Dag 19 Sivizzano
Vertrek: 6.15 uur
Aankomst: 15.15 uur
30 km

We zitten gelukkig te zijn op een bankje in de gewelfde gallerij van de Ostello van parochia Santa Margherita te Sivizanno. Ook de slaapzaal heeft gewelven. Het lijkt nog het meest op een Utrechtse werfkelder met twintig bedden op een rij. We delen de kelder met medepelgrim Danielle (man) en een Italiaanse fietser, die niet veel zegt. Danielle is vandaag pas vertrokken uit zijn woonplaats Parma.

De dag is goed verlopen. Uiteraard zijn er altijd weer zware uren in de hitte, maar omdat de wolken samentrokken was het laatste stuk goed te doen. Het is heerlijk als je aankomt, kunt douchen en je arme voeten licht en lucht kunt geven.
Eigenlijk zou ik nu ook weer hoogte meters moeten noteren, maar we houden ons allang niet meer aan de etappes uit de Rother Wanderführer, von Lausanne nach Rom. Het is een prima boekje met duidelijke kaartjes, inschattingen van wandeluren, overnachtingsadressen, en dus hoogtemeters per etappe. Samen met de gps en de bewegwijzering van diverse aard blijven we op koers.
We zitten nu volop in de Apennijnen en morgen gaan we serieus omhoog.
Vannacht was ik nog een keer opgestaan om naar de WC te gaan en terug op de donkere gang stond daar de boze man (zie vorige verslag). Waarschijnlijk om te controleren of ik niet over de rand heb geplast. Ik schrok niet al te erg, want ik had al iets gehoord. Maar eng was het wel.
Het lukte om vroeg te vertrekken en we moesten gelijk 45 minuten klimmen, om beloond te worden met een prachtig uitzicht op het boerenland in de heuvels. Er werd al geploegd, op heel steile hellingen.
Na een uur zetten wij ons neder voor een karige ontbijt. Droog brood met chocopasta en een wortel. Het uitzicht vergoedde veel. In Medezano konden we gelukkig inkopen doen en we hebben ons direct tegoed gedaan aan twee nog frisse yoghurtjes (fragola).
Bij een boerderij stond een (hier zeldzame) wilg en daar heb ik een tak uitgesneden (met het opinel mes van Kees), zodat ik weer een loopstok heb voor in de bergen. Vooral bij afdalen is het prettig. Kees is bang dat ik hem (de stok) steeds zal vergeten en dat ik dan weer terug moet lopen. het gebeurde al bij de supermarkt.
In het locale cafe werd ik in het Engels aangesproken door een stokoude Italiaan. Hij sprak de taal verassend goed, omdat hij nog in India had gewerkt voor de Britten. Ik kwam maar moeilijk van hem af.
In de voormiddag hadden we weer een klim van 45 minuten. Deze keer in de brandende zon. Bovenaan stonden in de schaduw 3 stoelen naast een tappunt met heerlijk fris water. Dat is dan ook weer zo'n lokale voorziening, die gewaardeerd wordt. In het dorp beneden - Fornovo di Taro - hadden we al gemerkt hoe de betreffende gemeente zich wilde profileren met de ligging aan de Via Francigena. Er waren digitale informatie punten en de tourist information pakte uit... Als ze ten minste open geweest waren. We konden daar dus niet de speciaal vervaardigde zeer fraaie stempel halen voor onze pas.
Gisteren had ik Eveline aan de lijn. De vakantie van de meiden zit er al weer bijna op. Gek idee: ze zijn ruim na ons vertrokken. Ze vertelde dat er zo leuk werd gereageerd op de verslagen op Pindat. Wij kunnen dat niet zien, want we zitten al dagen zonder wifi, waardoor ook de laatste verslagen nog niet online zijn. Het zijn tamelijk overzichtelijke problemen....

Sivizzano is zo klein dat we een zak pasta en een potje pesto hadden gekocht in de veronderstelling dat dat ons eten zou zijn, maar er blijkt toch nog een barretje te zijn waar wordt gekookt. De beheerster van de Ostello nam ons gelijk mee om ons te introduceren. Dan kun je ook niet meer terug. We kunnen eten, mits we van pasta houden en half acht aanwezig zijn. Dat zijn voorwaarden waarmee we kunnen leven.
We aten met z'n vieren: met Danielle en de zwijgzame fietser, die bij nader inzien toch niet zo zwijgzaam was. Op de een of andere manier ging het wel met de communicatie. Het hielp wel dat Danielle daarvoor ook erg zijn best deed. Achter het barretje bleek overigens nog een grote eetgrot te zitten, met plek voor een weeshuis.

Geschreven door Kees-en-Leonard