweetjes lopen. Dat vind ik erg sympathiek. Misschien doen we het morgen al. Het reisgezelschap valt sowieso uiteen. Elena heeft nog tijd over en loopt mogelijk door naar Napoli.
In de ostello was een piano waar Kees weer even op kon pingelen, al werd hij al snel weggestuurd. Die avond zat er een jongeman wat improviserend te spelen (best goed). Kees ging er gelijk op af en de jongeman wilde legde uit wat hij aan het doen was, met welke akkoorden en loopjes.
Het avondeten was weer een bijzonder ervaring. Er was niet zoveel open aan restaurants (vanwege Maria), maar er waren wel twee evenementen met luidruchtige muziek op het grote plein net buiten de oude poort van Campagnano di Roma.
Precies tussen beide evenementen in zaten wij op het terras van een pizzeria. Onze pizza liet anderhalf uur op zich wachten, en we moesten hem opeten met plastic bestek. Elke aanmerking van onze zijde werd tamelijk assertief gepareerd door de onuitstaanbare restauranthoudster. Uiteindelijk konden we er wel om lachen en bleek de meegekomen Davice zeer aangenaam en goedlachs gezelschap. Hij kreeg spaghetti carbonare op een rood plastic bord.

Geschreven door Kees-en-Leonard