Dag 18 Costamezzana
Vertrek: 6.45 uur
Aankomst: 15.40
32 km
Vanmorgen liepen we eerst even verkeerd, maar daarvoor werden we beloond met een net opengaande bakkerswinkel. Dat gelukkige feit veraangenaamde ons ontbijt aanzienlijk.
Na Fidenza was het eerste heuveltje een verademing. We zijn er rap tegenaan gegaan, en bovenop stond uiteraard een kerkje. nota bene gewijd aan Thomas Beckett de vermoorde aartsbisschop van Canterbury. Boven gekomen hebben we ons omgedraaid en gezwaaid naar de Povlakte - en de middelvinger opgestoken. Dat hebben we gehad. Het heuvellandschap bevalt goed.
Maar goed... We hebben wel tot 13.00 uur nodig gehad om daar te komen. Weer vele uren door de mais. Al redelijk vroeg waren we bij Chiaravalle della Colomba, een groot en prachtig Cisterciënzerklooster uit 1135. Chiaravalle slaat ook op de Heilige Bernard van Clairvaux.
Blijkbaar is de Via Francigena wat ingewikkeld geregeld, met zeggenschap van verschillende lokale (concurrerende) organisaties. Dat leidt er toe dat tussen Fiorenzuola en Fidenza maar liefst vier verschillende routes zijn uitgezet. Bij Chiaravalle kozen we een andere (kortere) route dan de gemarkeerde en vonden onze weg met de gps. Al betekende deze route wel een keer slootje springen.
De ostello van Costamezzana is wat bijzonders. Of beter gezegd de mensen die het runnen zijn dat. We moesten ons melden bij een huis 80 meter verderop. Daar deed een oude doch krasse dame open. Ze woonde in een uitdragerij en ging een hele tijd formulieren invullen om onze komst administratief te verwerken. Alle gegevens uit de paspoorten werden overgenomen en dubbel gecheckt. Ze was ondertussen heel effectief in het duidelijk maken wat ze wilde. Met veel Italiaans, een paar woorden Frans en veel gebaren kregen we een rondleiding door de ostello. Lichtknopjes werden aangewezen en gedemonstreerd, evenals douch, wasbak en raamluiken. We kregen instructies voor als we wilden wassen ( die wasbak, en dat teiltje om uit te spoelen, daar de knijpers, buiten ophangen) en waar we onze schoenen moesten zetten (tussen het raam en de luiken). Er hangen ook overal briefjes met nog meer aanwijzingen, die we gelukkig niet kunnen lezen.
Overigens: dezelfde kleren die in een klamme hotelkamer na 36 uur nog niet droog waren, waren dat nu binnen een half uur. Wat wil je buiten aan de lijn in de volle zon, met een windje.
Dan loopt er hier ook nog een man rond van het type obsessief onaardig en chronisch boos. Als je hem tegenkomt begint hij onmiddellijk kwaad tegen je te praten over onbenulligheden (voor zover we iets kunnen volgen). Ik denk dat hij hier woont en de boel schoon houdt. Nadat we hadden gewassen en gedoucht ging hij gelijk geërgerd met emmer en dweil aan de gang. En hij had pech want in de namiddag arriveerde er een Italiaans fietsersstel. Hij kon weer mokkend van voren af aan beginnen.
Een andere instructie was om ons om 19 uur te melden bij de bar, alwaar we dan zouden kunnen eten. Kees en ik waren er op tijd, maar de bar zag er nog even dicht uit als s'middags, met alle rolluiken naar beneden. Ik begon aan de instructie te twijfelen, maar gelukkig was het fietsersstel op dezelfde wijze toegesproken. Uiteindelijk kwam de eigenaar op acht uur. Om vijf over acht kregen we koude pastasalade, om kwart over acht kwam de rosbief met rucola (nog wel lekker), om tien voor half negen volgde een warm bord met ondefinieerbare te gaar gekookte groenten (leek op postelein) en om vijf voor half negen volgde het dessert in de vorm van een cornflakeskoekje. Enfin.. we zijn al lang blij dat we te eten hebben gekregen, en met bier erbij was het goed te doen.
Dan nog wat klein leed:
1. De mobiel is gevallen en de display gebarsten. Gelukkig doet hij het nog prima.
2. Het flesje deet is helemaal leeggelopen in mijn broekzak. Wat een gore troep is dat. Ik heb mijn broek uitgewassen, maar je ruikt het nog wel. Geen last gehad van muggen vandaag.
3. Ik heb een paar kleine blaren op 3 tenen. Vooralsnog valt de last tijdens het lopen wel mee, maar leuk is het niet. Met Kees z'n voeten gaat het juist heel goed. Al zetten we elke ochtend een paar tapejes.

Geschreven door Kees-en-Leonard