Dag 15 Piacenza
Vertrek 7.40 uur
Aankomst: 19.00 uur ( in hotel 20.00 uur)

Geschreven in Orio Litta
Het is 13 uur en we zitten in Orio Litta in een cafe te wachten op een telefoontje van de veerman. Er was iets mis met de boot en om 13.30 uur krijgen we te horen of we vandaag nog over de Po gezet kunnen worden. De omweg is 25 km. Dat redden we niet meer vandaag, en er zijn ook geen logeerplekken op die route. In dat geval blijven we hier en gaat het een lange middag en avond worden. Kees en ik hebben net twee spelletjes poolbiljard gespeeld. Dat was nog wel aardig. Maar nu gaat het cafe dicht en de Ostello is nog niet open.
Verder nog enkele wetenswaardigheden:
We werden wakker met Ave Maria op het klokkenspel van Santa Christina. de klokken moeten nodig gestemd worden, want het klonk ontzettend vals.
De cafebaas in Lambrina is een zelfingenomen hufter eerste klas en de levensmiddelen zaak in dat zelfde Lambrina zal het niet lang meer maken. Met een maximum aan miscommunicatie hebben we een stukje kaas gekocht en een zak pasta.
Carla blijkt een lerares Italiaans en geschiedenis te zijn in een plek in de Dolomieten bij Venetie, al waar de prosecco vandaan komt.
Die eerste 17 km hebben we met twee vingers in de neus afgelegd. Het zou dus jammer zijn als we hier vast blijken te zitten.

Inmiddels in Piacenza. De tweede 17 km waren wel wat zwaarder....
De veerman kwam dus opdagen en bleek een joviale kerel. Het was fantastisch om 4 km over de Po te varen. De veerman zette ons af bij een gezellige herberg en heeft een reuzestempel in onze pas gezet. Omdat we nog fit waren, besloten we om toch door te lopen naar Piacenze. We zijn nu niet fit meer...
Bij Malpaga besloten we een shortcut te maken over de drooggevallen bedding van de Trebbia. Dat werd nog een hele onderneming, omdat we via een ondoordringbaar struikgewas onze weg probeerden te vinden. Uiteindelijk hebben we 20 minuten moeten besteden aan het uitpluizen van onze sokken.
Bob had nog een pakketje met 4 koekjes voor ons afgegeven bij de veerman. Per sms hebben we hem bedankt. Hij zit al weer iets verder dan Piacenza. We zien hem waarschijnlijk niet meer, aangezien hij sneller loopt en wij een rustdag houden. Jammer.
Weer even gedoe om een hotel te vinden. Ook in Piacenza zitten ze nauwelijks in de binnenstad. Enfin.. We zij heel tevreden met guesthouse I Tigli. Aardige gastvrouw en dito heer. Ze spreken ook engels, hetgeen een zeldzaamheid is in deze contreien. Hij was ooit in Amersfoort geweest... Nou ja.
Kees heeft de complete inhoud van zijn rugzak geleegd en er bleken nog ergens twee nectarines te zitten. Ik kan me niet meer herinneren dat we ze gekocht hebben. Het kan wel Zwitserland zijn. Ze zijn behoorlijk rot en Kees is al een tijdje in de badkamer bezig om het op te lossen. Ondertussen misselijk wordend van de geur.
Straks prikken we zijn blaar door.
Verder nog een observatie. In de horecagelegenheden in de Povalei zijn veel Aziaten werkzaam (ook in die kleine dorpjes) en de muziek die gedraaid wordt is vaak afkomstig van 'knuffelrock'.
Al met al hadden we een goede dag. We hebben afscheid genomen van Carla, Laury en Tanja. Tanja uit Novograd gaat verder, dus wellicht komen we haar nog tegen.

Geschreven door Kees-en-Leonard