Dag 12 Gropello Cairoli
Vertrek: 8.00 uur
Aankomst: 16.30
27 km

Gropello Cairoli is geen plaats om te onthouden, maar de parochie San Giorgio biedt genereus onderdak aan pelgrims. In dit geval het zelfde gezelschap als in Mortara (inmiddels zijn we al wat socialer met de twee Italiaansen en de Russische) aangevuld met 4 Duitse vrouwen, die we nog niet hebben gezien. Bob en Kees zijn er nog even op uit, zodat ik nu het rijk alleen heb.
Ik heb voor beide heren gekookt. Kees kreeg zijn meloen met parmaham, waar hij zo dol op is.
Vandaag was het weer heel gezellig met Bob. Er ontstaat zo'n mannen onder elkaar sfeertje, met flauwe woordgrappen. Kees kan daar ook erg van genieten. Vanmiddag bij een kerk vraagt Bob aan Kees of hij zijn blikje cola al op heeft. 'Dan neem ik het even mee, want ik wil een blik in de kerk werpen'. Kees ligt dan in een deuk.
Vandaag had ik het wel wat zwaar. De hitte is zo drukkend. Het vergt echt wat van je als je uren in 35 graden loopt. Vooral op het einde van de dag wordt het moeilijk. Verder zijn er wat ongemakjes. Door het warme vochtige weer en door de muggen die ook in je voeten steken hebben de voeten het te verduren. Er zijn wat kleine blaren, en de plekken waar de muggen steken schuren in je schoenen. Van dat laatste heeft kees meer last dan ik.
Bij elke stop doen we schoenen uit en laten de sokken drogen in de zon. Het is niet afdoende.
Vanochtend kwamen we een jonge Afrikaanse vrouw tegen. Ze zat op een klapstoel op 20 meter van een doorgaande weg. Ze droeg een jurkje met panterprint. Ik heb aan Kees toch maar even uitgelegd wat ze daar waarschijnlijk deed. We waren daarover zo druk in gesprek dat we een bordje misten en verkeerd liepen. Op de gps konden we zien dat we via via toch weer handig op de route terecht zouden kunnen komen. Helaas hadden we geen oog voor het verfijnde systeem van watermanagement op de Povlakte, zodat we uiteindelijk gedwongen waren een irrigatiekanaaltje te doorwaden. Bob ging voorop en droeg de rugzakken als St Christoffel boven zijn hoofd naar de overkant. Onze broeken droogden vrij snel. En eigenlijk was het wel weer een aardige ervaring, waarvan we bij konden komen op het terras in Tromello. Al waar een oud mannetje op een fiets onze pelgrimspassen kwam ophalen, om ze even later terug te brengen voorzien van prachtig stempel.
De volgende stop was het pelgrimsoord Madonna della Bozzala. In de middeleeuwen was daar in het veld aan een doofstom meisje uit het nabij gelegen Garlasco Maria verschenen, met de boodschap dat er op die plek een kerk gebouwd moest worden. O wonder... die boodschap kon het meisje sprekend overbrengen. De kerk is er gekomen en is overdadig met beeldengroepen en veel marmer.
Het is maar 4.5 uur lopen naar Pavia. Morgen wordt dus een makkelijke dag. Ik voel dat het tijd wordt voor een rustdag. Eens even kijken of we een hotel met zwembad kunnen vinden. Doe maar luxe. Bob wil morgen zijn tent opzetten op de camping van Pavia.

Geschreven door Kees-en-Leonard