Dag 23 Marina di Massa
Vertrek: 6.45 uur
Aankomst: 18.00 uur
Stijgen: 750 m
Dalen: 800 m
38 km

We zitten aan zee. De drang om er te komen was zo sterk dat we door zijn gelopen naar de Ostello van Marina di Massa, maar eigenlijk was dat gekkenwerk.
We hadden afgesproken dat we zouden uitslapen. Ik had de wekker ook niet gezet, maar ja de andere pelgrims hielden zich niet aan de afspraak, bijgevolg dat we uitsliepen tot 6.05 uur. Maar liefst een half uur langer dan normaal. Met Tatjana begonnen we aan de klim van de laatste berg voor de kust. Eerst maar eens 580 meter omhoog, bij de afdaling werden we beloond met uitzicht op zee. Aan de ander kant liggen de dorpjes hoog op de berg. Fantastisch gezicht.
Detail: Tatjana loopt met een vreemde en onhandig zware knuppel. Haar beweegredenen zijn niet te achterhalen.
Op het terras in het o zo pittoreske Sarzana moesten we beslissen wat te doen. We konden daar blijven, maar daarvoor was het nog wat vroeg en Kees was bang dat hij zich zou vervelen. Dus om 13 uur gingen we in de hitte weer op pad voor nog vele kilometers naar Avenza, waar we uiteindelijk nog 5 km aan vast plakten. Onderweg raakten we Tatjana kwijt omdat ze graag een uur in de wei wilde gaan slapen. Het zicht op de bergen bij Carrara is adembenemend. Al meer dan 2000 jaar wordt het marmer hier gewonnen. De aanblik van die afgekloven witte bergen is uiterst bevreemdend.
In Avenza vielen we met ons neus in de boter. Voor de kerk stonde alle gasten opgesteld en de bruidegom met daarnaast zijn in extremo opgedirkte moeder bij de ingang van de kerk. Ze waren in een volkswagen kever aangevoerd. Net op dat moment scheurde een fiat 500 de bocht om, met daarin de bruid en haar vader. Het was nog een hele onderneming om de bruid in vol ornaat van de achterbank naar buiten te krijgen. De bruid was zeer gul met kushandjes en ging uiteindelijk als laatste hand in hand met haar vader de kerk in. Vol op het orgel klonk 'daar komt de bruid'. Kijk Kees, zo hoort het! Ik zou het niet erg vinden om zo mijn dochters nog eens uit te huwelijken. En Eveline mag van mij Kees weggeven.
We kozen er voor om langs het strand naar Marina di Massa te lopen. Tjonge jonge, wat drukte. Het is hoogseizoen. En wat een contrast met onze rustige wandeltocht. Het Ostello heet Turismo heeft een zwembad en ligt pal aan zee. Ik stelde voor om hier een dag langer te blijven, en de badgast uit te hangen. Kees was al gelijk wat aarzelend, en nadat ik even in het zwembad had gelegen wist ik het ook. Dit past niet. Het lukte me fysiek bijna niet om te zwemmen, en met 2 minuten was ik er weer uit. Kees idem. We zitten helemaal in het loopritme. We kunnen bijna niet anders meer.
De avond sluiten we af op het terras van de meest nabijgelegen pizzeria - met live muziek. Easy listening: darling, darling, stand by me. Twee mannen op leeftijd, die helemaal niet gek zingen, en er samen iets van maken.

Geschreven door Kees-en-Leonard