Dag 38 Sutri
Vertrek: 6.25 uur
Aankomst: 17.50 uur
29 km
Vandaag zijn we Renate ontrouw geweest en hebben we niet de Via naar Vetralla gevolgd. Dat zou de derde gemakkelijk etappe op rij zijn geweest, en daar hadden we geen zin in. Het alternatief kwam van Ingrid, de andere schrijfster van een Duitstalige gids. Andrea loopt weg met Ingrid. Wij vandaag dus ook. Het komt er op neer dat we niet om de berg maar over de berg zijn gegaan. Vanuit Viterbo zijn we recht naar het zuiden gegaan, naar San Martino di Cimini. Een dorpje met een belachelijk grote kerk. Maar op zondagochtend is er wel koffie te krijgen. Om half 10 hebben we oma Clara gebeld om haar te feliciteren met haar 80ste verjaardag. Jammer dat we het feest moeten missen, maar het is niet anders.
Daarna verder omhoog naar de rand van het kratermeer Lago di vico en nog verder naar Monte Vonglio tot 965 m. Naar beneden ging het mis. We namen het verkeerde pad en moesten uiteindelijk honderden meters stijl dalen, dwars door het bos naar het meer. Met de nodige butsen en schrammen is het wel gelukt, maar vraag niet hoe. Gelukkig kwamen we aan de zuidkant van het meer langs een strandje, waar we heerlijk hebben gezwommen en ijs gegeten. Dar knapt een mens van op. Jammer genoeg was het alweer de laatste loopdag van Reinier. Morgenmiddag vliegt hij terug.
We moesten nog wel bijna drie uur lopen naar Sutri over tamelijk drukke wegen, maar ach..
Sutri is geweldig. We zitten tegen pelgrimsprijs in een hotel in het oude centrum. Andrea heeft het geregeld, en zij heeft met Elena een kamer naast de onze. In Sutri is een dorpsfeest aan de gang met live muziek en veel dans. Op zo'n moment baal ik dat ik nooit heb leren stijldansen. Het ziet er zo aanstekelijk uit. Uiteraard hebben de Duitse dames wel deze opvoeding genoten, en laten dat zien ook. Zelfs Kees geeft aan dat het wel leuk zou zijn om met zo'n dans mee te doen. Maar leuker nog is een solo spelen op een trompet.
We eten in een wat luxer restaurant, met uitzicht over het dal. Reinier spreekt nog een woordje als afscheid. Katholieke Elena heeft ons tot the Holy Trinity - de heilige drie-eenheid benoemd, waarbij Reinier blijkbaar de Heilige Geest is.
Qua taalontwikkeling ben ik met het Italiaans na Piacenza niet veel verder gekomen. Meestal begin ik in het Engels met zoveel mogelijk Italiaanse of veritaliaanste woorden er tussen. Uiteraard met veel non-verbale communicatie. Meestal lukt het dan wel. En met Andrea in de buurt is het al helemaal makkelijk. Mijn Duits is wel heel aardig vooruit gegaan, denk ik. Ook dankzij Renate.

Geschreven door Kees-en-Leonard