Italië, Gambassi Terme

Dag 28 Gambassi Terme
Vertrek: 7.35 uur
Aankomst: 16.15 uur
Stijgen: 450 m
Dalen: 330 m
24 km

We zijn doorgedrongen tot in het hart van Toscane. Dat betekent prachtige uitzichten op het landschap. Ik meen dat ik Montespertolli kon zien liggen, waar we drie jaar geleden twee weken hebben doorgebracht. Maar het is ook augustus, en de zon schijnt onbarmhartig op onze bolletjes. Daarom dragen wij petten en parasolletjes. Dat maakt het niet minder zwaar. Het water dat we meedragen is lauwwarm en brengt dus geen verfrissing.
De ochtend begon met een prachtig uitzicht op de Arnovalei, waarin de ochtendmist nog niet was opgetrokken. Het ontbijt in de eetzaal van het klooster was buitengewoon karig. Koffie met brood en vruchtengelei. En pruimen. Dat ontbijt zorgde er wel voor dat we wat later op pad waren dan gebruikelijk. Op de Via Francigena was het ook al drukker dan we gewend zijn. Er lopen vooral jongere Italianen, en natuurlijk Bernard. Pas aan halverwege de middag troffen we hem, en de ontmoeting was weer prettig en vanzelfsprekend. We deelden een appel.
Een heel Hollands stel van middelbare leeftijd zit ook op de route. Zij heet Angela. Zijn naam is niet bekloven.
Voor het eerst konden we niet in een Ostello terecht omdat het vol zat. Al die Italianen hadden gereserveerd. Wij dus niet. We zullen dat toch moeten gaan doen. De jonge vrouw in het ostello was wel heel vriendelijk en bood aan ons met de auto naar mensen te brengen die wel twee pelgrims konden onderbrengen. Een auto stappen we echter niet in, dus liepen we door naar het nabijgelegen Gambassi (woordgrap Kees: GamAdriaan) al waar we via de ook al zo vriendelijke jonge vrouw van de turist informatizione werden doorverwezen naar een B&B, met al weer een heel vriendelijke doch net iets minder jonge gastvrouw. We boffen toch maar.
Van Bernard kregen we nog een handige tip voor als je water zoekt. Ga een kerkhof op. Daar vindt je altijd een kraan. We hebben inmiddels met succes zijn advies opgevolgd.
Volgens Kees gaan we 18 augustus aankomen in Rome. Over precies twee weken dus. Gek idee. Vandaag had ik voor het eerst last met de motivatie. We weten dat we het kunnen... Aan de andere kant verheug ik me ook op die twee weken.

Geschreven door Kees-en-Leonard

3 aug 2016Dag 27

5 aug 2016Dag 29

Al 9 reacties bij dit reisverslag

Met zo'n ontbijtje weer op stap? Oei!, dat zal wel wennen zijn, mocht ik me vanuit het decadente bestaan bij jullie voegen. En dan nog zo'n wijsheid vanuit de luie stoel: Geen zin leidt wellicht juist tot de zin van alles.
Reinier S. te U. 2016-08-04 22:03:40

Het landschap is wonderschoon. Krijg beelden terug van een geweldige pizza-avond in Toscane, compleet met pizza nutella. Al genuttigd?
Eveline 2016-08-05 00:08:25

Wij beginnen al na te denken hoe het zal zijn alswe jullie prachtige verhalen moeten missen. En dan die foto collectie er bij. Wij genieten van elk verslag weer. De foto waar jullie met een hele groep aan tafel zitten geeft een goeie indruk van jullie ontmoetingen op de reis. Je taalgebruik, Leonard, vind ik zo mooi. Bij bekloven (werkwoord beklijven) komt mij nog wel bekend voor maar dan wel van 50 jaar geleden : "staat geen voetstap diebeklijft
Clara en Bertram 2016-08-05 09:42:20

Ik las vanmorgen in de krant dat het mysterie van de met-de-zon-meedraaiende-zonnebloemen is opgelost. ' s Ochtend als de zon in het oosten opkomt groeien de stengels aan de oostkant sneller en trekt daarmee ook de bloem naar de oostkant etc. Eenmaal volgroeid gebeurt er niet veel meer..
Els 2016-08-05 10:05:14

Oeps...terwijl ik mijn betoog nog niet af had ging de mail er al vandoor. Dus : ...staat geen voetstap die beklijft, al het heden wordt verleden. Wat ik ook zo'n mooie vond : jullie wandeling op zondag, aangeduid ""op de dag des Here". Maar je weet het is de dag des Heren (met 1 e want jullie lopen in Italie en niet in Kootwijkerbroek). Blijf lopen, blijf ons verrassen met jullie journaals en foto's Clara en Bertram
Clara en Bertram 2016-08-05 12:44:27

"beklijven" Leonard zo kennen we je!
frank 2016-08-05 14:55:44

Leonard ik moet iets bekennen. Bij jullie vertrek heerste bij sommige van ons de overtuiging dat jullie het nooit zouden halen. Althans, niet lopend. En ja ik was een van die collega's. Inmiddels is het al een heel aantal verslagen geleden tot me doorgedrongen dat ik me schromelijk vergist heb. waarvoor mijn excuses. Ik hoop van harte dat De Spier zich gedraagt en wens jullie nog veel genoegen de komende weken. In gedachten wuif ik jullie Rome dan binnen... Ondertussen geniet ik nog van de verhalen en de foto's
josje 2016-08-05 20:46:18

Het begint al behoorlijk op de weg naar Santiago te lijken. Met volgeboekte ostelli en een steeds drukker wordende route. Maar jullie lopen natuurlijk ook wel in de drukste (en warmste) tijd.
Gerhard 2016-08-07 12:59:11