Dag 36 Montefiascone
Vertrek: 9.05 uur
Aankomst: 15.00 uur
Stijgen: 550 m
Dalen: 250 m
19 km
Gisterenavond viel een van de nachtlenzen van Kees van zijn vinger en verdween in de afvoer van de wastafel. Vervelend, lastig. Het was te laat om er nog iemand bij te halen, dus besloten we de volgende ochtend gereedschap te vragen om de sifon er af te schroeven. Geen water gebruiken dus. Gelukkig hadden we het bidet nog voor scheren en tandenpoetsen en de volgende dag wasten Reinier en ik ons gezicht er in. Voor de meelezers: de grap 'blotebillengezicht' is al gemaakt. Daarna kwam Kees om zijn toilet te maken in het bidet en vervolgens vrolijk zijn handen te wassen in .... de wasbak.
We sliepen uit tot na zevenen en gingen uitgebreid ontbijten in Hotel Eden, met fruit, muesli, yoghurt, verse broodjes en heel veel zoetigheid, waar de Italianen vooral belangstelling voor hadden. Al kon Kees de donut toch niet laten liggen.
Omdat we zo laat gingen wandelen was het rustig op de Via. We zagen voor het eerst 'Rome' op de bordjes. Zes kilometer na Bolsena haalden we Anastasia in. Ze was net op pad vanuit Bolsena met een veel te grote rugzak, en stopte om de honderd meter om iets te herschikken.
Ze wil naar Rome lopen om een 'gratias' van de Paus te verkrijgen voor een terminaal zieke vriend, zodat hij het wellicht toch gaat redden. Het is prachtig van haar, alleen vrees ik dat zij het niet gaat redden. Als je na zes km op de eerste dag al in de problemen bent.... Ik vroeg nog of ze niet iets minder kon meenemen, maar ze was al zo selectief geweest. Kees zag weer bevestiging van zijn theorieën over de Italiaanse vrouw.
Verder een rustige dag, lopend aan de oostzijde van het meer, eindigend met een klim naar Montefiascone. Dat is een prachtige plaats met adembenemend uitzicht vanuit het park op de top van de heuvel. Je kijkt uit over het meer en nog veel meer. Je kunt de zee zien en de bergen en helemaal terug tot Radicofani.
We zitten nu bij de nonnetjes in het klooster San Pietro. De ontvangst was door Zuster Marie-Claire was hartelijk. Ze lijkt erg op Woopy Goldberg en is zo uit Sisteract weggelopen.
We liepen dus de hele dag met z'n drietjes, maar inmiddels is het reisgezelschap is weer compleet, exclusief Wilda. Haar hondje mocht niet naar binnen, hoewel zuster Marie-Claire het nog wel gevraagd heeft aan de hogere legerleiding.
We hebben zelfs een eigen kamer met z'n zessen. Allemaal door Andrea geregeld natuurlijk. Ik heb haar ernstig aangeraden om reisleidster te worden. Ze is er helemaal geknipt voor. Besliste tante, heel sociaal, ziet wat er moet gebeuren en een enorm organisatietalent.
Het eten hier in het klooster met ongeveer twintig pelgrims was ook prima, met een heel aparte ijskoude witte wijn erbij.
Vanavond met Eveline gebeld, die een terugvlucht gaat boeken. Het is jammer dat de tocht ten einde komt, maar het vooruitzicht om weer herenigd te zijn met de meiden is wel erg fijn. We hebben elkaar gemist.
Overal in Montefiascone kun je lezen dat het op honderd kilometer van Rome ligt. Normaal gesproken is dat een afstand die je niet zomaar loopt, maar inmiddels voelt dat heel anders. Het lijkt wel of we eindeloos kunnen blijven lopen.

Geschreven door Kees-en-Leonard