Dag 34 Proceno
Vertrek: 6.25 uur
Aankomst: 14.15 (Kees met Andrea 13.15 uur)
Stijgen: 290 m
Dalen: 650 m
25,7 km
We zijn van de officiële route afgeweken. In plaats van rechtstreeks naar Aquapendente te gaan, zijn we omgelopen naar het alweer o zo pittoreske Proceno. Op die manier ontsnappen we aan de pelgrimdrukte en komen we aan in een heel rustige ostello. Het gaat er wel allemaal wat socialer aan toe. Naast Bob, Andrea en Reinier heeft nu ook de Duitse Elena (student Staatsrecht uit Heidelberg) zich aangesloten. En vandaag pikten we Wilda uit Litouwen op (we hadden haar al wel eerder gezien), die samen loopt met haar hond Jacko, met heel korte pootjes. Dit is ook precies het gezelschap dat zich in de ostello bevindt. Jacko incluis. Iedereen is dol op het beest. Kees in het bijzonder.
We lopen niet allemaal samen, of eigenlijk nooit. Gek genoeg vertrekt ieder op eigen gelegenheid en tref je elkaar onderweg. Dan vormen zich wisselende koppels, of loop je lekker in je eentje. Net als twee dagen geleden wordt de voorhoede gevormd door Kees en Andrea, die er behoorlijk de pas in houden, en honderduit praten. Geen idee waarover.
Kees vindt deze verandering wel prettig. Dan zit hij niet de hele tijd alleen met z'n vader opgescheept. Let it go, let it goho.
We zijn Toscane uitgelopen en Latium in. Vanuit het op de heuvel gelegen Proceno kijken we overigens nog steeds uit op het Toscaanse Radicofani. Die burcht met hoge toren beheerst een groot deel van het landschap. We hebben hem nu al twee dagen vol in het zicht.
Met het verlaten van Toscane is ook het aftellen begonnen. Nog maximaal zeven loopdagen te gaan. Niet al te zwaar. Voor het eerst hebben we iets van een planning, met dank aan Renate Florl. De schrijfster van ons bijbeltje de Rother Wanderfuhrer.
Met Kees ben ik nog in discussie over de makkelijke dagen van 18 km. Wellicht combineren we nog wat, maar het is ook mogelijk dat we het iets anders invullen. In ieder geval kiezen we morgen voor enige luxe. We overnachten in hotel Eden aan het meer van Bolsena, met zwembad en ontbijt. Toe maar. Die pelgrims van tegenwoordig....
Kees wil dat we een zware laatste wandeldag hebben, zodat we moe in Rome aankomen. Dat hoort zo na al die kilometers. Uiteindelijk hebben we elke meter gelopen, met uitzondering van het veer over de Po.
Elena en Wilda hebben elkaar gevonden en gaan samen koken. Kees wil vandaag beslist een pizza, dus gaan we er straks met Reinier op uit om er eentje te scoren.
Inmiddels wordt er op het plein pal voor de ostello een podium opgebouwd en de nodige boxen neergezet. Er zal straks het toneelstuk Sara vero amore worden opgevoerd door de locale toneelvereniging. Dat kan leuk worden, maar ook laat.

Geschreven door Kees-en-Leonard